De inleidende teksten Het zijn de teksten waarmee een boek begint en hun belangrijkste functie is om het werk en de auteur te presenteren. Het is het precedent voor de hoofdtekst van het boek en kan worden geschreven door de auteur, redacteur of een derde partij die kennis heeft van het onderwerp dat het boek beslaat.
Ze leggen kort de fundamentele kenmerken van het werk uit en moedigen de lezer aan om de tekst in te voeren. De inleidende teksten van romans worden altijd gekenmerkt door elementen over te laten aan de nieuwsgierigheid van de lezer.
Deze openingsteksten worden ook wel voorlopige documenten voor de theoretische constructie genoemd. Ze leggen kort uit waarom het werk is geschreven, de manier waarop het is geschreven, de context en de impliciete ideologieën.
Ondanks de voorgaande beschrijvingen is er geen regel die ze strikt structureert, maar ze hebben wel gemeenschappelijke kenmerken. Misschien vindt u het ook handig om te weten hoe u een inleiding moet starten: 4 effectieve tips.
Dit is de belangrijkste functie van de inleidende teksten, hoewel het, zoals we hieronder zullen zien, andere functies heeft.
Ze dienen om de lezer te lokaliseren over het te ontwikkelen onderwerp. Vaak verduidelijken de titels van de boeken en de achteromslag het centrale thema van het werk niet volledig.
Ze geven een overzicht van de redenen of motieven die de schrijver ertoe hebben gebracht het boek te ontwikkelen, evenals het doel ervan.
Geef aan welke bronnen en auteurs als ondersteuning voor het werk hebben gediend. Hoewel dit precies wordt beschreven in de bibliografie.
Sommige auteurs passen hun werken editie na editie aan, de inleidende teksten laten zien welke delen zijn gewijzigd en waarom.
Ze dienen ook om het werk van mensen onder de aandacht te brengen die, hoewel ze geen directe auteurs zijn, hebben bijgedragen aan de uitvoering ervan..
Een van de uitgangspunten van de inleidende teksten is om aantrekkelijk en vriendelijk te zijn om de lezer zeker te vangen.
Bijna alle werken of boeken hebben inleidende teksten, deze zijn zo gestructureerd dat de lezer een basisidee van het onderwerp heeft en hem motiveert om verder te lezen..
Hoewel de inleidende teksten een gemeenschappelijke structuur en doel hebben, kunnen ze concreet onder verschillende namen worden geplaatst voorwoord, voorwoord, voorstudie, presentatie en inleiding.
Het centrale idee van allemaal is om een korte samenvatting te geven van de belangrijkste inhoud van het werk. Hoewel de gepresenteerde termen niet synoniem zijn, kunnen ze als inleidende teksten gelden. De meeste inleidende teksten hebben de volgende structuur:
Het komt van het Griekse "pro" wat "voor" en van betekent "Logo's"Wat" spraak "betekent. Het is een notitie die altijd aan het begin van het werk staat, de proloog kan worden beperkt tot verschillende genres, inclusief literair of journalistiek. Het ideaal van de proloog is om het begrip van de tekst te vergemakkelijken
Meestal worden ze verteld door de auteur van het werk om uit te leggen wat fundamenteel is voor de inhoud onder zijn ogen. Andere keren zijn de proloog geschreven door gerenommeerde mensen die het werk onderschrijven, dit is een symbool van herkenning onder schrijvers.
Het is een van de manieren om informatie te tonen op basis van data en onderzoeksresultaten. De presentatie is expliciet tot de lezer gericht en heeft vaak tot doel derden te wijden en te bedanken.
Presentaties bevatten meestal informatie over de manier waarop het boek is gemaakt, evenals waarom het boek is en wat het nut ervan is voor lezers.
De inleiding beschrijft de omvang van het werk en geeft er een korte samenvatting van. Sommige inleidingen tonen achtergrondinformatie die belangrijk is.
Bij het lezen van de inleiding geeft de lezer een “voorafbeelding” van het thema in de woorden van Paul Ricoeur. Inleidingen komen voor in alle research papers en boeken, van alle vormen van inleidende teksten zijn deze het meest terugkerend.
In het voorwoord geeft de auteur meestal zijn bedoelingen en doelstellingen aan met de inhoud van het werk. Andere auteurs, vooral van literaire genres, gebruiken ze om de roman te introduceren door een deel van de inhoud te vertellen als onderdeel van de plot.
Zoals duidelijk is geworden, zijn de inleidende teksten bedoeld om de lezer een licht te werpen op het werk. Het is de eerste gelegenheid voor de auteur om de interesse van de lezer te wekken en de verdienste ervan te verdedigen..
Veel prologen bieden aanwijzingen voor de juiste interpretatie van het werk. Het beknopte profiel dat wordt gemaakt, moet duidelijk, beknopt, welsprekend en intrigerend zijn als het om literatuur gaat.
Ten slotte geven ze een overzicht van het traject en de verdiensten die de auteur van het werk moet consolideren in de geest van de lezer dat de persoon die schrijft een ervaren persoon is en dat, op grond van hun achtergrond, leesbeloften.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.