De schizotypische persoonlijkheidsstoornis gekenmerkt door de behoefte aan sociaal isolement, angst in sociale situaties, vreemd gedrag en gedachten, en vaak vreemde overtuigingen.
Mensen met deze aandoening komen anderen vaak vreemd over en hebben referentie-ideeën; ze denken dat er onbelangrijke gebeurtenissen mee te maken hebben. Ze hebben ook magisch denken, kunnen illusies hebben, zijn vaak achterdochtig en hebben paranoïde gedachten.
Deze aandoening komt voor bij ongeveer 3% van de bevolking en komt iets vaker voor bij mannen. In een klein deel van de gevallen kan de schizotypische persoonlijkheid een voorloper zijn van schizofrenie, maar deze heeft meestal een stabiel verloop.
Artikel index
Onderzoekers weten momenteel niet wat deze aandoening precies veroorzaakt. Hoewel er verschillende theorieën zijn, ondersteunen de meeste professionals de biopsychosociale theorie: de oorzaak is te wijten aan biologische, genetische, sociale en psychologische factoren.
Daarom zou er niet één enkele factor zijn die verantwoordelijk is voor de aandoening, maar een combinatie ervan.
Er wordt aangenomen dat deze aandoening zich in het schizofrene spectrum bevindt.
De percentages van deze aandoening zijn hoger bij mensen met familieleden met schizofrenie dan bij mensen met familieleden met andere aandoeningen..
Er zijn aanwijzingen dat opvoedingsstijlen van ouders, vroege scheiding, trauma of misbruik kunnen leiden tot de ontwikkeling van equizotypische kenmerken..
Na verloop van tijd leren kinderen sociale signalen te interpreteren en op de juiste manier te reageren, maar om onbekende redenen werkt dit proces niet goed voor mensen met deze aandoening..
Een studie suggereerde dat aandachtstekort kan dienen als een vatbare biomarker voor deze aandoening. De reden hiervoor is dat iemand die problemen heeft met het ontvangen van informatie, het moeilijk kan vinden om dit te doen in sociale situaties waar aandachtige communicatie essentieel is voor de kwaliteit van de interactie..
Dit kan ertoe leiden dat de persoon zichzelf isoleert van sociale interacties, wat leidt tot asocialiteit.
De meest voorkomende symptomen bij mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis zijn:
-Referentie-ideeën.
-Vreemde overtuigingen of magisch denken dat gedrag beïnvloedt en niet consistent is met subculturele normen.
-Ongewone perceptuele ervaringen, inclusief lichamelijke illusies.
-Raar denken en taal.
-Achterdocht of paranoïde gedachten.
-Ongepaste of beperkte affectiviteit.
-Vreemd, excentriek of eigenaardig uiterlijk of gedrag.
-Gebrek aan goede vrienden of wantrouwen, behalve familieleden in de eerste graad.
-Overmatige sociale angst.
Volgens de ICD-10 (WHO International Classification of Diseases) zijn de symptomen:
-Ongepast effect; de persoon lijkt koud of afstandelijk.
-Gedrag of uiterlijk dat excentriek, vreemd of eigenzinnig is.
-Weinig relatie met anderen en neiging om sociaal te isoleren.
-Vreemde overtuigingen of magisch denken, die gedrag beïnvloeden en niet in overeenstemming zijn met subculturele normen.
-Achterdocht en paranoïde ideeën.
-Obsessief herkauwen zonder interne weerstand.
-Ongewone perceptuele lichamelijke ervaringen of andere illusies, depersonalisatie of derealisatie.
-Vreemde manieren of gedragingen.
Deze aandoening kan gemakkelijk worden verward met schizofrenie, een ernstige psychische aandoening waarbij mensen het contact met de werkelijkheid verliezen (psychose).
Hoewel mensen met een schizotypische persoonlijkheid korte episodes van waanvoorstellingen of hallucinaties kunnen ervaren, zijn deze niet zo frequent, langdurig en intens als bij schizofrenie..
Een ander onderscheid is dat mensen met een schizotypische persoonlijkheid zich meestal bewust zijn van de verschillen tussen hun ideeën en de werkelijkheid. Mensen met schizofrenie onderscheiden hun ideeën vaak niet van de werkelijkheid.
Ondanks de verschillen kunnen mensen met een schizotypische persoonlijkheid baat hebben bij behandelingen die vergelijkbaar zijn met die voor schizofrenie.
Theodore Millon stelt twee subtypes van schizotypische persoonlijkheid voor. Iedereen met een schizotypische persoonlijkheid kan een van de volgende subtypes vertonen.
Millon meent dat het zeldzaam is dat er een pure variant is, maar eerder een mengelmoes van varianten.
Dit is een overdrijving van het passieve hechtingspatroon. Omvat schizoïde, depressieve en afhankelijke kenmerken.
Persoonlijkheidskenmerken: gevoel van vreemdheid, uitdrukkingsloosheid, onverschilligheid.
Het is een overdrijving van het actieve hechtingspatroon. Omvat vermijdings- en negativiteitskenmerken.
Persoonlijkheidskenmerken: vrees, waakzaamheid, achterdocht, isolatie.
De voorkeursbehandelingen voor deze persoonlijkheidsstoornis zijn:
Volgens Theodore Millon is de schizotypische aandoening een van de eenvoudigste persoonlijkheidsstoornissen om te identificeren, maar een van de moeilijkst te behandelen met psychotherapie..
Mensen met deze aandoening beschouwen zichzelf als gewoon excentriek, creatief of non-conformistisch..
Cognitieve gedragstherapie richt zich op het identificeren van de inhoud van gedachten.
Groepstherapie wordt alleen aanbevolen als de groep goed gestructureerd en samenhangend is. Bovendien wordt aanbevolen dat de persoon geen ernstig excentriek gedrag vertoont.
Kan mensen de kans geven om feedback van anderen te ervaren in een gecontroleerde omgeving.
Bij de beslissing welk type medicatie moet worden gebruikt, onderscheidt Paul Markovitz twee basisgroepen van schizotypische patiënten:
Omdat de kans op persoonlijkheidsverandering kleiner wordt naarmate de persoon ouder wordt, wordt aanbevolen om de behandeling te zoeken door de eerste symptomen te observeren..
Mensen met een schizotypische persoonlijkheid zoeken meestal geen behandeling, maar komen voor de urgentie van familieleden of andere naaste mensen.
Deze aandoening is een chronische aandoening die meestal een levenslange behandeling vereist. Mensen met deze aandoening lopen het risico om depressieve stoornissen of andere persoonlijkheidsstoornissen te ontwikkelen.
Factoren die het risico op het ontwikkelen van een schizotypische persoonlijkheid lijken te vergroten, zijn onder meer:
Op dit moment is niet bekend hoe deze persoonlijkheidsstoornis kan worden voorkomen..
Het beoordelen van het risico op het ontwikkelen van de aandoening, zoals een familiegeschiedenis met schizofrenie, kan echter een vroege diagnose en behandeling mogelijk maken..
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.