Het verschil tussen connotatieve en niet-connotatieve bijvoeglijke naamwoorden Het is gebaseerd op het vermogen van deze klasse van woorden om al dan niet kenmerken uit te drukken van het zelfstandig naamwoord waaraan ze zijn aangepast.
Bijvoeglijke naamwoorden als gelukkig, rusteloos of gracieus behoren dus tot de groep van connotatieven. Ondertussen zijn de bijvoeglijke naamwoorden oost, die en die van ons niet connotatief.
Nu is de belangrijkste functie van het bijvoeglijk naamwoord het wijzigen van het zelfstandig naamwoord. Beide soorten woorden moeten overeenkomen in geslacht en aantal. Bijvoeglijke naamwoorden worden ingedeeld in kwalificaties en determinatieven.
De eerste drukken kwaliteiten, eigenschappen, staten of kenmerken uit, en de laatste introduceren het zelfstandig naamwoord en definiëren de reikwijdte ervan.
Zoals te zien is, valt de vorige classificatie grotendeels samen met die van connotatieve en niet-connotatieve bijvoeglijke naamwoorden. Dit beschouwt de traditionele definitie van het bijvoeglijk naamwoord: een woord dat aan het zelfstandig naamwoord is gehecht om het te kwalificeren of te bepalen. Ondertussen houdt de tweede rekening met het feit of bijvoeglijke naamwoorden hun eigen betekenis of contextuele betekenis hebben..
Deze twee classificaties houden echter geen absolute overeenkomst. Connotatieve bijvoeglijke naamwoorden omvatten alle kwalificerende bijvoeglijke naamwoorden en cijfers.
De laatste bepalen de betekenis van het zelfstandig naamwoord door het idee van nummer of volgorde toe te voegen (drie, eerste, laatste).
Artikel index
Connotatieve en niet-connotatieve bijvoeglijke naamwoorden delen de kenmerken die inherent zijn aan deze klasse van woorden. Als bijvoeglijke naamwoorden zijn ze een natuurlijke aanvulling - of metgezel - van het zelfstandig naamwoord. Zijn rol is om de betekenis van de naam te specificeren door er verschillende omstandigheden en nuances aan toe te voegen..
Er is echter een fundamenteel verschil tussen de een en de ander. De eerste geven kwaliteiten of kenmerken aan van het zelfstandig naamwoord dat ze begeleiden en hebben op zichzelf een betekenis..
Aan de andere kant hebben de niet-connotatieve versies een context nodig om correct te worden geïnterpreteerd. Dit is te zien in de volgende voorbeelden:
Naast het bovenstaande is een ander kenmerk dat connotatieve en niet-connotatieve bijvoeglijke naamwoorden gemeen hebben, hun positie met betrekking tot het zelfstandig naamwoord dat ze wijzigen..
Over het algemeen worden de eerste uitgesteld en worden de tweede toegevoegd. Deze posities kunnen echter veranderen, vooral als u bepaalde expressieve effecten wilt bereiken..
Dus in de posterieure positie dient een connotatief bijvoeglijk naamwoord om (The building modernGeplaatst voor het zelfstandig naamwoord, vestigt het de aandacht van de gesprekspartner op de kwaliteit in plaats van op het object (La prachtig schepsel).
Zelfs bij sommige bijvoeglijke naamwoorden in het bijzonder, is hun positie doorslaggevend om de gewenste boodschap te interpreteren. Let op de betekenis van het bijvoeglijk naamwoord in de volgende zinnen:
Met betrekking tot de niet-connotatieve, kunnen deze ook hun gebruikelijke positie (prefixen) wijzigen. Deze verandering voegt vaak enkele expressieve nuances toe.
Bijvoorbeeld de uitdrukkingen de vrouw dat Y de man die zinspeelt op minachting of afkeuring van de kant van de spreker.
Zowel connotatieve als niet-connotatieve bijvoeglijke naamwoorden komen overeen in geslacht en aantal. Maar ook voor beide zijn er in het specifieke geval van geslacht bepaalde uitzonderingen.
Sommige connotatieve bijvoeglijke naamwoorden - zoals blij, opgewekt, speciaal, normaal - bieden geen variaties voor het mannelijke en vrouwelijke.
Opgemerkt moet worden dat sommige connotatieven ook in het meervoud ongewijzigd blijven. Dat is het geval bij gratis (gratis bus, gratis bussen) en van de cijfers.
Bepaalde niet-connotatieve bijvoeglijke naamwoorden hebben ook dezelfde vorm voor mannelijk en vrouwelijk. Er is dus geen verschil tussen mijn appartement (mannelijk) en mijn huis (vrouwelijk). Dit verandert met andere bezittingen: Ons appartement Y ons huis.
Hieronder staan enkele fragmenten van het werk Maria door de Colombiaanse schrijver Jorge Isaac (1867). Connotatieve en niet-connotatieve bijvoeglijke naamwoorden zijn afzonderlijk gemarkeerd voor een beter begrip..
“Na zes jaar, de laatste dagen van een luxueus In augustus verwelkomden ze me weer native Vallei. Mijn hart liep over van liefde vaderland. Het was al de laatste reis, en ik heb er het meest van genoten geurend zomerochtend.
De lucht had een tint lichtblauw: naar het oosten en over de ruggen stijgende uit de bergen, midden rouw toch dwaalden er enkele gouden wolken rond, als het gaas van de tulband van een ballerina verspreide voor een adem liefdevol. Richting het zuiden dreven de nevels die 's nachts de bergen hadden bedekt ver weg.
Ik stak de vlaktes over groen gramalen, bewaterd door beekjes waarvan het pad mij belemmerde mooi kuddes, die hun slaapplaatsen verlieten om de lagunes of paden in te gaan gewelfd voor gebloeid písamos en higuerones lommerrijke.
Mijn ogen hadden gretig naar die halfbakken tenten gehangen. verborgen aan de reiziger voor de glazen van verouderd gruduales; in die boerderijen waar hij mensen had achtergelaten deugdzaam Y vrienden.
Op zulke momenten zouden de aria's op U's piano mijn hart niet hebben geraakt ... de parfums die ik inhaleerde waren zo leuk vergeleken met de jurken luxueus haar; het gezang van die naamloze vogels had dus harmonieën zoet naar mijn hart!"
"Ik ging mee me vriend aan haar slaapkamer. Alles me genegenheid voor hem was nieuw leven ingeblazen die laatste uren van haar thuis blijven: de adel van haar karakter, dat adel van wat veel tests gaf me tijdens onze studentenleven, het opnieuw uitvergroot voor mij. "
'Maar als het, als de geest is opgefrist, uren later in de herinnering terugkeert, onze lippen mompelen in liedjes haar lof, en het is dat Dames haar accent is haar kijk, is haar kleine stap op de tapijten, die nabootst dat lied, dat de vulgair als ideaal zal beschouwen. "
'Ik twijfelde aan de liefde van Maria. Waarom, dacht ik, streeft hij ernaar me hart in te geloven dat haar onderworpen was dit hetzelfde martelaarschap? Beschouw mij als onwaardig om te bezitten zo veel schoonheid, zo veel onschuld.
Gooi me in mijn gezicht dat trots die me zozeer had verblind dat ik geloofde dat ik voor hem het doelwit was haar liefde, alleen waardig zijn haar zus schat. Aan me waanzin waarmee ik dacht minder terreur, bijna met plezier, in me volgende reis."
"... Zeg tegen de baas dat ik het op prijs stel me ziel; je weet al dat ik dat niet ben Nee ondankbaar, en hier heeft hij mij met alles wat ik mij te sturen heb. Candelaria zal met Pasen zijn: water bij de hand voor de tuin, voor de sacatín, voor de mouw…. "
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.