Enrique Carbajal (1947) is de Mexicaanse vertegenwoordiger van de belangrijkste hedendaagse beeldhouwkunst op internationaal niveau. Zijn werken omvatten ook andere artistieke uitingen zoals schilderkunst, architectuur en design. Het is over de hele wereld beter bekend als Sebastian, bijnaam die al heel vroeg in zijn carrière werd aangenomen door de kunstenaar uit Ciudad Camargo, in Chihuahua, Mexico.
Zijn specialiteit heeft te maken met monumentale stedelijke sculptuur, die in de moderne kunst verwijst naar grote werken. Dit type kunst kenmerkt zich doordat het meer voor het publiek bedoeld is, aangezien het meestal buiten te vinden is.
Zijn werken gebruiken principes uit andere wetenschappelijke gebieden, aangezien hij vertrouwt op het gebruik van disciplines zoals wiskunde en meetkunde. Bovendien hebben wetenschappen zoals kristallografie of topologie zijn werk beïnvloed.
De werken van Enrique Carbajal zijn gemakkelijk te herkennen dankzij zijn gebruik van geometrische vormen en de aanwezigheid van materialen zoals staal en beton. Het heeft meer dan 200 werken in verschillende steden over de hele wereld.
Door de majesteit van zijn werken zijn enkele van zijn grote sculpturen vanuit de ruimte te zien. Hij wordt door Mathias Goeritz, een belangrijke Duitse kunstenaar gevestigd in Mexico, vermeld als de meest relevante Mexicaanse beeldhouwer van die tijd..
Artikel index
De Mexicaanse kunstenaar werd geboren in Mexico op 16 november 1947, meer bepaald in Camargo, een stad die behoort tot de staat Chihuahua. Zijn volledige naam is Enrique Carbajal González Santiván.
Zijn moeder, Soledad Carbajal, legde zich toe op het naaien. Volgens Carbajal was zij de schuldige van zijn passie voor beeldende kunst. Soledad was degene die voor het eerst met hem sprak over grote kunstenaars en gaf hem een bepaalde basis om kunst te begrijpen.
Zijn moeder noemde hem liefkozend 'Enriqueiros' in duidelijke verwijzing naar David Alfaro Siqueiros, een beroemde Mexicaanse kunstenaar die ook een inwoner was van Camargo..
Zijn familie wordt gecompleteerd door zijn grootmoeder Ramona González en zijn broers Raymundo en Ramón. Enrique's broers en zussen waren meer dan 10 jaar ouder dan hij en alle drie waren kinderen van verschillende ouders. Ramón was de vaderfiguur in het leven van Carbajal.
In 1964 verhuisde hij naar Mexico-Stad zonder veel economische mogelijkheden, zelfs zonder ergens te wonen. Hij was pas 16 jaar oud en kwam op straat te slapen.
Eenmaal in Mexico-Stad slaagt Carbajal erin zich in te schrijven voor de Nationale School voor Plastische Kunsten van de Autonome Universiteit van Mexico (UNAM), voorheen bekend als de Academia de San Carlos..
Vanwege zijn lage economische mogelijkheden werd hij een soort spook binnen de instelling, aangezien hij enkele dagen op de academische campus moest wonen.
Tegenwoordig vertelt de Mexicaanse kunstenaar zonder problemen die fase van zijn leven en herinnert hij zich enkele anekdotes. Onder hen zegt Carbajal dat hij 's nachts het licht in sommige kamers aandeed om zijn werk te kunnen doen.
Dit zorgde ervoor dat de bewakers verschillende keren naar de plek moesten om de lichten uit te doen, zonder te weten waarom ze waren ingeschakeld..
Het kostte maanden om de situatie te ontdekken waarin Enrique Carbajal leefde. De beeldend kunstenaar, Benjamín Domínguez, liet Carbajal slapen op een bank in de studentenvereniging.
Tijdens zijn studententijd ontmoette hij het werk van Leonardo da Vinci en de Duitse kunstenaar Albrecht Dürer, door wie hij zich in de meetkunde begon te verdiepen..
Hoewel zijn naam Enrique Carbajal is, is hij in de wereld beter bekend als Sebastián Escultor. Hij nam deze naam eind jaren 60 aan, vanwege verschillende momenten in zijn leven die hem deden geloven dat dit pseudoniem hem achtervolgde.
Volgens Carbajal's eigen verhalen begon het allemaal toen hij student was aan UNAM. In een van hun onderwerpen exposeerden ze over Botticelli's werk San Sebastián, maar de toenmalige student viel in slaap, een feit dat berucht was voor de rest van zijn klasgenoten, die Carbajal sindsdien San Sebastián noemden..
Jaren later organiseerden Spaanse vluchtelingen in Mexico een diner ter ere van president Luis Echeverría. Bij het evenement was de dichter Carlos Pellicer, die Carbajal vertelde dat het leek alsof hij uit Botticelli's werk, San Sebastián, was gekomen..
Maanden later zou de anekdote plaatsvinden die definitief zou worden. Na een interview over Franse kunst werd Carbajal een kunstenaar van Mexicaanse afkomst genoemd die veel leek op Andrea Mantegna's San Sebastián..
Op dat moment besloot hij er iets aan te doen en adopteerde Sebastián als een sterke naam voor hem. Voor Carbajal was het relevant dat zijn pseudoniem op bijna dezelfde manier in elke taal kon worden geschreven en uitgesproken.
Daarna voegde hij Escultor als achternaam toe, omdat hij dacht dat het op deze manier gemakkelijker was om zijn beroep te bepalen, vooral voor Spaanstalige mensen, zoals Engels.
Werner Matthias Göeritz was een van de grote invloeden die Carbajal tijdens zijn leven had. Hij legde zich toe op verschillende kunstgebieden, zoals beeldhouwkunst, architectuur, schilderkunst en schrijven. Van Duitse afkomst woonde hij sinds 1952 in Mexico.
Carbajal ontmoette Göeritz toen hij nog maar 16 jaar oud was. Hij werd een assistent van de Duitser en reisde enkele maanden met hem mee naar Jeruzalem, Israël.
Daarnaast bestudeerde hij met bijzondere interesse het werk van de Engelse beeldhouwer Henry Spencer Moore. Voor Carbajal was Moore erg belangrijk omdat hij hierdoor verschillende elementen in de sculpturen kon herkennen.
Carbajal's werken zijn eigentijds met stromingen als onder meer minimalisme, sciëntisme en pop-art. Hij kreeg bekendheid met zijn werk met de werken Transformeerbaar. Deze stukken kunnen bij manipulatie verschillende vormen aannemen. Onder hen heeft het Leonardo4, Dürer4 en Brancusi4.
Het cijfer 4 betekende dat deze werken vier dimensies hadden. Ze werden gekenmerkt door participatieve werken, een zorg die in het begin van zijn carrière zeer duidelijk was. Ze waren gebaseerd op modellen van wiskunde.
Hoewel zijn eerste grote werk de Victoria roosvenster. Dit werk werd uitgevoerd in 1967 en daar zijn kenmerken van kinetische kunst te zien.
Hij schreef in 1970 het werk 'S Werelds grootste sculptuur, waar hij het idee presenteerde dat hij had om een werk te maken met afmetingen die zo groot waren dat het zelfs de aarde kon overstijgen.
Meer dan 200 werken dragen zijn stempel, maar niet alleen op sculpturaal niveau. Hij werkte ook op gebieden als schilderkunst, design, sieraden en architectuur. Zijn werken worden in verschillende landen van de wereld tentoongesteld. Mexico heeft uiteraard een groot aantal werken van de auteur, maar het is ook mogelijk om zijn postzegel te zien in Italië, Frankrijk, Brazilië, Israël, Spanje, Cuba, Argentinië en Duitsland.
Sommige van zijn sculpturen kunnen vanuit de ruimte worden bewonderd met behulp van ruimtetechnologie. Dit komt doordat een groot deel van zijn projecten gericht was op het maken van grote sculpturen in stedelijke gebieden..
Hij heeft in totaal vijf boeken geschreven, waarin hij vooral aan kinderen zijn kennis van meetkunde probeert bij te brengen.
Op het Aziatische continent heeft hij verschillende prijzen gewonnen voor de sculpturen die hij heeft gemaakt. De meeste van zijn werken zijn daar gemaakt sinds hij deelnam aan verschillende wedstrijden om in verschillende steden te werken. In Osaka ontving hij zelfs prijzen voor zijn werk op het gebied van schilderkunst.
Hij begon in 1993 met een wedstrijd die hem in staat stelde een sculptuur te bedenken die als symbool zou dienen voor de stad Sakai, genaamd Phoenix Bow. Later, in 1995, deed hij hetzelfde in de stad Kadoma, met Tsuru. Deze werken worden vergezeld door andere sculpturen zoals Migratie, excellentie Y Levenssfeer, gevestigd in Tokyo, Kansai en Osaka.
Zijn werken vallen op in stedelijke locaties in verschillende steden over de hele wereld. Hij verrijkt zijn werk met het gebruik van wiskunde, waarbij hij ook op esthetisch vlak een boodschap probeert te projecteren.
Zijn sculpturen vallen op doordat ze verschillende vormen hebben en verschillende kleuren gebruiken. Sommige zijn modulair en kunnen worden getransformeerd.
Voor zijn sculpturale werk ontving hij meer dan 10 onderscheidingen. Vijf van hen werden in Japan ontvangen. In Noorwegen ontving hij de juryprijs van de International Graphic Triennial.
Bovendien werd hij geëerd met de Nationale Prijs voor Wetenschappen en Kunsten van Mexico, die de beste exponenten van de literatuur, cultuur, technologie, kunsten en wetenschappen van het land eert..
Carbajal ontving de prijs in de categorie Schone Kunsten in 2015, samen met Ignacio López Tarso en Fernando López Carmona. De Mexicaan heeft zelfs een adellijke titel in Denemarken.
Voor zijn carrière ontving hij ook van zes instellingen het eredoctoraat van doctor honoris causa. Deze doctoraten werden uitgereikt door de Universiteit van La Laguna, Chihuahua, Colima, de Autonomous Metropolitan en de Autonomous van de staat Mexico. Hij is ook een eredoctoraat van het New York City College, een onderscheiding die hij in 2008 ontving.
Carbajal maakt deel uit van verschillende verenigingen over de hele wereld. Hij is als erelid lid van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag. Hij maakt ook deel uit van de Academy of Arts in Mexico en nog een lid van het International Committee for Conservation in Lascaux, Frankrijk..
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.