De ad verecundiam of autoriteitsfout is die premisse die is gebaseerd op de figuur van een deskundige om te beweren dat het waar en waar is. Met andere woorden, als iemand met autoriteit beweert dat iets waar is, moet dat zijn omdat die persoon het zegt..
Het probleem met deze drogreden is dat het, zoals alle drogredenen, een bedrieglijk argument gebruikt in plaats van bewijs. Iets waarvan een expert zegt dat het niet noodzakelijk waar is, en om het uitgangspunt te demonstreren, zal bewijs moeten worden gepresenteerd.
(legende: De ad verecundiam-drogreden is degene die, om de geldigheid ervan te bewijzen, verwijst naar een expert op dit gebied. De oude Grieken gebruikten de uitdrukking Magister Dixit (de leraar zei het) als bewijs genoeg van iets)
Om bijvoorbeeld te zeggen dat zwaartekracht bestaat omdat Newton zei dat het een ad verecundiam-drogreden is, aangezien het argument waarop het is gebaseerd is dat Newton het zei, niet dat het een aantrekkingskracht is die alle objecten met massa-ervaring onder elkaar ervaren..
Merk op dat de misvatting niet in het postulaat zit, maar in het argument: zwaartekracht bestaat, maar niet omdat Newton het zei. Dat wil zeggen, het uitgangspunt is correct, maar de redenering is het niet..
Ad verecundiam betekent 'respecteren', vereren, daarom is een synoniem het gezegde van de Pythagoreërs: magister dixit, dat wil zeggen, de leraar zei het (en als de leraar, de deskundige, degene met autoriteit het zegt, moet het waar zijn).
De ad verecundiam-drogreden heeft verschillende kenmerken:
Wat op het eerste gezicht opvalt, is dat ze geen tests doen om aan te tonen dat iets waar is als dat gezegd werd door een persoon met autoriteit. Laten we het klassieke geval van de ad verecundiam-denkfout analyseren:
"De vierkantswortel van 2 is irrationeel omdat Euclides zei dat het zo was".
Dit is een ad verecundiam-denkfout omdat het bewijs dat de vierkantswortel van 2 irrationeel is, niet is dat Euclides het zei, maar omdat de wiskundige bewijzen aangeven dat het niet kan worden uitgedrukt als de deling van twee gehele getallen.
Voor degenen die deze misvatting gebruiken, is het bewijs voldoende door te verwijzen naar de autoriteitsfiguur, en niets anders.
De morele kwaliteit van de autoriteitsfiguur verdringt de geldigheid van de premisse. Als we aannemen dat de "lucht blauw is" omdat Newton het zei, en Newton wist waar hij het over had omdat hij een erkend natuurkundige was die de grondslagen van de natuurkunde legde, dan is dat reden genoeg om een premisse als waar te aanvaarden..
Met andere woorden, de enige reden waarom de lucht blauw is, is omdat Newton dat zei. Daarin schuilt de misvatting dat er geen enkel bewijs wordt geleverd en dat wat de autoriteitsfiguur over het onderwerp heeft gezegd, zonder discussie wordt geaccepteerd..
Zoals we in de voorbeelden hebben gezien, zijn de premissen tot dusverre waar, aangezien de misvatting ligt in het argument om ze te bewijzen (de magister dixit waar we het eerder over hadden). Het feit dat ze waar zijn, betekent niet dat het argument geldig is.
Ad verecundiam drogredenen zijn gestructureerd met het volgende logische schema:
Hier hebben we een geval waarin de premisse niet waar is, en de reden is gebaseerd op wat "een expert" zegt. Dit valt vooral op wanneer de experts het niet allemaal eens zijn over de concepten. In deze gevallen zal degene die de misvatting hanteert, de mening kiezen die het beste bij hem past om zijn eigen argument te ondersteunen..
Op het eerste gezicht, wanneer een persoon zijn argument baseert op het feit dat iemand met autoriteit over het onderwerp dat zegt, worden we geconfronteerd met een ad verecundiam-drogreden. Zoals we al hebben gezegd, is iets niet waar alleen omdat een deskundige het zegt, en het argument moet verwijzen naar het bewijs om het te bewijzen..
Hoewel in academische, wetenschappelijke of technische essays uitdrukkingen van het type 'zoals zo en zo gezegd, we het eens zijn met de stelling dat ...' zeer vaak worden gebruikt, worden in deze gevallen meestal de redenen voor het akkoord vermeld, en de verwijzing naar de deskundige is nog maar een goedkeuring.
Reclame heeft op zijn weg naar overreding gebruik gemaakt van verschillende drogredenen, en de ad verecundiam-drogreden is er nog een. We kunnen het herkennen wanneer er herkende figuren zijn in een gebied die een product ondersteunen dat ze niet diepgaand kennen.
Enkele voorbeelden: een voetballer die een verzekeringsmaatschappij aanbeveelt, een actrice die advies geeft over een specifiek type lenzen voor bijziendheid, een bekende academicus die een auto aanbeveelt ...
Advertenties gebruiken dit soort mensen om te zeggen dat de producten die u wilt verkopen, goed zijn, afhankelijk van wie ze tentoonstelt. Als Messi een Pepsi cola drinkt, moet dit drankje goed zijn, want Messi is een geweldige voetballer.
De argumentatie is in geen van de gevallen geldig, omdat het over het algemeen de experts zijn op andere gebieden; Als de voetballer het had over sportschoenen of ballen of gras voor het veld, zou er meer verband zijn tussen zijn vakgebied en wat hij aanbeveelt.
In de pers gebeurt zoiets als reclame, meestal op het gebied van politiek: wanneer prominente figuren (presidenten, afgevaardigden, senatoren, enz.) Hun argumenten baseren op iets dat een ander, gelijk of representatiever dan zij, zei.
Of wanneer dezelfde journalisten meningen van bekende figuren doorverwijzen ter ondersteuning of afwijzing van bepaalde standpunten (dit is wat bekend staat als "woordvoerderjargon"): "Voor Trump staat buiten kijf dat er een wereldcomplot tegen hem is".
Hieronder ziet u enkele voorbeelden van gevallen waarin de misvatting van autoriteit of ad verecundiam voorkomt:
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.