Ik laat je het beste achter zinnen van La Vela Puerca, Uruguayaanse rockband, opgericht in 1995. Ze zijn verantwoordelijk voor hits als Zafar, The Cloud, Átala, Velamen, Para no verme más of Va a escampar.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in deze uitdrukkingen van rocknummers.
-Zo vervallen, jij geeft mij, ik geef jou, wij geven aan wie. Als het niet slecht is, is het ook voorgoed. -Met een lantaarn.
-Stokken vliegen door de lucht en goede mensen op de grond, doodsbang van angst, verliezen hun hart. -Vliegende stokken.
-We leven om te sterven. Bind haar vast, laat haar niet gaan, laat haar niet gaan, nu is het tijd om verder te gaan. Morgen is geen reden, voor elke minuut die je vandaag geniet, dat niemand dit script kent. -Bind haar vast.
-En dus leef de moed om te voelen, het leven doodt van begin tot eind. Liefdesverdriet, er is geen vreugde zonder pijn, en het beste ontbreekt nog. -En zo leven.
-Ik zoek mij, in mij, waar ik me verstop. Ik wil leren van dit litteken, en ik ga terug naar nul als leerling. -Leerling.
-Er bestaat geen twijfel over en ze begrepen het. Gebroken bril op de vloer. Vandaag komt de dood. En de krant zal naar buiten komen met de gruwel die is gebeurd. En dat het gif zo was, langzaam, zacht, dodelijk. -Een pot.
-Het zal weten dat je naar de dood kijkt! (en dus leven, in karma en afhankelijk ...). Wankel, het is allemaal pijn, en geef dus toe dat het niet de mijne is. - Het is stil vandaag.
-Het is normaal iets abnormaals, en dat wil niemand hier begrijpen. Ik vraag gewoon om niet meer te huilen, en dat wil ik niet eens begrijpen. -Bezems.
-Hij doet zichzelf pijn door te denken, dat hij daar al aan ontsnapt is, dat hij nooit meer zal terugkeren, dat het allemaal een vergissing was. En verlangend om te ontsnappen, legt hij zijn vernietiging op een wrede tafel die overgave schetst. -Uw portie.
-Verlangend wanneer er wordt geschoten, alle helderheid verdragen. Omrollen in zijn draaiende staat, zichzelf voedend. -Het gaat weg.
-Mijn stem verraadde me, bijna, bijna, zonder dat ik het wilde. Ik dacht nee te zeggen, maar ik liet mezelf geloven. -De maan van Neuquén.
-Nog een biertje alsjeblieft, dat ik heb gevierd, Aan de boekanier en om lief te hebben, dat op me wacht. -Zeil.
-Ik zoek een toevluchtsoord, in de handen van een muur die niet eens naar mij luistert en ik doe alsof ik vecht en bedrieg mezelf opnieuw. -Om me niet meer te zien.
-Wie gaat er van hen eisen? Dat ze niet meer bestaan? Als de zaken duidelijk zijn en er geen weg meer terug is. Waar is Miguel? Wie heeft Juan meegenomen? Ze vergeven niet als je in hun ogen kruist. -Dubbele rand.
-Als je niet gek wordt, kun je niet dromen. Als je je dementie niet uitspuugt, kun je niet naar beneden komen. Als hij geen manier kan vinden, zal hij zichzelf vernietigen. Als het niet aan je hanger hangt, wil je dood. -Hij zegt.
-Hij wijdde zich bedachtzaam aan dromen, zich herinneren wie hij was, het trotseren van een meedogenloze toekomst, met de ene hand voor en de andere achter. -Bacchus.
-Er is niets natuurlijker dan soms iets niet begrijpen, zelfs geen seconde later, ze lekker laten liggen en troosten in je blik. - Ten zuiden van zonsondergang.
-Het is erg moeilijk om los te laten zonder eerst te grijpen, en dat maakt je niet bijzonder. Wat ga je geven als het niet bij je opkomt om op te staan, het zal zijn om te breken of je mond te houden. - In tegenspraak.
-Een dapper man van hart, hij gaf het aan jou om te bouwen. En blij vertrok hij, niet wetend hoe hij moest gaan. -Hand.
-Verbrand jezelf niet. Ik schreeuw al een beetje, en ik wil mijn reputatie niet verliezen. Je weet al dat ik de reputatie heb gek te zijn, en in deze buurt zingen ze nog een liedje. - Gewone krab.
-Ze zeggen dat ze echt zijn, en dat ze pure ziekte zijn. Je zult kunnen denken wie je bent dat je deed. -Spelen als licht.
-En het leven ligt naast mij, en daarmee begin ik te sterven. En nu droom ik en ga ik weg van alle dingen waarvan ik wist hoe ik moest lijden en voelen. Ik en mijn tuin. Ik en je tuin. -In twijfel.
-De theorie verandert in verwarring, en ik was altijd, altijd wat ik was. Weet je, verspil geen tijd, je kunt doorgaan. -De theorie.
-Hij vertrok als militant in een rel, hij dacht dat het zo was om een held te zijn. Hij vocht met hand en tand en hart, maar kon er nooit uitkomen. -Profeet.
-Hij heeft alles, wat je vandaag nodig hebt, en baby's breken hun ziel voor meer. Hij boeit je door zijn god te laten zien, die niet van jou is, maar speelt voor beide. -De Heer.
-Dan vechten we zonder te vechten, we winnen zonder te winnen. We verloren zonder te verliezen, en nu heb ik de waarheid dat ik niet langer ben, als ze dat niet wil zijn, of om terug te keren. - Ik weet waar ik heen wil.
-Wat ik begrijp is dat mijn lied me niet langer wil genezen. Zou het kunnen dat sommige mensen hem leuk vinden en hij me niet binnenlaat? Iemand nodigde me uit om te komen wonen, maar ik voelde me nog steeds alleen. -Genezen.
-Ik zal me de pijn bij anderen niet voorstellen, ik koop lucht, en als het puur is, betaal ik veel meer. Ik zal niet tolereren dat ze geen geloof meer hebben, dat ze hun armen laten zakken, dat er geen helderheid is. -Zafar.
-We gaan vechten, broeder van de armoede, dat kapitaal stijgt niet naar je hoofd. Net als de rivieren die door de bergen stromen, zal ik naar beneden gaan met mijn handen vol stenen. -Moeder weerstand.
-De schemering van mijn dag, de reden voor mijn vreugde. Jij bent de honing van mijn bestaan, die gewapend is met geduld. Voed mijn waanzin, uiteindelijk, weet je, je bent bijna alles. -Meest.
-Je weet wat je wilt, je gaat het zaaien. Verenigde wortels in de storm, ze groeiden van onderaf, ze wachten niet langer. Het is vandaag de dag, de oogst is aangekomen. -Zwart en rood.
-Ik weiger om onderweg te sterven of voor de politie te werken. Noch loopverhaal noch traza-wandeling, om mijn buik te kunnen vullen. - Stop vandaag.
-Een wolk wil ontsnappen uit zijn loodhoudende lucht. En de bloemen willen dansen, op een natte vloer. Vandaag wil de zon deze wereld in duisternis verlichten. En nu zal er een donder te horen zijn, is dat hij zijn geduld verloor. - Helderzwart.
-Denk met je hoofd naar beneden, vanaf het moment dat het een kaartspel was. Super mond van mijn buurt en meer, en nu niet de obsessie van een arme man. Hij heeft mijnen, hij heeft koper en hij wil nooit meer met me praten. -Peter.
-Ik ben bang in de vergetelheid, en angst maakt me kapot. Leef in die tijd weg wat niet wordt gegeven. -Sprakeloos.
-De zeer ongelukkige man verzamelt zijn pest, ik heb er zin in en ik geef hem schaamteloos. En ik ga herhalen: zwijg alsjeblieft. -Vroeg bouillon.
-De angst die gekweld werd, ging zonder waarschuwing weg. En tijd te verliezen, ik heb niet meer. Als ik het raam open doe, adem ik altijd weer. Vandaag ga ik ademen. -Zonder waarschuwing.
-Zie je? Wat ben ik verloren als je niet bij mij bent. Hoe ga ik later huilen als de vergetelheid binnendringt. En ik weet het niet, maar er veranderde iets toen ik het koud had. Misschien was het een druppel liefde die zijn bestemming glansde. -Zie je?
-Ik gooi mezelf op de grond en ik wil niet stoppen. En als ik stop, zal het zijn om op te stijgen. Ik verlaat het huis waarvan ik denk dat ik ga ontploffen. Het laat me in beweging en ik wil eraan ontsnappen. -Vastbinden.
-Maar er is iets en het baart me zorgen, het zijn je metalen ogen. Ze huilen niet en schijnen niet, en ik mis hun delicatesse..
-Dat er met dierlijk instinct, weet je, er veel beesten zijn om te temmen. Daarom sterven ze staand. Een wind gooit zijn voetstuk, waar hij zijn dorst wist te lessen. Zoveel insubordinatie houdt niet op. - Vol magie.
-Ga vandaag uit van wat er komt, of het nu voor goed of slecht is. En zelfs als hij verliest wat hij heeft, zal hij bijten om vast te houden. -Het gaat verbergen.
-De pijn van in leven blijven, wat het goede is aan pijn, en ook het plezier van winnen en verliezen als alles verpest lijkt, is wanneer je het moet zeggen. -Jose wist het.
-Slechts één keer, hij kon het willen weerstaan om te willen bestaan, slaagde hij erin het gezond verstand voor de gek te houden, en de dingen die niet weten hoe ze moeten sterven. -Breekbaar.
-Mijn lied is altijd hetzelfde, lopend over de tempel. Bespreek wat oneerlijk is, vernietig en word dan geboren. -Over de tempel.
-Het helpt me niet, de apathie die ik begin te slepen. Het is een lach, van mijn duivel die wil stralen. -Mijn duivel.
-Er is geen weg terug. Ik weet dat u vandaag gaat proberen uw bezorgdheid hier achter te laten. Vernietig wat u kan verlammen, laat het weg. -Rematch.
-Je geeft alleen om wat je wilt zien, je wereld wordt gereduceerd tot wat je speelt en niet ziet, dat er in deze verpeste wereld al pus naar buiten komt en je van binnen en van buiten wordt geschrobd. -Bubbels.
-De wereld draait zonder mededogen, een aardbeving en een explosie. Ik ga dood. Hoe hard ik weet wie ik ben, tussen de wolk van illusie. Ik zie het niet. -Wolk.
-Goddelijke oude man, waar ga je heen? Ik weet heel goed dat je niet achterom wilt kijken Bittere einde blijft alleen vandaag een magere hond, en de bodem van een wijn om op te warmen. -De oude.
-Wat ik vind van zijn stem, van zijn ellende, van zijn gruwelijke wereld. In de hoop dat het niet meer bestaat, en dat het de anderen met rust laat. -Denken.
-Ik ga deze keer het recept veranderen, en ik ga de stemming veranderen, dat de nacht weggaat maar er geen zon is. Ik kijk met een scheve blik naar de bladeren die ik al kan zien, en de bloemen die je gaat geven, en ik ben blij, ik zal moeten roken. -Mijn zaad.
-Ik begon te kijken, ik begon te begrijpen dat alles tot op de dag van vandaag het beste was dat ik had geprobeerd. Snijden, naaien, de stof die uiteindelijk is wat men is. - Lied voor één.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.