Je dacht dat je een eigen huis zou hebben, een huisdier, een stabiele partner, een groep vrienden die je je voorstelde als in 'Vrienden', dat je kinderen zou krijgen, een vaste baan die je zou willen en dat paste bij je studie (je had niet gedacht dat je zoveel moest studeren ...), dat je een bankrekening met spaargeld zou hebben die voor gemoedsrust zou zorgen ...
En toch voel je je leeg, Zonder dat huis met een tuin ben je niet getrouwd en ook niet van plan te zijn, je vriendengroep is verspreid, je hebt geen kinderen of bent van plan ze te krijgen, je leeft op onzekere banen die niets met al die jaren te maken hebben hebben geïnvesteerd in studeren, je hebt geen spaargeld, bedankt als je vanavond in de koelkast gaat eten.
Je stelde je voor dat je op deze leeftijd alles zou hebben, en je voelt dat je niets hebt. Laat me je vertellen dat je het beste hebt, dat je alles hebt, dat je vrij bent.
We horen en zeggen altijd dat het materiaal belangrijk is, maar we baseren onze verlangens op het materiaal en op het vervullen van wat de samenleving van ons verwacht om die voordelen te verkrijgen die per slot van rekening materieel zijn. En vertel me eens, als je een huis, een vaste baan, een gezin had ... die je verzekert dat je niet wakker wordt, dan word je ontslagen, gaat je partner weg met je beste vriend en ben je alleen en geruïneerd?
Je denkt misschien dat de rol van een psycholoog niet is om je deze angsten te bezorgen en je wilt je verbitterd maken als je dit allemaal hebt, uiteraard niet. Maar ik wil dat je ziet dat niets stabiel is, niets veilig is en dat als je dit niet hebt, je iets heel waardevols hebt: vrijheid, geen omkijken naar de hypotheek, omdat je partner je in een crisis achterlaat, omdat ze je ontslaan ... je hebt de mogelijkheid om je dag tot dag zo gelukkig mogelijk te beleven, om na te denken over hoe je jezelf wilt zien in een een paar jaar, hoe je je echt wilt zien, niet hoe ze van je verwachten, en neem stappen naar die bestemming, genietend van de reis.
Vaak horen we mensen zoals jij, zowel in overleg als op straat, in feite is de grootste epidemie waar we mee te maken hebben en waar psychologen mee te maken hebben, teleurstelling, het gevoel van mislukking, gevoelens van waardeloosheid ... definitief, tot het ongemak gegenereerd door een aantal ambities, deels sociaal en deels persoonlijk, die niet zijn vervuld.
Oké, je hebt niet wat je dacht dat je zou hebben, wat dan nog? Betekent dit dat de wereld ten einde loopt? Niet. Het betekent dat de dingen niet zijn zoals ze ons vertelden, maar ze hoeven niet zo te zijn om gelukkig te zijn.
En wat als ik het gevoel heb dat ik "alles" heb? Ik pretendeer niet dat je bang bent het te verliezen, of dat je ongelukkig bent, maar je moet ook in gedachten houden dat alles waarvan je denkt dat het ‘alles’ is, kan verdwijnen, dat niets vaststaat of zeker is. Dus ik raad je aan om ervaringen op te doen en je minder zorgen te maken over de "stal", voor het geval dat er een dag voorbij gaat, dat je niet het gevoel hebt dat je niets hebt, want zo zal het niet zijn..
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.