De moderne literatuur Het omvat de geschreven manifestaties met bepaalde specifieke kenmerken die zich hebben ontwikkeld vanaf het begin van de hedendaagse tijd (periode die begint in 1793 met de Franse revolutie) tot heden, en niet tot de literatuur die zich ontwikkelde in de moderne tijd (tussen de eeuwen XV en XVIII).
Sommigen plaatsen het begin van de moderne literatuur in de zeventiende eeuw, in 1616, met de dood van de twee grootste exponenten van de wereldliteratuur: Miguel de Cervantes y Saavedra en William Shakespeare. Er wordt dan gezegd dat de werken van deze auteurs, vanwege hun originaliteit, de basis hebben gelegd voor deze literaire periode..
Artikel index
Met het verstrijken van de eeuwen maakten de verschillende kolonisaties en invasies die plaatsvonden rond de Middellandse Zee plaats voor de verspreiding van de werken van deze groten en andere uitstekende schrijvers die hun eigen stijl lieten zien bij het schrijven, waardoor eerdere literaire manifestaties werden afgestoten..
Vanuit Engeland en Spanje verspreidden ze zich, enthousiaste schrijvers in elke nieuwe haven. De individuele visie op de wereld begon krachtiger te worden en genereerde werken die klassiekers van de wereldliteratuur zijn geworden, en die ook een historische bron vertegenwoordigen om naar toe te gaan vanwege de beschrijvende rijkdom die ze bezitten..
Hieruit volgt dat de moderne literatuur reageert op de esthetiek en inhoud (op de thema's, reikwijdte en oppositie tegen de precedenten) van literaire werken, in plaats van op een bepaalde chronologie. Daarom kan in elk deel van de planeet een ander begin worden gevoeld, in termen van de productiedatum van moderne literatuur..
Volgens de productiecontext die de schrijvers conditioneerde, bleken de werken. De persoonlijke, economische, historische en politieke situaties speelden een cruciale rol bij de uitwerking van de verschillende teksten in de verschillende genres.
Hierdoor zijn binnen deze literaire periode verschillende bewegingen ontstaan, met verschillende nuances die het meer leven hebben gegeven..
Deze literaire beweging ontwikkelde zich aan het einde van de 18e eeuw en had als belangrijkste standaard de vrijheid om in zijn verschillende facetten van het leven te zijn.
Het werd geboren om het neoclassicisme tegen te gaan en om de mens de nodige instrumenten te geven die hem in staat zouden stellen zijn politieke, artistieke en persoonlijke emancipatie te kunnen uitoefenen, en om te leven volgens zijn perceptie van de dingen. Bovendien verwierp hij de rede als de basis van het leven en plaatste hij het dromerige en individuele gevoel als prioriteiten bij de geschreven productie..
Toen de romantiek plaats begon te maken voor structurele veranderingen in samenlevingen, maakte het plaats voor een reeks stromingen die als afgeleide daarvan werden beschouwd. Deze en hun betekenissen worden hieronder weergegeven..
Deze literaire beweging ontstond aan het begin van de 19e eeuw en haar belangrijkste uitgangspunt was "kunst ter wille van de kunst"..
Deze literaire trend ontwikkelde zich tussen de 19e en 20e eeuw. Het leek een tegenhanger van het leren door herhaling, dat hij classificeerde als indoctrinatie, van ketens die het wezen vasthouden. Hij verzette zich ook tegen objectiviteit en zinspeelde erop dat de algemene realiteit de som is van individuele percepties van wezens.
Deze beweging werd geboren als een tegenhanger van het parnassianisme en ontwikkelde zich tussen de 19e en 20e eeuw. Hij vernietigde alle esthetische perceptie met betrekking tot "kunst ter wille van de kunst" en toonde onverschilligheid voor valse moralismen.
Hij presenteerde een gratis literaire productie, geworteld in het individu, in de gevoeligheid van het zijn, in de donkerste hoeken van de menselijke geest.
Literair realisme leek in tegenstelling tot romantiek, het werd als grof beschouwd en overladen met persoonlijkheden. Bovendien toonde hij een afkeer van oneerbiedigheid en de vermeende vrijheid die dat met zich meebracht.
Literair realisme had een puur beschrijvend karakter en was verankerd in de politieke standpunten en idealen van links. Vroeger was zijn benadering extreem. Hij presenteerde een duidelijke oppositie tegen alles dat religie en massale overheersing door middel van dogma's vertegenwoordigde, gezien het gevangenissen van het menselijk geweten.
Tot de meest representatieve vormen van literaire expressie behoren de psychologische roman en de sociale roman. Hierin wordt zorgvuldig overwogen hoe individuen realiteiten vanuit subjectieve perspectieven met elkaar verweven en hoe deze, door ingewikkelde coëxistentieovereenkomsten, plaats maakten voor samenlevingen en hun regels..
De aanwezigheid van costumbrista-romans binnen de realistische stroming is ook gebruikelijk geweest. Deze volgen dezelfde voorschriften, alleen dat de werkelijkheden die ze beschrijven onderhevig zijn aan welomschreven omgevingen, zowel ruimtelijk als cultureel..
Naturalisme is een gevolg van realisme. Het leek reden en stem te geven aan de beelden die dagelijks in het leven van samenlevingen worden gepresenteerd. Hij beschreef in detail vandalisme, prostitutie, armoede, verlaten kinderen en de medeplichtige stilte van de instellingen in het licht van misdaden, om over enkele punten te spreken..
Hij valt religieuze instellingen radicaal aan en stelt ze bloot als onderdeel van het probleem met zijn doctrines en massabeheer. Deze beweging is extremistisch, haar vlag is de aanklacht, die de wonden van de samenleving blootlegt om zich te concentreren op genezing of rot..
Literair modernisme heeft zijn wortels in Latijns-Amerika. Het is ontstaan aan het einde van de 19e eeuw. De belangrijkste benadering is om te praten over wat er op het historische moment wordt beleefd, maar het gevoel van verbondenheid met een bepaalde cultuur los te laten.
Voor deze stroming wordt de mens een universeel subject dat alle kennis die hij heeft de zijne maakt. Deze literaire trend probeerde te breken met de esthetiek die werd opgelegd door de romantiek en alles wat daaruit voortkwam. De gedachtenrevolutie was het openhartige noorden dat volgde.
De literaire avant-garde verscheen ook als een tegenhanger van het modernisme en richtte zich op vernieuwing vanuit het wezen als schepper van realiteiten. Bovendien verheft het het dromerige als een wereld van oneindige mogelijkheden voor zover het literaire productie betreft.
De literaire avant-garde probeert de samenleving te vernieuwen vanaf haar grondslagen, dogma's, opleggingen en weddenschappen op het individu te beëindigen door en voor zichzelf, als de kern van de dingen, de reden van het bestaan..
In zijn toespraak wijst hij op de vrijheid van meningsuiting en de wanorde van de gebruikelijke parameters waaraan het systeem individuen heeft onderworpen.
De impact van de avant-garde was zodanig dat het leidde tot een reeks alternatieve literaire bewegingen over de hele wereld. Het gemak van communicatie aan het begin van de 20e eeuw en de vooruitgang in het transport zorgden voor een grotere verspreiding van ideeën over het hele vliegtuig, waardoor een ongeëvenaarde creatieve bruisen ontstond..
De resulterende voorhoede wordt hieronder weergegeven:
Op zichzelf was deze literaire trend niet voortgekomen uit de avant-garde, maar was een oorzaak van de avant-garde, maakte plaats voor de consolidatie ervan. Dit ideaal werd tegengewerkt door de avant-garde, hoewel ze erkenden van deze beweging de zeggingskracht en rijkdom van hun toespraken te hebben verkregen..
Deze literaire beweging, behorend tot de 20e eeuw, heeft als uitgangspunt de herstructurering van de werkelijkheid zoals we die kennen, om mensen uit de hele reeks knopen en banden die samenlevingen hebben opgelegd aan te bieden..
Het stelde voor om letters te verbinden met de rest van de kunsten, verwijzend naar klanken, kleuren en bewegingen. Hij probeerde de perspectieven samen te voegen om de grootst mogelijke manifestatie te bereiken - de meest betrouwbare - van de meest interne gedachten van het wezen, zoals zijn fobieën en zijn angsten..
Literair kubisme, geboren in de 20e eeuw, stelt het onmogelijke voor, de vereniging van antagonistische voorstellen, het creëren van onwaarschijnlijke tekststructuren die de lezer de realiteit in vraag stellen.
Deze neiging is gebaseerd op de perceptie van het onderbewustzijn, op hoe dingen achter de ogen gebeuren, in de specifieke wereld van elk individu..
Het futurisme probeert te breken met het verleden en het vernieuwende te aanbidden. De machine - en alles wat met wilde sprongen van werkelijkheden gepaard gaat bij het nastreven van de gevorderden - is het middelpunt van aandacht en aanbidding.
Zijn teksten leggen speciale nadruk op nationalisme en beweging, ze praten over het nieuwe en de toekomst, nooit over wat er al is gebeurd, over wat achterlijkheid betekent..
Literair ultraïsme is gericht op felle oppositie tegen modernistische voorstellen. Platen het gebruik van vrij vers en is direct verbonden met creationisme en dadaïsme, waardoor het wezen creatieve almacht krijgt door de letters.
Het literaire dadaïsme is ontstaan als een product van de Eerste Wereldoorlog. Hij was te gekant tegen de bourgeoisie en hoe apathisch zij is tegenover de sociale realiteit.
Zijn toespraak is absurd en onlogisch, getint met onduidelijke eindes die de lezer onzeker maken. Het presenteert een duidelijk gebruik van geluiden en woorden die niet in de juiste volgorde staan, waarvan wordt aangenomen dat ze logisch zijn voor degenen die ze creëren, en de betekenis wordt gegeven door wat elke persoon wil begrijpen.
In het literaire creationisme neemt de mens de plaats van God in. De schrijver is almachtig en het woord is het begin en het einde van werkelijkheden.
Literair surrealisme is afgeleid van het dadaïsme en is gebaseerd op de studies van Sigmund Freud. Door de brieven worden de intimiteiten van het menselijke onderbewustzijn en de hele realiteit van droomruimtes blootgelegd.
Deze trend is een van de meest pittoreske in termen van thema's gebleken, evenals een van de meest onthullende van de schrijver, door de facetten van zijn binnenkant te onthullen..
Het wordt gepresenteerd als een ontsnapping uit de realiteit voor lezers, een soort literaire pas die het soms mogelijk maakt om te abstraheren van de ongemakken die zich buiten voordoen..
Het onderwerp behoort tot het geheel en niet tot een fragment van het geheel. Dit duidt op de universaliteit en de afbraak van de culturele belastingregelingen die sinds de oudheid hebben geregeerd..
De taal van de lyrische spreker kan worden gepresenteerd zonder zich te onderwerpen aan of te onderwerpen aan enige realiteit, noch voorafgaand noch aanwezig. Daarom verdedigt het uniciteit, waardoor het subject een ondeelbaar wezen wordt met unieke eigenschappen, een geheel binnen het geheel..
Maatschappelijke kritiek is een van haar sterke punten, evenals oppositie tegen alles wat religieuze en indoctrinerende elementen vertegenwoordigt. Het is een anarchistische stroming bij uitstek, het breekt met het voorgaande om plaats te maken voor innovaties, voor evolutie.
Het probeert de realiteit te veranderen, maar ook subjectiviteit en zijn invloed op het sociale vlak te tonen. Het laat zien hoe de samenleving geen individuen maakt, maar dat individuen samenlevingen vormen. Het onderwerp is het middelpunt van het thema, hij herschept de realiteit.
De termen 'moderne literatuur' moeten niet worden verward met 'moderne tijd' of 'literair modernisme'. Het eerste, dat is wat dit artikel aangaat, is een literaire periode waarin de auteurs die het verzinnen in hun werken de kenmerken manifesteren die eerder naar voren zijn gebracht.
Het modernisme van zijn kant is een beweging binnen de modernistische literatuur; dat wil zeggen, het is een manifestatie binnen een universum. Aan de andere kant is de moderne tijd de derde historische periode van de mensheid, volgens de universele geschiedenis, die plaatsvond tussen de 15e en 18e eeuw..
Spaanse schrijver, 16e eeuw (1547-1616). Samen met William Shakespeare wordt hij beschouwd als een van de grondleggers van de moderne literatuur.
- De ingenieuze heer Don Quijote van La Mancha (1605).
- Voorbeeldige romans (1613).
- De ingenieuze ridder Don Quichot de la Mancha (1615).
Engelse schrijver, 16e eeuw (1564-1616), beschouwd als een van de grondleggers van de moderne literatuur.
- Romeo en Julia (1595).
- Gehucht (1601).
- Macbeth (1606).
Franse schrijver en fotograaf uit de 19e eeuw (1811-1872), hij behoorde tot het parnassianisme.
- Fortunio of L'Eldorado (1837).
- Jean en Jeannette (1850).
- Le Capitaine Fracasse (1863).
Hij was een 19e-eeuwse Griekse schrijver (1856-1910) met een neiging tot poëzie. Het behoorde tot symboliek.
- De zee van de sirtes (1884).
- De cantilenas (1886).
- De verblijven (1899-1901).
Franse schrijver uit de 19e eeuw (1844-1896), hij was de grondlegger van de stroom van decadentie.
- De vrienden (1867).
- Voorjaar (1886).
- Dames (1890).
Parijse schrijver geboren aan het einde van de 18e eeuw (1799-1850), hij behoorde tot de stroming van het realisme.
- Zapa leer (1831).
- De lelie in de vallei (1836).
- Neef Bette (1846).
19e-eeuwse Franse schrijver (1840-1902), beter bekend als Émile Zola. Hij behoorde tot de stroom van het naturalisme.
- Tales to Ninon (1864).
- Het fortuin van de Rougon (1871).
- De bar (1877).
Nicaraguaanse dichter uit de 19e eeuw (1867-1916), hij was de grondlegger van het modernisme.
- Blauw (1888).
- Het zwervende lied (1907).
- Herfstgedicht en andere gedichten (1910).
De Franse schrijver uit de 19e eeuw (1871-1922) behoorde tot het impressionisme.
- De dood van de kathedralen (1904).
- Op zoek naar verloren tijd (1913).
- De gevangene (1925, postuum werk).
De Oostenrijks-Hongaarse schrijver uit de 19e eeuw (1883-1924) behoorde tot het expressionisme.
- Contemplatie (1913).
- Metamorfose (1915.)
- In de strafkolonie (1919).
Franse schrijver uit de 19e eeuw (1880-1918), bekend als Guillaume Apollinaire. Het behoorde tot het kubisme.
- Het bestiarium of de verkering van Orpheus (1911).
- Alcoholen (1913).
- Calligrammen (1918).
Italiaanse dichter uit de 19e eeuw (1876-1944), behoorde tot het futurisme.
- Futurisme Manifest (1909).
- Mafarka il futurista (1910).
- Zang Tumb Tumb (1914).
Duitse dichter uit de 19e eeuw (1886-1927) behoorde tot het dadaïsme.
- Die Nase des Michelangelo (1911).
- Umgearbeitete Fassung als: Die Folgen der Reformation (1924).
- Die Flucht aus der Zeit (1927).
Argentijnse dichter uit de late negentiende eeuw (1899-1986), beter bekend als Jorge Luis Borges, was een van de grondleggers van het ultraïsme in Spanje.
- Vurigheid van Buenos Aires (1923).
- Maan vooraan (1925).
- San Martín Notitieboekje (1929).
De Franse schrijver uit de 19e eeuw (1896-1966) behoorde tot het surrealisme.
- Berg van vroomheid (1919).
- De verloren stappen (1924).
- Fata Morgana (1940).
Chileense dichter uit de 19e eeuw (1893-1948), beter bekend als Vicente Huidobro, die de grondlegger was van het creationisme.
- Equatoriaal (1918).
- Tegengestelde winden (1926).
- Trillende lucht (1931).
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.