De Chili opluchting Het bestaat in wezen uit vier soorten: de kustvlaktes, het Costa-gebergte, de tussenliggende depressie en het Andesgebergte. Chili ligt in het uiterste zuiden van het Amerikaanse continent, daarom wordt het austral genoemd.
Het grondgebied van het land is verdeeld in continentaal Chili en insulair Chili. Het insulaire gebied is onderverdeeld in continentaal insulair, oceanisch insulair en Chileens Antarctisch gebied, een gebied dat in beslag wordt genomen door Argentinië en Groot-Brittannië..
Chili strekt zich uit langs meer dan 4200 km van de zuidoostkust van de Stille Oceaan door een smalle strook die grenst aan en begrenst het Andesgebergte. Het grondgebied meet 440 km in het breedste gebied en 90 km in het smalste.
Het bevindt zich in het midden van een sterk seismische vulkanische zone en maakt deel uit van de Pacifische ring van vuur. Aan de rand van de Nazca-platen die uitkomen op de Antarctische plaat in het uiterste zuiden en de Zuid-Amerikaanse. Door de botsing van beide platen in het Mesozoïcum ontstond het Chileense grondgebied.
Artikel index
In de Norte Grande-zone van Chili zijn de vijf basisvormen van reliëf te zien, zoals: de kustvlakte, de tussenliggende depressie, het Costa-gebergte, het Andesgebergte en het plateau. Elk van de regio's waaruit dit gebied bestaat, heeft zeer specifieke geografische kenmerken.
Naast de vijf soorten reliëfs in dit gebied, zijn in het kustgedeelte en in de tussenliggende depressie nog twee soorten reliëfs of geografische kenmerken te onderscheiden. Dit zijn het Tarapacá-plateau en de klif aan de kust.
De kustklif is een klif, een zeer steile helling richting zee, die door het Vítor-ravijn (ten zuiden van Arica) in verschillende delen wordt verdeeld. Het Tarapacá-plateau wordt daarentegen gedeeld door verschillende stromen die kleine vlaktes of pampa's vormen, bijvoorbeeld Camarones en Chaca.
In deze regio is de kustvlakte schaars en wordt alleen waargenomen in de stad Arica, maar het Costa-gebergte dat afkomstig is van de Camaraca-heuvel valt op. Wat betreft de tussenliggende depressie, het omvat een uitgestrekte vlakte die ongeveer 40 km breed is en de hoogte varieert tussen 500 en 2000 meter boven zeeniveau..
Aan de andere kant is er de altiplano, een uitgestrekt plateau dat oprijst tot 4.000 meter boven zeeniveau. In deze regio is het Andesgebergte hoger, indrukwekkender en massiever met meer vulkanische activiteit. De toppen reiken tot iets meer dan 6000 meter boven zeeniveau..
In deze regio zie je de vijf basisvormen van reliëf die het gebied kenmerken, maar ook de kustklif. In de kustvlakte is het mogelijk om een zeer smal gebied tussen de zee en de Cordillera de la Costa te zien, dat is ontstaan als gevolg van erosie..
De kustklif is een enorm koord dat uit de kust oprijst en tot 800 meter boven zeeniveau oprijst. Hier is de Cordillera de la Costa nauwelijks te onderscheiden tussen Punta Camarones en de rivier de Loa. In deze regio is de tussenliggende depressie ontstaan als gevolg van de eroderende activiteit van wind en water..
Hier bevindt zich ook de Tamarugal-pampa, een vlakte waarvan de hoogte varieert van 600 tot 1.500 meter boven zeeniveau. Aan de andere kant is het hoogplateau gelegen tussen de oostelijke en westelijke bergketens van het Andesgebergte..
Het Andesgebergte bereikt in deze regio een hoogte van ongeveer 6000 meter, met enkele bergketens aan het oostelijke uiteinde die worden doorkruist door gevarieerde en diepe ravijnen..
Het is het belangrijkste gebied van het land omdat het het meest bevolkt is. Het omvat een deel van de regio Valparaíso en de Juan Fernández-archipel, de grootstedelijke regio Maule, O'Higgins. Evenzo het uiterste noorden van de Biobío. De centrale zone is gelegen tussen de rivieren Aconcagua en Biobío.
Het biedt een algemeen reliëf dat min of meer lijkt op de noordelijke zone. De belangrijkste reliëfs zijn: de kustvlaktes, de tussenliggende depressie, de Cordillera de la Costa en de Cordillera de los Andes..
In dit deel van het land versmallen de vlakten in de buurt van Concepción, omdat een van de koorden van de Cordillera de la Costa zich uitstrekt naar de zee, zonder de kustruimte volledig te verliezen..
Het ligt recht tegenover Valparaíso en Santiago, waar deze bergketen hoger en massiever is. Op dit punt is het verdeeld in twee ketens: de oostelijke, die de hoogste is en de westelijke, waarvan de hoogte lager is..
De toppen stijgen boven de 2.000 meter boven zeeniveau (in het geval van de Vizcacha, Roble, Campana-heuvels) en zijn uitgelijnd met de tussenliggende depressie.
Deze depressie wordt de centrale of longitudinale vallei genoemd en loopt van het Chacabuco-kordon naar de Reloncaví Sound. Dan zijn er de bekkens van Valle del Cachapoal en Santiago, een belangrijke economische regio die een derde van de bevolking van het land concentreert..
Het strekt zich uit met zeer weinig onderbrekingen, behalve de verschillende waterlopen die er doorheen lopen, van de Angostura de Pelequén tot de stad Puerto Montt..
In dit deel kun je de Tupungatito-vulkaan zien, die recht tegenover de Chileense hoofdstad Santiago staat. De gemiddelde hoogte van de toppen is echter lager en gaat van 6.600 meter boven zeeniveau in het noorden tot 3.200 meter boven zeeniveau..
De bergketen in dit gebied is niet zo droog als in het noorden. Door de toegenomen regenval kan er meer gras en grassen groeien.
In dit gebied ligt de Norte Chico, die zich uitstrekt tot aan de rivier de Aconcagua. De toppen van de Andes worden minder hoog naarmate de bergketen dichter bij de kust komt. Ook wordt het territorium smaller tot het 90 km breed is in Illapel.
Het heeft een golvende topografie. Het Andesgebergte en het Costa-gebergte kruisen elkaar bijna, waardoor de tussentijdse depressie bijna is verdwenen.
In het noorden presenteert het een bergketen met hoge toppen en in het zuiden een reeks kleinere heuvels.
Dit deel van de Cordillera de la Costa begint in het zuiden van Concepción. Het is een koord gevormd door hoge toppen met hoogtes tot 1000 meter hoogte. Door de hoogte heeft dit bergsysteem een grotere overvloed aan vegetatie.
In de regio's Los Lagos en Araucanía dalen de niveaus van de bergen tot minder dan 7000 meter.
Dit gebied heeft de meest uitgestrekte en breedste vlaktes van Chili, meer dan 40 km breed, waar uitgestrekte kustterrassen te zien zijn. Deze kustvlaktes vormen uitgestrekte transversale valleien van vruchtbaar gebied die verschillende rivieren doorkruisen.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.