Lichaamsdysmorfe stoornis Symptomen, oorzaken, behandeling

De lichamelijke dysmorfe stoornis, Vroeger bekend als dysmorfofobie, wordt het gekenmerkt door de overtuiging dat een persoon een fysiek defect heeft dat eigenlijk denkbeeldig is, aangezien hun uiterlijk normaal is.

Deze overtuiging die niet op de realiteit is gebaseerd, zorgt ervoor dat de persoon geen relatie meer heeft met anderen uit angst dat ze hem zullen bekritiseren of lachen om zijn lelijkheid. Deze psychopathologische aandoening kan zich zo ontwikkelen dat de persoon die eraan lijdt, zijn sociale vaardigheden kan verliezen.

Vanwege zijn kenmerken wordt deze aandoening ook wel "denkbeeldige lelijkheid" genoemd. Het is een psychopathologie die begint in de adolescentie en zowel mannen als vrouwen treft..

Een van de symptomen van deze aandoening zijn de referentie-ideeën; de persoon denkt dat alles wat er om hem / haar gebeurt, met hem / haar te maken heeft. Dit kan leiden tot sociaal isolement.

Artikel index

• 1 Symptomen
• 2 Meest voorkomende gebreken
• 3 Oorzaken
• 4 Risicofactoren
• 5 Diagnostische criteria voor de aandoening (DSM IV)
• 6 Behandeling
  • 6.1 Cognitieve gedragstherapie (CGT)
  • 6.2 Medicatie
  • 6.3 Gezinstherapie
• 7 Complicaties
• 8 Werken cosmetische ingrepen?
• 9 Conclusies
• 10 referenties

Symptomen

Dit zijn de belangrijkste symptomen van mensen met een lichamelijke dysmorfe stoornis (BDD):

• Ze denken dat ze onwerkelijke onvolkomenheden hebben.
• Constante zorgen over oneffenheden.
• Ze willen het uiterlijk verbeteren dat ze als problematisch beschouwen en kunnen dermatologische behandelingen, cosmetica of cosmetische ingrepen overwegen. Deze behandelingen lossen het probleem echter meestal niet op..
• Behandelingen kunnen door henzelf of door anderen worden gedaan en kunnen tot verergering van het probleem leiden.
• Ze kunnen repetitieve of dwangmatige handelingen vertonen, zoals zichzelf camoufleren (met kleding, make-up of hoeden).
• Ze kijken constant in de spiegel of vermijden het.
• Er kunnen hoge niveaus van depressie en sociale fobie optreden.
• Zelfmoordgedachten.
• De noodzaak om andere mensen om een ​​mening over de eigen lichaamsbouw te vragen.
• Vermijd verschijnen op foto's.
• Bij deze aandoening kunnen ideeën over zelfmoord of zelfmoordpogingen voorkomen.

Meest voorkomende gebreken

Dit zijn de meest voorkomende denkbeeldige defecten bij deze mensen:

• Haar
• Neus
• Huid
• Ogen
• Hoofd of gezicht
• Lichaamsbouw
• Lippen
• Kin buik of taille
• Tanden 
• Benen knieën
• Borsten / lichaamsspieren
• Oren
• Wangen
• Achter
• Penis
• Armen
• Nek
• Voorkant 
• Spieren
• Schouders
• Heupen

Oorzaken

Het is niet specifiek bekend wat CDD veroorzaakt. Net als andere psychopathologische stoornissen kan het het gevolg zijn van een combinatie van factoren:

• Genetica: sommige onderzoeken hebben aangetoond dat BDD vaker voorkomt bij mensen van wie de familieleden ook de aandoening hebben, wat aangeeft dat er mogelijk een gen is geassocieerd met deze aandoening.
• Milieu: de omgeving, ervaringen en cultuur kunnen hieraan bijdragen, zeker als er negatieve ervaringen zijn met betrekking tot het lichaam of het zelfbeeld.
• Hersenen: afwijkingen in de hersenstructuur kunnen een rol spelen.

Risicofactoren

De risicofactoren die het probleem waarschijnlijker maken, zijn:

• Negatieve levenservaringen, zoals pesten.
• Sociale druk of verwachtingen van schoonheid.
• Een andere psychiatrische stoornis hebben, zoals angst of depressie.
• Familieleden hebben met dezelfde aandoening.
• Persoonlijkheidskenmerken, zoals een laag zelfbeeld.

Diagnostische criteria voor de aandoening (DSM IV)

A) Preoccupatie met een denkbeeldige afwijking in uiterlijk. Als er een kleine afwijking is, is de bezorgdheid van de persoon overdreven.

B) Zorgen veroorzaken angst of aanzienlijke schade op sociaal, werk en andere belangrijke gebieden van het leven.

C) De zorg wordt niet verklaard door een andere psychische stoornis (bijvoorbeeld ontevredenheid over lichaamsvorm of -grootte bij anorexia nervosa).

Behandeling

De belangrijkste aanbevolen behandelingen zijn:

Cognitieve gedragstherapie (CGT)

Een meta-analyse wees uit dat cognitieve gedragstherapie 16 weken na aanvang van de behandeling effectiever is dan medicatie.

Aangenomen wordt dat het de verbindingen tussen de orbitofrontale cortex en de amygdala kan verbeteren.

Het doel is om patiënten te leren irrationele gedachten te herkennen en om negatieve denkpatronen om te zetten in positieve gedachten..

Medicatie

Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) zijn inbegrepen, die kunnen helpen bij het beheersen van obsessieve symptomen.

SSRI's zijn een type antidepressivum dat de niveaus in de hersenen van een neurotransmitter genaamd serotonine verhoogt..

Gezinstherapie

Sociale steun is belangrijk voor het succes van de behandeling, omdat het belangrijk is dat de familie weet wat BDD is en hoe de behandeling moet worden voortgezet.

Complicaties

Er kunnen verschillende complicaties optreden die worden veroorzaakt door BDD:

• Sociale isolatie.
• Sociale angst.
• Tekort aan persoonlijke relaties.
• Moeilijkheden om aan het werk te gaan of te trainen.
• Een laag zelfbeeld.
• Herhaalde ziekenhuisopnames.
• Depressie.
• Ongerustheid.
• Zelfmoordgedachten en -gedragingen.
• Obsessief-compulsieve stoornis.
• Eet stoornissen.
• Drugsmisbruik.

Werken cosmetische ingrepen?

Hoewel het lijkt alsof een chirurgische ingreep het denkbeeldige defect zou kunnen corrigeren, corrigeert het de aandoening niet of verlicht het de symptomen ervan..

In feite voelen mensen zich niet baat bij de operaties, ze kunnen het meerdere keren herhalen of zelfs chirurgen aanklagen wegens nalatigheid.

Conclusies

Het wordt aanbevolen dat de persoon met BDD naar een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg (psycholoog of psychiater) gaat om zijn geval te evalueren en een diagnose en behandeling vast te stellen..

Cognitieve gedragstherapie is de meest effectieve behandeling en plastische chirurgie moet worden vermeden, in ieder geval totdat de psychopathologie is behandeld en gecorrigeerd.

Referenties

1. Hunt TJ, Thienhaus O & Ellwood A (juli 2008). "De spiegel ligt: ​​lichamelijke dysmorfe stoornis." Amerikaanse huisarts 78 (2): 217-22. PMID 18697504.
2. Grant, Jon; Won Kim, Suck; Crow, Scott (2001). "Prevalentie en klinische kenmerken van lichaamsdysmorfe stoornis bij adolescente en volwassen psychiatrische patiënten.". J Clin Psychiatry: 527-522.
3. Hartmann, A. "Een vergelijking van zelfrespect en perfectionisme bij anorexia nervosa en lichaamsdysmorfe stoornis". Het tijdschrift over zenuw- en psychische aandoeningen.
4. Prazeres AM, Nascimento AL, Fontenelle LF (2013). ‘Cognitief-gedragstherapie voor lichaamsdysmorfe stoornis: een overzicht van de doeltreffendheid ervan’. Behandeling van neuropsychiatrische aandoeningen.
5. Afbeeldingsbron.