Juan de Dios Peza (1852-1910) was een Mexicaanse schrijver, dichter en politicus wiens passie voor het uitvoeren van zijn verschillende beroepen hem in de 19e eeuw tot een van de meest prominente figuren in zijn land maakte. Het meeste van zijn werk viel binnen de rangen van de romantiek.
Peza's geschriften werden gekenmerkt door een eenvoudige en expressieve taal. Het grootste deel van zijn poëtische werk was realistisch, zonder op te houden emotioneel te zijn, daarnaast was hij in veel gevallen toegewijd aan zijn gezin, vooral zijn kinderen en zijn vader..
Enkele van de meest opvallende titels van deze Mexicaanse schrijver waren: Poëzie, Song to the country, Songs of the home, Laugh crying Y Liefdadigheid in Mexico. Peza was ook een beruchte journalist, hij vervulde die baan toen hij jong was en gemotiveerd door de liberale geest die in zijn tijd heerste..
Artikel index
Juan de Dios werd geboren op 29 juni 1852 in Mexico-Stad, in een traditioneel en conservatief gezin. Zoals bij veel aspecten van zijn leven, zijn de gegevens over zijn gezin schaars; het is echter bekend dat zijn vader in de Mexicaanse politieke sfeer werkte.
Peza studeerde eerst aan de landbouwschool en voltooide ze vervolgens aan het Colegio San Ildefonso. Later, toen hij vijftien jaar oud was, begon hij te studeren aan de Nationale Voorbereidende School; en hoewel hij later zijn medische carrière begon, besloot hij die te verlaten om zich aan de literatuur te wijden.
Misschien bijvoorbeeld familie- of levenservaringen, Juan de Dios Peza manifesteerde altijd zijn liberale geest. Hij begreep perfect wat dat sociaal en politiek betekende, dus aarzelde hij niet om het tegenover de vier windstreken te uiten, hij maakte van journalistiek zijn belangrijkste venster van expressie.
De beginnende schrijver begon zijn eerste stappen in de wereld van brieven en literatuur door middel van journalistiek. Hij werkte en werkte als medewerker in media zoals: Universal Magazine, Literary Youth, onder vele anderen.
In 1873 kreeg hij de gelegenheid om zijn eerste poëtische publicatie aan het licht te brengen, getiteld: Poëzie. Het jaar daarop debuteerde hij met het stuk in de Mexicaanse theaterbeweging van zijn tijd De wetenschap van het huis, in de buurt van het Conservatorium Theater; Beetje bij beetje kreeg hij erkenning.
Er is weinig gedaan aan Peza's persoonlijke leven; het is echter bekend dat hun huwelijk niet is gelukt. Degene die zijn vrouw was, verliet hem, hoewel hij veel leed, hij wist hoe hij sterk moest blijven om zijn twee kinderen groot te brengen, daarom schreef hij zoveel over het gezinsleven.
Naast zijn journalistieke en schrijfwerk waagde Juan de Dios Peza zich aan politieke activiteiten in zijn land; in 1876 publiceerde hij: Uren passie. Nu, in 1878 ging hij in Spanje wonen om zijn land te vertegenwoordigen als secretaris van de ambassade, voor die datum onthulde hij het werk Mexicaanse dichters en schrijvers.
Tijdens zijn verblijf in de Spaanse hoofdstad maakte hij van de gelegenheid gebruik om de literaire gebeurtenissen van die tijd op te snuiven. Hij sloot vriendschap met vooraanstaande Spaanse intellectuelen, zoals: Ramón de Campoamor en Gaspar Núñez de Arce, dus hij was in constante evolutie.
Voor het einde van de jaren zeventig van de negentiende eeuw keerde Peza terug naar zijn land en zette zijn politieke carrière altijd trouw aan het liberalisme voort. Hij werd prompt gekozen als vertegenwoordiger van de Kamer van Afgevaardigden van het Congres van de Unie. Zijn werk De Mexicaanse lira werd bedacht voor die tijd, in het bijzonder 1879.
Peza bleef zijn hele leven toegewijd aan brieven, zowel als journalist als als dichter, enkele van zijn nieuwste werken waren: Liederen van het huis Y Herinneringen, relikwieën en portretten. Helaas stierf hij op 16 maart 1910 in Mexico-Stad, toen hij zevenenvijftig jaar oud was..
De literaire stijl van Juan de Dios Peza werd ingekaderd in de literaire stroming van de romantiek, daarnaast hadden zijn teksten een sterke lading realisme. De taal die hij gebruikte werd gekenmerkt door eenvoudig, expressief en ook met een vleugje genegenheid en genegenheid, zonder overdreven te zijn.
In het specifieke geval van poëzie waren de hoofdthema's die hij ontwikkelde gericht op het land, Mexico, zijn vader, zijn kinderen en de grondwet van het huis. In veel van zijn verzen werden zijn persoonlijke ervaringen weerspiegeld; zijn tot leven gekomen in het Engels, Duits, Frans, Hongaars en Japans.
- Poëzie (1873).
- Uren passie (1876).
- Ik zing voor het vaderland (1877).
- De Mexicaanse lira (1879).
- Liederen van het huis (1891).
- Geweren en poppen.
- Lach huilen.
- Zomer sneeuw.
- Legenden van de straten van Mexico-Stad.
- De laatste momenten van Columbus (1874).
- Mexicaanse dichters en schrijvers (1878).
- Liefdadigheid in Mexico (1881).
- Herinneringen, relikwieën en portretten (1900).
- Biografie van Ignacio M. Altamirano.
Het was een soort documentaire en essaywerk dat deze Mexicaanse schrijver in die tijd ontwikkelde in relatie tot de ziekenhuizen van het land. Het idee werd hem gegeven door Dr. Luís Fernández, die het nodig achtte om de geschiedenis en functionele status van deze centra te kennen..
In eerste instantie waren het artikelen die in de krant werden gepubliceerd Hervorming, die later werden gegroepeerd om een boek te worden. Het werk werd een belangrijke referentie over de werking van gezondheidsinstellingen en het beleid dat voor hun werking werd toegepast.
“De jezuïeten die in 1767 uit de Republiek werden verdreven, vonden de inwoners van deze hoofdstad op de ochtend van 23 juni van dat jaar, verlaten en verlieten het huis waarin die ouders woonden en dat niets anders is dan het gebouw waarin het huidige San Andrés-ziekenhuis is gevestigd. is vastgesteld ...
... Opgericht in 1626 voor het noviciaat van het beroemde bedrijf, met de goederen van Don Melchor Cuellar en María Nuño de Aguilar, zijn vrouw, werden rechtszaken aangespannen na de dood van de schenkers, en tot 1642 werd de bouw van het gebouw afgerond ... ".
Het was het meest opvallende en belangrijke poëtische werk van Juan de Dios Peza, waarin een stilistische kwaliteit opviel, zonder de expressiviteit en rijm buiten beschouwing te laten. Het was een geheel persoonlijke dichtbundel, waarin hij zijn ervaringen weerspiegelde in een goed uitgewerkte taal vol tederheid..
Enkele van de gedichten waaruit dit boek bestaat, zijn:
- "Mijn vader".
- "Aan mijn dochter Concha".
- "Mijn oude Lauro".
- "Caesar thuis".
- "Mijn dochter Margot".
- "Baby".
- 'Vechtpartij voor kinderen'.
- "De avond".
- "Kom alle drie".
- "Naam verandering".
- "Mijn oase".
- "Mijn talisman".
- "De cultus van de grootvader".
- "Homeland".
- "De bruiloften".
- "Games of the soul".
“Babygoot twee maanden niet vervuld,
maar spottende tijd en zijn tegenslagen,
zoals alle welgeboren kinderen
hij ziet eruit als een twintig maanden oude man.
Blond en met ogen als twee sterren
Ik zag hem met een scharlaken pak
in een Plateros vitrine
op een paaszondagochtend ...
Wie kan dat zien in zijn dochters, hij komt in opstand
de ambitie om een pop te bezitten,
voelt zich niet verslagen als het nodig is
twee dollar in de vestzak? '
... Het verhaal van liefde met twee premissen,
gelijk de vrouw en wees niet verrast;
Een pop in de leeftijd van glimlachen,
en in het tijdperk van tranen, een man! ".
"... In langzame uren van ellende en rouw,
vol stevige en mannelijke standvastigheid;
bewaar het geloof waarmee hij tot mij sprak over de hemel
in de vroege uren van mijn jeugd.
Het bittere verbod en het verdriet
in zijn ziel openden ze een ongeneeslijke wond;
hij is een oude man, en hij draagt in zijn hoofd
het stof van het levenspad ...
De adel van de ziel is haar adel;
de glorie van plicht vormt zijn glorie;
hij is arm, maar bevat zijn armoede
de grootste pagina in zijn geschiedenis.
... Hemelse wens dat het lied dat mij inspireert
altijd zien hun ogen met liefde het,
en van alle verzen van mijn lier
mogen deze mijn naam waardig zijn ".
'Juan, die soldaat van drie jaar,
dat met een pet en een geweer ervan droomt een man te zijn,
en wat er is geweest in hun kinderoorlogen
een glorieuze erfgenaam van mijn naam.
... met zijn kleine ondeugende handjes,
ontketende het kind, van de groene gids,
de stropdas waarop er zijn gedrukt
zinnen die hij nog niet ontcijfert ... ".
Dit werk van Juan de Dios Peza was een compilatie van verschillende artikelen die hij schreef tijdens zijn jarenlange journalistieke werk. In deze werken ontwikkelde de Mexicaanse auteur onderwerpen en onderzoek over geschiedenis, literatuur, personages, plaatsen en nog veel meer..
De taal van het boek is eenvoudig en gemakkelijk te begrijpen, en het leverde ook een lichte lezing op, omdat de schrijver eenvoudige termen gebruikte. In sommige geschriften was Peza's eigen sentimentaliteit aanwezig; op het moment van publicatie was het berucht om zijn nieuwheid.
'Ik heb zojuist in een hoek van de meest verborgen la van het oude advocatenkantoor van mijn grootvader, dat ik bewaar en bewaar als een tabernakel van herinneringen, een klein doosje gevonden dat ik nog nooit eerder had gezien. Ik opende het met nieuwsgierigheid en ik vond er een versiering in die ik al vele jaren goed kende ...
… Het is een kruis met rood geëmailleerde klingen, met een wit centrum en omgeven door een gouden laurier. Welke Mexicaan kent haar niet? Het is de onderscheiding die in 1847 aan de verdedigers van Mexico werd uitgereikt. ".
"Zoals het liefdesverhaal mij scheidt
van de schaduwen die mijn fortuin vertroebelen,
Ik pakte deze brief uit dat verhaal
dat ik heb gelachen om de stralen van de maan.
Ik ben een erg grillige vrouw
en laat hem uw geweten oordelen,
om te kunnen weten of ik mooi ben
Ik wend me tot de openhartigheid van mijn spiegel.
… Ik weet het niet. Ik ben van jou, ik ben dol op je,
met heilig geloof, met de hele ziel;
maar zonder hoop lijd en huil ik;
Heeft de lente ook huilen?
Elke nacht dromen van een nieuwe charme
Ik keer terug naar de wanhopige realiteit;
Ik ben echt jong, maar ik lijd zo veel
dat ik mijn vermoeide jeugd al voel ...
Zoek gelukzaligheid vol verdriet
zonder het goddeloze lot de jouwe te laten zijn,
mijn hoofd vol witte draden
en het brengt een hoge leeftijd: die van verveling ... ".
"Juan en Margot, twee broeder engelen
die mijn huis verfraaien met hun liefde
ze vermaken zich met zulke menselijke spelletjes
ze zien eruit als mensen sinds ze kinderen waren.
Terwijl de driejarige Juan soldaat is
En rijden op een dun, hol riet,
kust Margot met granaatappellippen
de kartonnen lippen van haar pop ...
Onschuld! Jeugd! Gelukkige mannen!
Ik hou van je vreugde, ik zoek naar je genegenheid;
hoe de dromen van mannen moeten zijn,
zoeter dan de dromen van kinderen.
Oh mijn kinderen! Ik wil geen fortuin
verstoor nooit uw onschuldige rust,
verlaat dat zwaard of die wieg niet:
Als ze echt zijn, doden ze de ziel! ".
- “Het carnaval van de wereld bedriegt zo erg dat het leven korte maskerades is; hier leren we lachen met tranen, en ook huilen van het lachen ".
- "Hij is arm, maar zijn armoede vormt de grootste bladzijde in zijn geschiedenis".
- “Ik heb in mijn huis een unieke soeverein die mijn ziel vereert; het is haar kroon van grijs haar ... ".
- 'Mijn verdriet is een zee; het heeft zijn mist die mijn bittere dagen bedekt ".
- "Met letters die al jaren zijn gewist, op een papier dat de tijd heeft weggevreten, een symbool van teleurstellingen uit het verleden, bewaar ik een brief die de vergetelheid bezegelde".
- "Met de moed van je twintig, heb je een salarisverhoging geschreven die me doodt!".
- 'De uren van stilte zijn zo lang dat ik de angst begrijp waarmee je kreunt. De waarheden van de ziel zijn bitter, en de leugens van liefde, subliem ".
- "Oh ondankbare wereld, hoeveel tegenslagen heb ik in jou geleden!".
- “Alles is voorbij! Alles is gevallen! Alleen in mijn borst is het geloof over ... ".
- "Ik wil uw zoete jeugd van rustige uren niet koppelen aan mijn bestemming, noch hoef ik een andere zon op mijn pad te geven dan de zonnen die uw leerlingen bewaken".
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.