Inhoud
Met cultuur wordt in wezen 'teelt' of 'veredeling' bedoeld of bedoeld. Cultiveren heeft meer in het bijzonder andere betekenissen:
Kortom, cultuur hangt nauw samen met de individuele ontwikkeling en lijkt onlosmakelijk verbonden met opgroeien..
Cultuur is gerelateerd aan een reeks levenswijzen en gebruiken die kenmerkend zijn voor menselijke groepen.
Maar het is niet genoeg om te zeggen dat cultuur het medium is waar wij mensen ons ontwikkelen. Cultuur stuurt op beslissende wijze al onze ontwikkelingsprocessen en het is noodzakelijk om de processen te verdiepen die ons toelaten deze relatie te verklaren.
De menselijke ontwikkeling wordt niet alleen bepaald door biologische capaciteit, maar ook door de historische tradities waarin de cultuur het kind omringt. De dagelijkse praktijk krijgt daarom een doorslaggevende rol bij het verklaren van het verloop van de ontwikkeling.
Het leven van het kind kan worden gezien als een voortdurend ontwikkelingsproces en het delen van rollen, versterkt door hun ervaringen met de culturele omgeving. Kinderen creëren en bouwen mee aan de sociale wereld en zijn betrokken bij hun activiteiten.
De zone van proximale ontwikkeling van een kind is gerelateerd aan elk van de verschillende stadia van de ontwikkeling van het kind die Elkonin voorstelt, terwijl er in elke fase veranderende eisen zijn die voortkomen uit de sociale context..
Stadia van ontwikkeling en eisen van de sociale context. Bron: Elkonin (1971) en Hedegaard (1996).
Maar we kunnen nog een beetje dieper gaan en aan de andere kant in aanmerking nemen dat scholen en andere alledaagse leercontexten, die ontwikkeling vanuit cultuur definiëren, relatief recent zijn gecreëerd en aanleiding hebben gegeven tot de praktijk van segregatie; dat wil zeggen, kinderen worden het grootste deel van de dag gescheiden van activiteiten voor volwassenen.
Volgens Elkonin "hebben de sociale praktijken van de westerse wereld de kindertijd gescheiden in specifieke universums bijgedragen tot de vorming van de sociale wereld van kinderen, als iets dat relatief onafhankelijk is van oudere mensen".
Elkonin sprak over het onvermogen van kinderen. Hiermee wil hij het belang aangeven van het aannemen van een perspectief waarin het kind een actieve agent is die via anderen zijn relaties en attitudes vormt. Met dit feit moet rekening worden gehouden door geïnstitutionaliseerde onderwijsagenten..
Cole, een Amerikaanse onderzoeker die zeer representatief is voor het socioculturele perspectief in de ontwikkelings- en leerpsychologie, presenteert cultuur als een 'bovenindividuele envelop' die ons omringt en die ons instrumenten verschaft om met de wereld om te gaan. Hier vindt de individuele en historische ontwikkeling van mensen en sociale groepen plaats. Het zijn deze culturele acties van individuen, ook ondergedompeld in meer concrete contexten en verweven met activiteit, die ons in staat stellen de wereld te transformeren.
"Het begrip cultuur omvat al lang een algemene theorie over hoe ontwikkeling kan worden bevorderd: het creëren van een kunstmatige omgeving waarin optimale omstandigheden voor groei worden geboden aan jongere organismen. Dit vereist geavanceerde instrumenten. Generaties lang en ontworpen voor de speciale taak die ze moeten vervullen. ontwikkelen. De concepten van dingen die groeien en de instrumenten zijn zo dichtbij dat het woord waarmee cultuur kan worden aangeduid, dat van gedeelde ploeg is "(Cole, 1996, p. 143).
Cole houdt van metaforen, waarmee hij uitlegt wat cultuur is en hoe het moet worden begrepen in relatie tot ontwikkeling. Het wordt een tuin genoemd waar kinderen worden beschermd tegen de zwaarste aspecten van de omgeving. Een tuin is de schakel tussen de microkosmos van de individuele plant en de macrokosmos van de externe omgeving. De tuin verbindt in die zin cultuur en context en biedt ons zo een raamwerk van waaruit de menselijke ontwikkeling kan worden begrepen..
Cole (1991) geeft aan wat hij beschouwt als de basispostulaten van een sociaal-culturele benadering bij de studie van de menselijke geest vanuit het perspectief van zijn ontwikkeling en opvoeding. De mens, zo vertelt deze auteur, verschillen van andere dieren in de zin dat ze cultureel gemedieerd zijn, zich historisch ontwikkelen en het resultaat zijn van praktische activiteit..
Onderwijs wordt beschouwd als een specifieke context van activiteit waarin mensen zich in specifieke culturele omstandigheden en in bepaalde historische stadia ontwikkelen.
Wat kan het cultuurhistorische perspectief bijdragen aan het begrijpen van de relaties tussen cultuur, ontwikkeling en leren? Hatano en Miyake (1991) hebben deze vraag benaderd en naar hun mening is het startpunt van de benadering tweeledig:
Cultuur wordt gezien als de natuurlijke omgeving waarin mensen zich ontwikkelen en waarvan ze leren.
Hatano en Miyake (1991) specificeren de bijdragen van het socioculturele perspectief in de studie van leren en ontwikkeling in drie punten. Hun opmerkingen zijn vooral belangrijk wanneer we nadenken over de vraag dat de menselijke ontwikkeling in bepaalde culturen kan worden bemiddeld door leren op school. Ten eerste stelt het kennen van de culturele omgeving waaruit u leert ons in staat het leerproces beter te begrijpen en dus te beheersen. Dit wordt in drievoudige zin gekwalificeerd:
Volgens Hatano en Miyake (1991) moet de school rekening houden met de heersende cultuur en bovendien rekening houden met de "relevante culturele dimensies in het doel van leren" en deze in cognitieve termen uitdrukken..
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.