Ik laat je het beste achter zinnen van Salta la Banca (SLB), Argentijnse rockgroep in de stijl van Barrial, opgericht in 2007 door Alberto Grammatico (gitaar), Santiago Aysine (stem), Santiago "El Pili" Maggi (toetsenist) en Marcelo Scola (saxofoon).
Onder zijn liedjes zijn Train to Eden, You must know, Solstice, Coffee lips, My choice one, Who say, Daytime adventure, Let the bench jump, Undressing an angel, Some veres, Your delivery, Illusion illusion, onder anderen.
-Ik sterf in jouw lichaam; Ik herleef erin. Ik voel vurig mijn verlangen om te zijn. Ik nodig je uit om de magie die we hebben uitgevonden in te ademen. Ik voel geluk in mijn handen. -Jump the Bench, Daytime Adventure.
-Die naïviteit doet haar schaamte wegspoelen. Ik veronderstelde een temmer te zijn, maar ik gaf er de voorkeur aan de leeuw te zijn, ondanks dat mooie geweld. -Jump the Bench, Daytime Adventure.
-Ik heb alleen van die trein naar het paradijs een ondoordringbaar busje zonder deuren. En een waterdicht blad van hagel, van een bed dat vroeger een ketel was. -Jump the Bench, Illusionary Illusion.
-Als ik die kleine ogen niet heb die ze vasthielden, eeuwige hemel voor die verminderde ziel. Niet die kus die me vervulde, kleintje. Wat ga ik doen met deze voltooide fabel? -Jump the Bench, Illusionary Illusion.
-Ik onderwerp me dus aan uw overgave. Het redt me, maakt me gek en kalmeert me. We zijn nu geen twee meer, onze vuren zijn gesmolten in je slaapkamer. -Jump the Bank, jouw levering.
-Ik drink de whisky van je tong, en daar houd ik je gewoon vast met de getufte ziel. Zal het zijn dat in een dronken seconde, de agenten van de hel me ontvoeren.
-Een vlaag van verleidelijke kogels, ze slaagden er niet in een idioot pantser te doorbreken. En met mijn zekerheid al in ellende, gingen we samen koffie drinken, de 3: jij, ik en je hysterie. -Jump the Bench, wie zegt?.
-Je gaf me vakanties in je slaapkamer. Voorbij is die idiotie van staart aan staart slapen. Ik ontmoette de mooiste borsten ter wereld. Er is niets geschreven over smaken, maar over bustes: wie zei dat je dat niet kunt? -Jump the Bench, wie zegt?
-Omdat de nacht de dageraad moet zijn, van de spoken en de geesten. En er is maar iemand in deze landen die weet hoe hij het feest moet bederven. Terwijl jij slaapt, is hij wakker. Ik ken hem, hij is de Sentinel. -Jump the Bench, The Sentinel.
-Hoger kunnen vliegen is echt onmogelijk. Er is niemand die een astrale reis zou kunnen ondernemen, zoals mijn zwarte meisje doet door een hart uit te kleden, dat me in de hal van de zon plaatst. -Salta la Banca, Lips of coffee.
-Mijn leven, een beetje dood, is nieuw leven ingeblazen door zijn gretigheid, om te ontdekken dat mijn ongeluk zijn wreedheid aanvalt. Het bed dat we beschutten, en welke ook, zal de plek zijn waar we altijd zullen moeten opstijgen. -Jump the Bench, Coffee Lips.
-Liefde was zo goed gedaan, dat oneindig veel genaden het ons zal schenken. Ten slotte kleedde ik de erotische engel uit, met strelingen van de mooiste zachtheid. -Jump the Bench, Undressing an angel.
-Omdat ik zweer dat ik iets van het leven heb geleerd. En er is geen ergere fout dan idealiseren. Vandaag geniet ik ervan te weten dat je echt bent. En van alles wat echt is, ben jij mijn uitverkorene. -Jump the Bank, mijn uitverkorene.
-U leerde mij onder andere om de waarheid niet weg te laten. En daarom schrijf ik u. -Jump the Bank, mijn uitverkorene.
-Laten we die decemberavond niet overslaan. Puberale zielen op zoek naar glorie, stonden oog in oog met de dood, in de nasleep van een verraderlijke maalstroom. -Jump the Bank, moge het nooit worden herhaald (30-12-04).
-Ik heb het genoegen mijn avonturen te delen met een krijger, die met haar hart vecht. En als een gebaar van lof laat ik hem zien wat ik voel in de vorm van een lied. -Jump the Bank, je moet het weten.
-Een onnodige hysterie, maar ook gek, ik gaf het op toen ik je zag. Ik voelde een ravage in mijn borst, de gekste razernij. Een overvloed aan beloften en een pleidooi om samen naar de maan te gaan. -Jump the Bench, Train to Eden.
-Mijn wimpers om te gebruiken, vervoeren naar onze hemel. Waar noch angst, noch gesel ons zal kunnen vinden. -Jump the Bench, Stigma
-En onze droom die door onszelf is verpest, die je ertoe heeft aangezet in een onherbergzame afgrond te leven. Ik ga proberen hem genade met mij te laten hebben, de arme jongens kijken elkaar met een zekere toegeeflijkheid aan. -Jump the Bench, They Hurt.
-Van een enthousiaste pauw is er geen oorzaak die me bezeert, en ik rommelde door het raam en realiseerde me dat uiteindelijk. Merced overweegt Mercedes in haar saus, op hetzelfde moment als de zon de hitte op. - Spring op de bank, Mercedes.
-En het is moeilijk vol te houden dat ze mijn vrede zijn, als ik mezelf in een poging aan oorlog heb overgegeven. Om te schilderen wat komen gaat in een andere kleur, ik zweer je dat die dag zal komen, en wat er komt, zal iedereen in gelijke mate toebehoren. -Jump the Bank, we gingen.
-We waren een nobel team en plunderden altijd het gelach van anderen. Vier soldaten van kleine lengte, maar met de moed en moed van een reus. -Jump the Bank, we gingen.
-Ik heb er vandaag spijt van dat ik niet heb vertrouwd op een siderisch voorteken, dat vastbesloten riep om dat kwaad te elimineren. Lafaards betalen duur voor het ongeluk dat ze willen dat ze geïdealiseerd worden, zelfs als de magie ophoudt. -Jump the Bench, Dream.
-De dageraad komt eraan, de vooravond van de caravan. Je gaat openlijk klagen, degene die je 's ochtends vertroebelt, die zichzelf oppermachtig moet geloven en de lakei van leugens is. -Jump the Bank, Laat de bank springen.
-Doe mee om je vinger in de kont te steken, de schurk die je toekomst wil verknoeien. Laten we zijn jas bevlekken, het anker nagelen. Laat de lap zegevieren, laat de bank springen. -Jump the Bank, Laat de bank springen.
-Dat bevordert de afwijzing van mijn cultivatie tussen de lijnen door. Maar ik negeer zijn luiheid, wat me reflecterend vindt. En een papegaai zal een nest maken, ver onder zijn navel. -Jump the Bench, Geen asfalt.
-Ik beschouw onwetend die de werkelijkheid niet ziet, en die zwijgt als hij weet dat ik een misdadiger beschouw, die zal negeren dat de kunstenaar die door jouw figuur wordt geïnspireerd, gemener is dan de journalist die zijn envestidura uitbuit. -Jump the Bench, denk ik
- Het horloge mist heldere tijd, degene die opvliegend om mijn pols ligt totdat mijn pols zichtbaar wordt. En tijd is de duivel, die speelt God te zijn. -Jump the Bench, Solstice.
-Op een vrijdag in de winter toonde hij onverschilligheid. De jonge vrouw ving een glimp op van hun geblaf. Hij merkte dat hij met hen erin kon klimmen. En het ging omhoog waar weinigen het konden bereiken. -Jump the Bench, From the tree.
-Er zijn miljoenen grijze fabels. Ze eindigen niet allemaal met wijn en patrijzen. U kunt zweren dat er niets treuriger is. Dan een engel die magie laat rotten. -Jump the Bench, From the tree.
-Zondebokken van mislukking, van poppen zonder hoek, zonder de maan en zijn waarheid. Wij zijn de koekoek van enkelen, die hun buik vullen door goedheid te betasten. -Jump the Bank, we zijn.
-We zijn meedogenloze klootzakken, slordige kleine bazen, maximale vulgaire expressie. Maar het vertegenwoordigt een goed voorteken, de uitbarsting wordt goed door mij gesproken, die uw moraliteit naar mij toe werpt. - Spring op de bank, dat zijn we.
-Je genoot van de opwinding van dat prille uitstapje. Je hebt zijn ring vastgebonden, en met die onderscheiding drong je er bij de poppen van zijn beperkte film op aan, om hem op één lijn te brengen met jou beschermen was het begin van je einde. - Spring op de bank, Mea culpa.
-Ik slijp je taille, ik snij je lieverd. Als we samen zijn, laat het dan diep zijn, ik besmet mezelf als een geeuw. Voor jouw drank verlies ik mijn hersens, als we samen zijn, zijn er geen groeven. -Jump the Bank, We will be.
-We zullen eeuwig zijn, we zullen de hel zijn. We zullen het vuur zijn, we zullen kalm zijn. We zullen de woede zijn van de gil die gromt. Om emotie te zijn, de liefde voor liedjes. -Jump the Bank, We will be.
-Hier is het probleem dat je onzorgvuldig bent, en de meeste Heidi lijkt op Satan. Hij scherpt zijn tanden, zoet, voor feestgunsten en vertoont zijn knokkels, hardheid, stijf karton. - Spring op de bank, Heidi.
-Toen het kompas verloren was, wist hij hoe hij een noorden voor me moest uitsnijden. Hij durfde een pijp naar het lot te gooien, en het was niet jammer dat hij die niet in zich opnam. -Jump the Bench, Compass.
-Door prosapia verkreeg hij de angst waaraan de liefhebber lijdt. In werkelijkheid zwermt martelaarschap en bloedt zelfs, hij zegt niet genoeg. -Jump the Bench, Compass.
-Ik nam zijn verwondering in mijn aderen en de gril om hem te beschuldigen van mijn angst. Het lot heeft daar mijn vlag gehesen, het is een daad van ongelijke empathie. -Jump the Bench, Moon of the moon
-Pervers. Een kampioen zonder huichelarij van de grela die in de kont wordt schoongemaakt. Degenen die het bruisen van deze kazerne proberen te domineren, die is opgericht om uw wil om te scheiden te stoppen. Spring op de bank, Paladin.
-Ze wilde Juliet niet zijn, hij wist nooit hoe hij Romeo moest zijn. En ze gaven zich botweg over aan het weelderige gekietel van de beginnende en koortsige. -Jump the Bank, zo wit, zo blauw.
-Je bent zo wit en zo blauw, ik ben zo lui, ik ben zo beknopt. Met jouw gevolg van gekke mensen, gericht op mijn nek. -Jump the Bank, zo wit, zo blauw.
-Fijn vrouwtje voor je weelderige framboos, ik bevrijd de maan van zonne-intimidatie. Ik wil dat de nacht overgeleverd is aan je ster, laat de verdomde stad door jou verblinden. -Jump the Bank, je initialen.
-Maar er is een groezelige plaza-bank die gretig wacht om u te ontvangen. Ze droomt ervan je te zien stappen, je maagd in haar kaken te zien. -Jump the Bank, je initialen.
-Vandaag sterf ik in ongerijmdheid, aan wedstrijden zonder geweld. Zonder dat het leven zich aan liefde overgaf, verloor ik ideeën, zonder jouw vraatzuchtige vrijheid. -Jump the Bank, zonder jouw vraatzuchtige vrijheid.
-Ik geef je de schuld voor het huilen in mijn nek, voor je flikkerende vleugels in hun flits. En omdat ik me realiseerde dat slapeloosheid optreedt bij het uitblijven van je vlucht. -Jump the Bank, ik neem het je kwalijk.
-Ik geef je de schuld, in de waanzin om voor je te zorgen. Ik geef je de schuld van de ziel die je in vuur en vlam zet, met de wind van strelingen die niet irriteren. -Jump the Bank, ik neem het je kwalijk.
-Er zijn klaprozen, die een gebroken vleugel kleuren. Stemmen, leven op watten, die harten genezen. -Jump the Bench, Poppy Cheeks.
-Ik wilde de sterren vinden en stapte in de gekste trein. In het noorden stamelde ik, de mooiste is op aarde. - Sla de bank over, Poppy Cheeks.
-En uiteindelijk braadt het me op laag vuur. Genadeloos; zalven. En het scheurt de waarheid uit me voor mijn kleren. En het zet me ertoe aan te onthullen dat de hemel een verhaal verdient, van vrijheid, dat het op mijn botten drukt. - Spring op de bank, warme winter.
-Genesteld in uw geheugen, begreep ik dat mij niet iets beters had kunnen overkomen. Maar tot het grote wonder van je volmaaktheid heb je hem doodsbang de mond gesnoerd. -Salta la Banca, een paar verzen.
-Je was een blauwe zwaan in het moeras. Hoe is het mogelijk dat uw vleugels niet door andere luchten kunnen navigeren? En hoewel je verdronk in je moraal, beloofde ik je een paar verzen te geven. -Salta la Banca, een paar verzen.
-Het is zo moeilijk om aan te nemen dat er een leven is om in pijn en verdriet te storten van een wereld die niet rechtgetrokken is. En je moet voldoening zoeken, een revolutie van liefde en vreugde creëren. -Jump the Bench, De tuin van mijn pijn.
-Hij nam zijn vijandige afgrond, en met een potlood zijn geweer, hij wist hoe hij hem moest verbannen. Elke nacht is hij dichter bij het verstikken van zijn martelaarschap. - Spring op de bank, Fakir.
-Gisteravond zag ik je, en mijn lichaam vloog, met het eigenzinnige idee lief te hebben wat het bevat. Achter de woede, de gloed van je aura. Ik brak in stilte met alles wat bang was. -Jump the Bench, Boreal Lily.
-Elke sinistere maandag zal meer mededogen hebben dan deze eenzame middag. Ik zal mijn lichaam terugbrengen naar de kussens, totdat het einde komt om mij te redden. -Salta la Banca, nog een zondag.
-Onbeheersing in het hart, dat gevoel was een eeuwige glimlach. Hij toostte het uiterlijk, het gelach van anderen en de overdracht ervan. - Spring op de bank, doop.
-Aan de rand van het leven is het zo gemakkelijk om te vallen dat je eraan gewend raakt bang te zijn. Ik eis de troon op die het lot voor mij heeft voorbereid, hoewel ik weet dat ik niet de koning ben van dit leven dat ik liefheb. Ik win niets als ik niet weet hoe ik moet verliezen. -Jump the Bank, Broken.
-Hij vertelt me verder over de prestatie, dat van zijn gezicht op de poster, omdat het zijn ingewanden opblaast, omdat hij niet heeft ingestemd met macht. - Spring op de bank, hem.
-Ik kan leven op zoek naar schoonheid, in de woorden waarmee mijn ziel zich uitdrukt. Neem geen berusting en blijf dromen, ook al zijn mijn dromen maar nachtmerries. Ik zal kunnen sterven zonder ooit datgene te vinden dat mijn verlangen om te blijven zoeken verduistert. Omdat in de strijd de ziel wordt weerspiegeld, en in de ziel de integriteit. -Bank overslaan, zoeken.
Zinnen voor rockliedjes.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.