De gedichten van romantiek ze laten je een sfeer van schoonheid in de lucht voelen. De poëtische teksten van dit tijdperk dat zijn oorsprong vond in de 18e eeuw, bevoorrechten de individualiteit en vrijheid van de mens als schepper..
Als je wat meer wilt weten over de opwindende wereld van gedichten van romantiek, wat je hierna gaat leren Je zult het geweldig vinden!
Romantiek wordt een culturele, artistieke, sociale en intellectuele beweging, ontstond in de achttiende eeuw in Europa, maar de ware hausse van de romantiek vindt plaats in de negentiende eeuw, waar het zich verspreidde over Europa en andere delen van de wereld. Toen de gedichten van de romantiek verschenen, was de literaire wereld geschokt, gezien de variaties die erin werden voorgesteld.
De romantiek was de deur naar verschillende artistieke, humanistische en culturele stromingen, waarbij nieuwe aspecten van het menselijk bestaan werden getoond die rechtstreeks werden aangevallen door artistieke stromingen zoals de Verlichting. De gedichten van de romantiek Ze riepen op voor de vrije meningsuiting en ze gaven poëzie terug aan de wereld.
De gedichten van de romantiek onderscheiden zich door het redden van individualiteit en emoties, daarom zijn enkele van hun belangrijkste kenmerken:
Dit zijn grofweg de kenmerken van de romantische gedichten. Vervolgens laten we u enkele voorbeelden achter van geannoteerde gedichten van grote auteurs, zodat u dieper in de tijdgeest kunt duiken.
Vervolgens zullen we een selectie van gedichten van romantiek. Elk van de auteurs wordt beschouwd als een icoon van de tijd dankzij hun specifieke taalgebruik.
Deze romantische gedichten hebben iets merkwaardigs, en dat is dat het een bijzonder mooie tijd is voor vrouwen als creatieve en intellectueel.
Deze gedichten brengen ons ook dichter bij ons meest gevoelige deel, bij die verbinding die we hebben met de natuurlijke wereld en die ontwaakt als we een gevoelige blik durven te wekken..
Nu, zonder verder oponthoud, hoop ik dat je geniet van deze gedichten van de romantiek en als je wilt kun je je commentaar achterlaten op degene die je het leukst vindt.
We zullen niet meer ronddwalen
Dat klopt, we zullen niet meer rondzwerven
Dus 's avonds laat,
Hoewel het hart blijft liefhebben
En de maan behoudt dezelfde helderheid.
Want het zwaard draagt zijn schede,
En de ziel verslijt de borst,
En het hart moet stoppen om te ademen,
En toch moet de liefde rusten.
Hoewel de nacht was gemaakt om lief te hebben,
En te snel keren de dagen terug,
Toch zullen we niet meer ronddwalen
Naar het licht van de maan.
Liefde heeft soms de nodige pauzes nodig om haar gezondheid te controleren. In deze kleine oefening begrijpen we soms dat we liefhebben en soms, dat alles wat liefde was, is gestopt met kloppen..
Zoals de bries die het bloed blaast
op het donkere slagveld,
geladen met parfums en harmonieën
in de stilte van de dwalende nacht,
Symbool van pijn en tederheid,
van de Engelse bard in het vreselijke drama,
lieve Ophelia, de verloren reden,
bloemen plukken en passen zingen.
Waanzin en de misleiding van de rede zijn typerend voor romantische liefde. Het gevoel dat zonder het andere het leven zin verliest, is een van de zinloze gevoelens van verliefdheid waardoor het verlies van het object van verlangen een veroordeling wordt.
Fris, weelderig, puur en geurig,
gala en bloemrijk pensil ornament,
gallarda geplaatst op het rechtopstaande boeket,
geur verspreidt de stijgende roos.
Maar als de brandende zon een woedend vuur geeft
trillen, van het brandende kanon aangestoken,
de zoete geur en de verloren kleur,
zijn bladeren dragen de gehaaste uitstraling.
Dit is hoe mijn geluk even schitterde
op vleugels van liefde, en prachtige wolk
Ik deed alsof ik misschien van glorie en vreugde was.
Maar o, dat goede veranderde in bitterheid,
en bladloos in de lucht stijgt het op
de zoete bloem van mijn hoop.
Verwachtingen zijn vaak verantwoordelijk voor onze grootste pijnen. In feite wordt vanuit verschillende spirituele stromingen aangenomen dat hoop het begin van pijn is.
Deze levende hand, nu warm en capabel
Om me stevig vast te houden, als ik het koud had
En in de bevroren stilte van het graf,
Op zo'n manier zou ik je dagen betoveren en je dromen bevriezen
Dat je wilt dat je eigen hart droogt van bloed
Zodat het rode leven in mijn aderen weer zou lopen,
En u brengt uw geweten tot bedaren - u ziet het, hier is het-
Ik houd het voor je.
Zoals het oude gezegde luidt: "Niemand weet wat ze hebben totdat ze het verliezen." Soms ontdekken we dat wat we hadden van vitaal belang was, maar soms als we deze waarheid ontdekken, is het te laat..
Sinds mijn kindertijd ben ik dat niet meer geweest
zoals anderen waren, heb ik niet gezien
zoals anderen zagen, kon ik niet krijgen
mijn passies van een gemeenschappelijke bron.
Van dezelfde bron heb ik niet genomen
mijn leed; zou niet wakker worden
mijn hart tot vreugde met dezelfde toon;
En alles wat ik wilde, ik wilde het alleen.
Toen, in mijn kindertijd, bij zonsopgang
van een zeer stormachtig leven, nam hij
van elke diepte van het goede en het slechte
het mysterie dat me nog steeds bindt:
van de beek of de fontein,
van de rode rots van de berg,
van de zon die om me heen draaide
in zijn gouden herfst,
van de bliksem in de lucht
dat vloog langs me heen,
van de donder en de storm,
en de wolk die vorm kreeg
(toen de rest van de lucht blauw was)
van een demon voor mijn ogen.
Alleen voelen in de wereld, het gevoel hebben dat we niet in de samenleving passen, is typerend voor gevoelige zielen. Deze ontdekking stelt ons in staat de diepten van ons wezen te vinden door de lichten en schaduwen ervan te verkennen. Soms is eenzaamheid de enige manier om verbinding te maken met het universum.
Wie zal een vreugde aan zichzelf ketenen
zal het gevleugelde leven bederven.
Maar wie zal de vreugde kussen in zijn fladderende
leef in de dageraad van de eeuwigheid.
Geluk is een tijdelijke toestand, degenen die proberen vast te houden aan het sublieme, hebben pijn als beloning. Geniet van vreugde als het komt en laat het vliegen als de tijd rijp is. Onthechting als pad naar harmonie.
Ik werd dronken van die honingwijn
van de maancocon van braambosroos,
die de feeën verzamelen in hyacintglazen:
slaapmuizen, vleermuizen en mollen
ze slapen tussen de muren of op het gras,
op de verlaten en droevige binnenplaats van het kasteel;
toen de wijn op het zomerland morste
of temidden van de dauw stijgen de dampen op,
hun gelukkige dromen zijn vervuld van vreugde
en slapend mompelen ze hun vreugde; goed weinigen
Het zijn de feeën die die kelken zo nieuw dragen.
Feeën maken deel uit van de fantastische geesten die het meest worden geassocieerd met het vrouwelijke. Mary Shelley viert ze op basis van hun relatie met de natuur en haar magische effecten op het landschap.
Ik denk dat een grassprietje niet minder is
dat de werkdag van de sterren,
en dat een mier perfect is,
en een zandkorrel,
en het ei van de regulus,
ze zijn even perfect,
en dat de kikker een meesterwerk is,
waardig van de aangewezen,
en dat de braam kon sieren,
de zalen van het paradijs,
en dat het kleinste gewricht in mijn hand,
jammer van de machines,
en dat de koe die graast met gebogen kop,
overtreffen alle standbeelden,
en dat een muis wonder genoeg is,
om twijfel te zaaien,
tot zes biljoen ongelovigen.
De magie van het leven is overal, het hangt alleen af van de focus van onze waarneming om het zichtbaar te maken. Dankbaarheid voor de perfectie van een zandkorrel of een emotie brengt ons dichter bij het goddelijke.
En jij, wie ben jij van de dwalende nacht
verschijning je zwijgend voorbij,
het oversteken van de golvende ruimtes
achter de dampen van de waterige wolk?
zwart de aarde, triest het firmament,
blind mijn ogen zonder uw licht waren,
en zuchtend in de donkere wind
duistere geesten zwierven.
Ik wachtte op je, en toen ik je rode wijnen zag
profielen verschijnen met langzame kalmte,
terwijl je bliksem in mijn ogen neerdaalde,
tedere vreugde daalde in mijn ziel.
En ga je lui naar mijn gebeden
wanneer het hart liefheeft, hunkert naar jou?
Kom naar mij, zacht, nachtelijk, mooi licht
dochter van de hemel, kom: waarom zo laat!
De maan is een inspiratiebron voor dichters, geliefden en gekken. Wie niet uitzinnig naar de zilveren maan heeft gekeken, heeft de bedwelming van schoonheid niet geproefd.
Ik zal komen als je verdrietig bent,
alleen in de donkere kamer;
wanneer de waanzinnige vrolijkheid van de dag wegebt,
en de glimlachende vreugde verdwijnt
van de koude duisternis van de nacht.
Ik zal komen wanneer in je hart
de puurste emotie regeert,
en mijn heerschappij, die in jou wegglijdt,
het verdriet verdiepen, de vreugde bevriezen,
vernietig je ziel.
Hey, dit is de tijd,
je vreselijke moment.
Voel je niet over je ziel
rol een stroom vreemde sensaties,
aankondiging van een sterkere macht,
herauten van mij?
Liefde heeft een mystieke kracht die tijd en ruimte overstijgt. Degenen van wie we houden blijven bij ons, ook al zijn ze dat niet fysiek.
Ik zal vertrekken. Misschien in een lange tijd
tot ziens, Diotima! Maar het verlangen zal er al zijn
bloedde toen, en zacht
als gezegend zullen we wandelen, vreemden, dicht bij elkaar
praten, wandelen, dromen, tot op deze plek van de
vaarwel, red onze zielen uit de vergetelheid
en verwarm ons hart.
Dan zal ik je weer verbaasd aankijken, luisterend
als ooit het zoete lied, de stemmen, de akkoorden van de luit,
en achter de stroom de gouden lelie
zal zijn geur naar ons uitademen.
Wanneer geliefden afscheid nemen, lijkt de liefde te zijn uitgedoofd, berustend in de as van onverschilligheid. Degenen die van elkaar houden, kunnen het echter nooit vergeten en bij een ontmoeting op afstand kan de vlam van liefde weer oplaaien..
Wanneer cijfers en cijfers ophouden te bestaan
de sleutels van elk wezen,
wanneer degenen die zingen of kussen
weet meer dan de diepste wijzen,
wanneer de vrijheid weer terugkeert naar de wereld,
de wereld wordt weer de wereld,
wanneer eindelijk de lichten en schaduwen samenvloeien
en samen worden ze perfecte helderheid,
wanneer in verzen en verhalen
er zijn de waargebeurde verhalen van de wereld,
dan een enkel geheim woord
zal de verdeeldheid over de hele aarde verbannen.
De vrijheid om te zijn wie we zijn, om onszelf te verkennen, om onze lichten en schaduwen te omarmen, is misschien wel de enige manier om onszelf te bekleden met liefde voor onszelf en voor anderen..
Ze zeggen dat planten niet spreken, noch fonteinen, noch vogels,
noch zwaait hij met zijn geruchten, noch met zijn helderheid de sterren,
Ze zeggen het, maar het is niet waar, want altijd als ik voorbij kom
ze mompelen over mij en roepen uit:
Daar gaat het gekke dromen
met de eeuwige lente van leven en velden,
en heel binnenkort, heel binnenkort, zal haar haar grijs zijn,
en ziet bevend, gekoeld, dat de vorst de wei bedekt.
-Er is grijs op mijn hoofd, er is vorst in de weilanden,
maar ik blijf dromen, arme, ongeneeslijke slaapwandelaar,
met de eeuwige lente van mijn leven die gedoofd is
en de eeuwige frisheid van velden en zielen,
hoewel sommige zijn verdord en hoewel andere zijn verbrand.
Sterren en fonteinen en bloemen, murmureer niet over mijn dromen,
zonder hen, hoe u u kunt bewonderen of hoe u zonder hen kunt leven?
De verbinding met de natuur is een spiegel voor ons eigen wezen. Het leven spreekt met mysterieuze talen die ons bevatten, onthullen en transformeren. Luisteren naar het ritme van het leven in alles, het ontdekken van onze eigen geheimen in de boom is een van de deugden van degenen die nadenken over het natuurlijke.
Wanneer eindelijk twee zielen elkaar ontmoeten,
Dat ze zo lang naar elkaar hebben gezocht in de menigte,
Als ze beseffen dat het koppels zijn,
Die worden begrepen en komen overeen,
Kortom, ze lijken op elkaar,
dan ontstaat voor altijd een heftige en zuivere unie zoals zijzelf,
een verbintenis die op aarde begint en in de hemel duurt.
Die vereniging is liefde,
authentieke liefde, zoals in werkelijkheid maar heel weinig mannen zwanger kunnen worden,
liefde, dat is een religie,
Dat vergoddelijkt de geliefde wiens leven uitgaat
Van vurigheid en passie en voor wie de offers
Groter zijn de zoetste geneugten.
De ontmoeting met liefde is de meest transcendentale ontmoeting van ons leven, het maakt niet uit of het een uur, een maand of een heel leven duurt, liefde is een vuur dat niet ophoudt, het is een verbinding waaraan nooit kan worden ontkomen, zelfs niet. als het wil.
Bij zonsondergang, het gelukkige meisje
draai van het platteland
met zijn bosje gras en het bloemrijke boeket
waarin ze er zowel paars als roze uitzien,
en dat bereidt zich, onschuldig, voor
om vrolijk te garneren
borst en haar als het feest arriveert.
Op gelijke voet met de buurman
zit de oude vrouw die op de drempel draait
wendt zijn gezicht naar de ster die afneemt,
en wordt vervoerd naar het verre station
toen, nog vers meisje,
aan het eind van de week gedanst,
met haar vrienden van de mooiste leeftijd.
De lucht wordt donkerder,
de horizon is blauw getint,
en de schaduwen van de bergen dalen
wanneer de openhartige maan verschijnt.
De toren van het dorp
kondigt het feest aan, en zijn vrolijke geluiden
kom neer om harten te troosten.
Op het plein de levendige bende
van roofvogels die schreeuwen
en hier en daar springen,
het wekt een geroezemoes op die aanmoedigt en jubelt;
terwijl hij fluit, keert de labrador terug
en aan je tafel zitten
met de rest die hij voorziet, geniet hij.
Wanneer de stilte met de schaduw groeit
en al het licht sterft,
Ik hoor de hamer die hardnekkig slaat
in de werkplaats, als de officier bezig is
voor het beëindigen van de taak
voordat de ochtend aanbreekt.
Dit is de week
de mooiste en de laatste dag.
Morgen zullen ze ergernis en verdriet veranderen,
en naar de gebruikelijke taak
ieder zal terugkeren zoals vroeger.
Grappige jonge man!
Je zoete bloemrijke leeftijd
het is als een dag vol opwinding,
heldere en serene dag,
dat voorafgaat aan het feest van je leven.
Geniet ervan, geniet er dan van! Bloeitijd,
zacht seizoen is dit:
Ik zal je niets meer vertellen; maar huil niet
als je langverwachte feestje wordt uitgesteld.
Jeugd is een schat van onschatbare waarde, de frisheid van deze tijd wordt vergeleken met de schittering van de zon, het enige probleem is dat weinigen van ons beseffen hoe kostbaar het is. Rebellie, vrijheid, puurheid en spontaniteit zijn het elixer van een jong hart.
Zet de Schepper in je ongrijpbare ogen
Hoe mooi droomde mijn gekke geest;
Om de dorst van mijn brandende ziel te lessen
Gaf een sterfelijke engel je rode lippen.
De hunkerende boezem ... De bloost
Moge het marmer vlekken op uw kuis voorhoofd maken,
Het zachte slaapliedje van je treurige stem
Als je schaduwen of woede op mijn gezicht ziet ...
Liefde! Ideale liefde voor mijn waanvoorstellingen,
Eeuwige liefde die de ziel voelde,
Beloning voor wrede martelaarsdaden,
Hij plaatste de hemel in je maagdelijke hart
Om jou alleen de mijne op aarde te maken,
In mijn bestaan licht, glorie en troost.
Eeuwige liefde is er een die zich in elk fragment van ons leven nestelt om alles te transformeren. De eeuwigheid van liefde is evenredig met het vuur van de toewijding van de geliefden, die, onwetend over de wereld, opgenomen zijn in een enkel hart.
We hopen dat deze selectie van gedichten uit de romantiek een koude rilling van schoonheid in je hart heeft achtergelaten.
Als deze gedichten van romantiek je vond ze leuk, ik weet zeker dat je deze top van barokke gedichten geweldig zult vinden.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.