De modus pony's zetten Het is een soort logisch argument, een beredeneerde gevolgtrekking, behorend tot het formele systeem van deductieregels van de welbekende propositionele logica. Deze argumentatieve structuur is de eerste richtlijn die wordt overgedragen in propositielogica en direct gerelateerd is aan voorwaardelijke argumenten..
Het argument modus pony's zetten Het kan worden gezien als een tweebenig syllogisme, dat in plaats van een derde term te gebruiken die als link dient, eerder een voorwaardelijke zin gebruikt waarmee het het antecedente element relateert aan het daaruit voortvloeiende element.
Als we de conventies achter ons laten, kunnen we de modus pony's zetten als proceduremodus) van de aftrekregels, die door middel van de bewering (zetten) van een antecedent of referentie (een vorig element), weet te beweren (leggen) naar een gevolg of conclusie (een later element).
Deze redelijke formulering gaat uit van twee stellingen of premissen. Het probeert aan de hand hiervan een conclusie te kunnen afleiden dat, ondanks het feit dat het impliciet en geconditioneerd is binnen het argument, een dubbele bevestiging vereist is - zowel van de term die eraan voorafgaat als van zichzelf - om als een consequente term te worden beschouwd..
Artikel index
Deze bevestigende modus, als onderdeel van de toepassing van deductieve logica, vindt zijn oorsprong in de oudheid. Het is afkomstig van de hand van de Griekse filosoof Aristoteles de Estagira, uit de 4e eeuw voor Christus. C.
Aristoteles poseerde met de modus ponens -zoals het ook wordt genoemd - verkrijg een gemotiveerde conclusie door zowel een precedent als een consequent in een premisse te valideren. In dit proces wordt het antecedent geëlimineerd en blijft alleen het volgende over.
De Helleense denker wilde de basis leggen voor beschrijvende logische redeneringen om alle verschijnselen die dicht bij het bestaan van de mens staan, het product van zijn interactie met de omgeving, te verklaren en te conceptualiseren..
De modus pony's zetten heeft zijn wortels in het Latijn. In de Spaanse taal is de betekenis: "een methode die bevestigt (beweert), bevestigt (beweert)", omdat het, zoals eerder vermeld, is samengesteld uit twee elementen (een antecedent en een daaruit voortvloeiend) bevestigend in zijn structurering.
Over het algemeen is het modus pony's zetten correleert twee proposities: een conditionerend antecedent genaamd "P" en een geconditioneerd gevolg genaamd "Q".
Het is belangrijk dat premisse 1 altijd de conditioneringsvorm "als-dan" heeft; het "als" is voorafgaand aan het antecedent, en het "dan" is vóór het volgende.
De formulering is als volgt:
Vooronderstelling 1: Als "P" dan "Q".
Uitgangspunt 2: "P".
Conclusie: "Q".
Uitgangspunt 1: "Als je morgen voor het examen wilt slagen, moet je hard studeren".
Uitgangspunt 2: "U wilt morgen voor het examen slagen".
Conclusie: "Daarom moet je hard studeren".
Uitgangspunt 1: "Als je snel naar school wilt, moet je die weg inslaan".
Uitgangspunt 2: "Je wilt snel naar school".
Conclusie: "Daarom moet je die weg inslaan".
Uitgangspunt 1: "Als je vis wilt eten, ga dan winkelen op de markt".
Uitgangspunt 2: "Je wilt vis eten".
Conclusie: "Daarom moet je op de markt gaan kopen"
De modus pony's zetten Het kan kleine variaties in de formulering vertonen. De vier meest voorkomende varianten worden hieronder weergegeven met hun respectievelijke voorbeelden.
Vooronderstelling 1: Als 'P' dan '¬Q'
Uitgangspunt 2: "P"
Conclusie: "¬Q"
In dit geval lijkt het symbool "¬" op de negatie van "Q"
Uitgangspunt 1: "Als je op die manier blijft eten, bereik je niet je ideale gewicht.".
Uitgangspunt 2: "Zo blijf je eten".
Conclusie: "Daarom bereik je niet je ideale gewicht".
Uitgangspunt 1: "Als je zoveel zout blijft eten, kun je je hypertensie niet onder controle krijgen".
Premisse 2: "Je blijft zoveel zout eten".
Conclusie: "Daarom kunt u hypertensie niet onder controle krijgen".
Uitgangspunt 1: "Als je de weg kent, raak je niet verdwaald".
Uitgangspunt 2: "Je kent de weg".
Conclusie: "Daarom zul je niet verdwalen".
Vooronderstelling 1: Als 'P' ^ 'R' dan 'Q'
Vooronderstelling 2: "P" ^
Conclusie: "Q"
In dit geval verwijst het symbool "^" naar de copulatieve conjunctie "en", terwijl de "R" een ander antecedent vertegenwoordigt dat wordt toegevoegd om "Q" te valideren. Dat wil zeggen, we zijn in de aanwezigheid van een dubbele conditioner.
Uitgangspunt 1: "Als je naar huis komt en popcorn meebrengt, dan zien we een film.".
Uitgangspunt 2: "Je komt naar huis en brengt popcorn".
Conclusie: "Daarom gaan we een film zien".
Uitgangspunt 1: "Als je dronken rijdt en naar je mobiele telefoon kijkt, dan crash je".
Uitgangspunt 2: "Je rijdt dronken en kijkt naar je mobiele telefoon".
Conclusie: "Daarom crash je".
Uitgangspunt 1: "Als je koffie drinkt en chocolade eet, dan zorg je voor je hart".
Uitgangspunt 2: "Je drinkt koffie en eet chocolade".
Conclusie: "Daarom zorg je voor je hart".
Vooronderstelling 1: Als "¬P" dan "Q"
Uitgangspunt 2: "¬P"
Conclusie: "Q"
In dit geval lijkt het symbool "¬" op de negatie van "P".
Vooronderstelling 1: "Als je de klinkerconcurrences niet hebt bestudeerd, zul je het taalexamen niet halen".
Premisse 2: "Je hebt geen concurrences van klinkers bestudeerd".
Conclusie: "Daarom zul je het taalkunde-examen niet halen".
Uitgangspunt 1: "Als je je papegaai niet voedt, gaat hij dood".
Uitgangspunt 2: "Je voert je papegaai niet".
Conclusie: "Daarom zal hij sterven".
Uitgangspunt 1: "Als je geen water drinkt, raak je uitgedroogd".
Premisse 2: "Je drinkt geen water".
Conclusie: "Daarom raak je uitgedroogd".
Vooronderstelling 1: als "P" dan "Q" ^ "R"
Uitgangspunt 2: "P"
Conclusie: "Q" ^ "R"
In dit geval verwijst het symbool "^" naar de copulatieve conjunctie "en", terwijl de "R" een tweede vervolg in de propositie vertegenwoordigt; daarom zal een antecedent twee consequenties tegelijkertijd bevestigen.
Vooronderstelling 1: "Als je goed was voor je moeder, dan zal je vader je een gitaar met snaren meebrengen".
Premisse 2: "Je was goed voor je moeder".
Conclusie: "Daarom zal je vader je een gitaar met snaren meebrengen".
Uitgangspunt 1: "Als je aan het zwemmen bent, verbeter je je fysieke weerstand en verlies je gewicht".
Uitgangspunt 2: "Je oefent zwemmen".
Conclusie: "Daarom verbetert u uw fysieke weerstand en verliest u gewicht".
Uitgangspunt 1: "Als je dit artikel in Lifeder hebt gelezen, dan heb je het geleerd en ben je beter voorbereid".
Uitgangspunt 2: "Je hebt dit artikel in Lifeder gelezen".
Conclusie: "Daarom heb je geleerd en ben je beter voorbereid".
De modus ponens vertegenwoordigt de eerste regel van propositielogica. Het is een concept dat, beginnend bij eenvoudige premissen om te begrijpen, het begrip openstelt voor een diepere redenering.
Ondanks dat het een van de meest gebruikte bronnen in de wereld van de logica is, kan het niet worden verward met een logische wet; het is gewoon een methode voor de uitwerking van deductief bewijs.
Door een zin uit de conclusies te verwijderen, wordt de modus ponens vermijdt uitgebreide agglutinatie en aaneenschakeling van elementen bij het maken van aftrekposten. Voor deze kwaliteit wordt het ook wel "regel van scheiding" genoemd.
De modus pony's zetten is een onmisbare bron voor een volledige kennis van de aristotelische logica.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.