De principes van duurzaamheid het zijn de theoretische grondslagen die de benadering van duurzame ontwikkeling ondersteunen. Deze principes zijn gebaseerd op de overtuiging dat het ontwikkelingsmodel dat de mensheid volgt sinds de industriële revolutie niet duurzaam is..
In die zin is een transformatie van het model naar vormen van ontwikkeling nodig die het sociale, economische en ecologische evenwicht bevorderen. Het gaat er niet om materiële vooruitgang te stoppen, maar om deze te bereiken zonder de natuur of de samenleving onomkeerbaar te beïnvloeden.
In die zin heeft de internationale gemeenschap vooruitgang geboekt bij het leggen van de grondslagen voor duurzame of duurzame ontwikkeling. Dit is het geval sinds de formele afkondiging van een definitie van duurzame ontwikkeling in het Brundtland-rapport in 1987..
Het proces begint met de Top in Rio de Janeiro (Brazilië) in 1992, een van de door de VN georganiseerde topconferenties op aarde. Hieruit is de Verklaring van Rio over milieu en ontwikkeling voortgekomen, waarin 27 leidende principes voor duurzame of duurzame ontwikkeling zijn vastgelegd.
De UNESCO (Organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur van de Verenigde Naties) heeft van haar kant het programma Educating for a Sustainable Future geproduceerd. Het richt zich op de vier dimensies of algemene principes van duurzaamheid.
Dit zijn sociale vrede en gelijkheid, en ecologisch behoud. Terwijl het economische zich richt op adequate ontwikkeling en het politieke, op democratie.
UNESCO-principes van duurzaamheid
Het rapport Opleiden voor een duurzame toekomst, opgesteld door UNESCO, ontwikkelt de principes die verband houden met de 4 dimensies van duurzaamheid. Dat zijn de 4 ondersteuningen die in evenwicht moeten zijn om duurzame ontwikkeling te bereiken.
In de sociale
In deze dimensie benadrukt UNESCO het belang van de principes van vrede en sociale rechtvaardigheid. Duurzame ontwikkeling kan beslist niet worden bereikt in een samenleving in oorlog of in een samenleving die wordt geteisterd door sociale verschillen en armoede..
Daarom, wanneer het voortbestaan van mensen op het spel staat, neemt het milieu een achterbank in. Dat wil zeggen, alleen te midden van sociale vrede is de mens in staat om te reflecteren en te handelen ten gunste van het balanceren van de vier dimensies..
Ecologisch
Op dit gebied dienen de principes met betrekking tot de bescherming van natuurlijke systemen en het verstandig gebruik van hulpbronnen te prevaleren. Van fundamenteel belang zijn voor de bescherming van de biodiversiteit en het rationeel gebruik van natuurlijke hulpbronnen, met name energie, water, bodem en bossen.
In de economische
Het moet ernaar streven om in de basisbehoeften van iedereen te voorzien en verantwoorde en duurzame consumptie te bevorderen. Evenals het stimuleren van lokale economieën, het waarderen van vrijwillig en onbetaald werk thuis en in de gemeenschap.
Politiek
Het is essentieel om democratische instellingen en mechanismen te creëren waarop de besluitvorming is gebaseerd, zodat de breedste deelname en capaciteit om beslissingen te nemen op lokaal niveau mogelijk wordt. Hiervoor is het uitroeien van corruptie essentieel en het waarborgen van de verantwoordelijkheid van de overheid.
De 27 duurzaamheidsprincipes van de Rio-verklaring
De 27 principes die uit de Verklaring van Rio naar voren komen, stellen ons in staat om de fundamenten die nodig zijn om tot duurzame ontwikkeling te komen, verder uit te werken. In de eerste plaats begint deze verklaring met het erkennen van "de integrale en onderling afhankelijke aard van de aarde, ons huis". Stel vervolgens de principes voor die hieronder worden besproken:
Mensen worden gerechtvaardigd als het centrum van duurzame ontwikkeling, in termen van hun recht op een gezond en productief leven.
Het bevestigt het recht van natiestaten om gebruik te maken van hun hulpbronnen in overeenstemming met hun ontwikkelings- en milieubeleid. Dit zonder hun verantwoordelijkheid te veronachtzamen voor de negatieve effecten die hun nationale activiteiten buiten hun grenzen veroorzaken..
In dit principe worden de rechten van huidige generaties gelijkgesteld aan die van toekomstige generaties. Dit in termen van uw milieu- en ontwikkelingsbehoeften.
Milieubescherming wordt beschouwd als een integraal onderdeel van het ontwikkelingsproces.
Het bevestigt de plicht van alle staten en individuen om bij te dragen aan de uitroeiing van armoede, als essentieel element voor duurzame ontwikkeling.
Dit principe is gericht op ontwikkelingslanden, met name de minst ontwikkelde landen en de meest ecologisch kwetsbare landen. Om dit te doen, wijst hij erop dat rekening moet worden gehouden met hun behoeften en interesses.
Het concept van wereldwijde solidariteit wordt hier benadrukt om samen de gezondheid van de aarde als een groot ecosysteem te garanderen. Specificerend dat hoewel de verantwoordelijkheden voor alle staten gelden, ze gebaseerd zijn op hun bijdrage aan de achteruitgang van het milieu. Zo oefenen ontwikkelde samenlevingen een grotere druk uit op het milieu.
Dit principe richt zich op de geleidelijke vermindering van niet-duurzame productievormen. Evenals het bevorderen van een adequaat demografisch beleid voor een rationeel gebruik van hulpbronnen.
Het belang van het delen van wetenschappelijke en technologische kennis die helpt bij het bereiken van duurzame ontwikkeling, wordt benadrukt..
Het benadrukt het belang van de participatie van alle burgers met betrekking tot de milieukwestie. Hiervoor is toegang tot informatie over materialen en activiteiten die het milieu negatief kunnen beïnvloeden essentieel. Geef op dezelfde manier toegang tot participatiemechanismen voor besluitvorming.
Dit principe verwijst naar het belang van milieuwetten in termen van hun effectiviteit. Tegelijkertijd moeten ze reageren op de milieu- en ontwikkelingscontext waarin ze van plan zijn te solliciteren. Evenals rekening houdend met het mogelijke negatieve effect op andere landen.
Op economisch vlak is er behoefte aan internationale samenwerking om tot een adequaat economisch systeem te komen. Dat wil zeggen, het moet duurzaam zijn in termen van een evenwicht tussen het behoud van het milieu en de noodzakelijke dynamiek van de internationale handel. Het streeft naar consensus over de oplossing van internationale problemen die zich kunnen voordoen.
Er moeten nationale en internationale wetten komen om schadevergoeding voor slachtoffers van milieuschade te garanderen. Evenals het bepalen van verantwoordelijkheden, inclusief die met betrekking tot effecten buiten de grenzen.
Dit principe legt de noodzaak vast om te voorkomen dat bronnen van negatieve milieueffecten worden overgedragen aan andere staten. Dat wil zeggen, de export van activiteiten, stoffen of materialen die het milieu aantasten of de gezondheid schaden.
Hier wordt het voorzorgsbeginsel opgeworpen, dat wil zeggen dat bij gebrek aan absolute zekerheid van mogelijke schade, men ervoor moet kiezen om het te vermijden. In die zin moet de mogelijk schadelijke activiteit worden gestopt totdat het werkelijke effect is bevestigd..
Uitgangspunt is dat degene die schade toebrengt aan het milieu de kosten van de schade moet dragen. Zodanig dat de milieukosten intern moeten worden gedragen door middel van de juiste economische instrumenten. Hierbij moet er zoveel mogelijk voor worden gezorgd dat de handel of investeringen niet te veel worden beïnvloed.
Alle uit te voeren activiteiten moeten hun respectieve milieu-evaluatie hebben..
Staten moeten alle nationale gebeurtenissen melden die van invloed kunnen zijn op het milieu in andere landen. Op dezelfde manier moet de internationale gemeenschap de getroffen staten helpen.
In overeenstemming met het voorgaande wordt de plicht van staten om relevante informatie te verstrekken over mogelijke grensoverschrijdende effecten bevorderd..
Dit principe benadrukt de rol van vrouwen bij het beheer van het milieu en bij het bereiken van ontwikkeling. Daarom stelt het de noodzaak vast om hun deelname te bevorderen.
Jongerenparticipatie wordt wereldwijd gepromoot in een geweldige alliantie voor duurzame ontwikkeling.
Het benadrukt het belang om rekening te houden met inheemse en andere lokale bevolkingsgroepen. Vooral vanwege de relevantie van hun traditionele kennis bij het bereiken van duurzame ontwikkeling..
Het roept op tot de bescherming van het milieu en de natuurlijke hulpbronnen van die onderdrukte en gedomineerde volkeren. Dit gezien de karakteristieke plunderingen waaraan de volken die onderworpen zijn aan buitenlandse beroepen worden onderworpen..
Dit principe vraagt om de bescherming van het milieu in geval van oorlog, in overeenstemming met het internationaal recht. Evenals om bij te dragen aan de ontwikkeling van het gebied na het conflict.
Er is een onlosmakelijk verband gelegd tussen vrede, duurzame ontwikkeling en milieubescherming. Het is niet mogelijk om een van deze elementen te bereiken zonder de andere.
Op basis van het Handvest van de Verenigde Naties wordt opgeroepen om milieugeschillen tussen landen vreedzaam op te lossen.
Ten slotte wordt er opgeroepen tot goede trouw en de geest van solidariteit, in samenwerking om de hier besproken principes toe te passen..
Referenties
Earth Charter Commissie (2000). Earth Charter.
VN (1982). Wereldhandvest voor de natuur. Genomen uit: iri.edu.ar
VN (1987). Our Common Future (Brundtland Report). Genomen uit: ecominga.uqam.ca
VN (1992). Verklaring van Rio inzake milieu en ontwikkeling. Genomen uit: un.org
Secretariaat voor toerisme. Regering van Mexico. Opleiden voor een duurzame toekomst. Genomen uit: sectur.gob.mx
UNESCO (2012). Onderwijs voor duurzame ontwikkeling. Genomen uit: unesdoc.unesco.org
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.