De bijzondere en universele proposities zij zijn de belangrijkste classificatie van propositionele categorieën. Ze werden voorgesteld door Aristoteles en maken deel uit van de studie van logica.
De aristotelische logica definieert een propositie als een zin die iets bevestigt of ontkent. Met andere woorden, het is argumentatief en absoluut van toon. Categorische proposities zijn die waarin wordt bevestigd of ontkend dat een deel (of een geheel) iets is. Afhankelijk van hun kenmerken zijn ze universeel of bijzonder.
Een voorbeeld van een bepaalde stelling zou zijn "Sommige landen hebben een kustlijn", terwijl een universele stelling zou zijn "Levende wezens zijn sterfelijk"..
Het was Aristoteles (384 v.Chr. - 322 v.Chr.) Die de categorische proposities als geheel voorstelde. Ze werden opgericht als een eerste onderdeel van de structuur van de logica van de gesproken taal.
De theorie van proposities legt uit dat het doel is om aan te geven of een onderwerp al dan niet deel uitmaakt van een predikaat.
De universalia zijn degene die verwijzen naar de hele groep van het onderwerp. We spreken niet van een specifiek element, maar van allemaal.
De zin "alle honden blaffen" is bijvoorbeeld een universele propositie. Het geeft dezelfde eigenschap (blaffen) aan alle leden van die groep (honden).
"Mensen zijn zoogdieren" is ook een ander voorbeeld van een universele propositie. Het onderwerp is "mensen" en het predikaat is "zij zijn zoogdieren"..
De specifieke proposities verwijzen, in tegenstelling tot de vorige, naar een specifiek stuk van een groep.
De stelling "sommige vogels vliegen" is bijzonder, aangezien het verwijst naar enkele elementen van de hele groep.
Hetzelfde geldt voor de zin "sommige mensen zijn blond". In dit geval vertegenwoordigt "sommige mensen" het onderwerp en "ze zijn blond" is het predikaat.
Of ze nu universeel of specifiek zijn, alle proposities kunnen bevestigend of negatief zijn.
Bevestigend. De bevestigende zijn degenen die de bevestiging die wordt gemaakt bevestigen. Dat wil zeggen, ze ondersteunen het predikaat van de zin positief. Een voorbeeld van een universele bevestigende stelling is 'alle katten miauwen'. Hierin wordt positief bevestigd dat de hele groep van de proefpersonen de actie van het predikaat uitvoert.
Een bijzondere bevestigende stelling is "sommige katten zijn wit". Dit omvat niet de hele groep binnen het predikaat, maar slechts enkele elementen hiervan.
Negatief. Ondertussen ontkennen negatieve stellingen de juistheid van de bewering. De zin "geen vogel heeft verenkleed" is een negatieve universele propositie. Dit bevestigt de ontkenning van het predikaat in de hele groep waarnaar het verwijst.
Terwijl een zin met de structuur van "sommige vogels vliegen niet" een bijzonder negatieve propositie is. Dit ontkent het lidmaatschap van een deel van de groep tot het predikaat.
Op basis hiervan stelde Aristoteles vast dat er 4 mogelijke vormen van categorische proposities zijn. Zo genereerde hij een classificatie om ze in detail te bestuderen.
Elk onderwerp is gepredikt. Bijvoorbeeld: alle planeten zijn rond.
Er is geen onderwerp aangewezen. Bijvoorbeeld: geen enkele planeet is plat.
Een onderwerp is een predikaat. Bijvoorbeeld: sommige deuren zijn van hout.
Een bepaald onderwerp is geen predikaat. Bijvoorbeeld: sommige deuren zijn niet van metaal.
Zoek uit tot welke van de vier mogelijke vormen van categorische proposities de volgende argumenten behoren.
- "Alle Europeanen zijn mensen"
Het is een universele bevestigende stelling, aangezien het onderwerp zoals alles is voorspeld.
- "Geen zoogdier is onsterfelijk"
Het is een negatieve universele propositie, aangezien het onderwerp als alles niet is voorspeld.
- "Sommige auto's zijn elektrisch"
Het is een bijzonder bevestigende stelling, aangezien het onderwerp wordt voorspeld.
- "Sommige auto's zijn geen vijfdeurs"
Het is een bijzonder negatieve propositie, aangezien het onderwerp geen predikaat is.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.