De epidemiologische surveillance het is een continu proces van onderzoek, evaluatie en controle van de volksgezondheid. Het omvat het verzamelen van epidemiologische gegevens voor analyse en interpretatie en de verspreiding van informatie. Daarnaast dient het als basis voor het ontwerpen van korte- en langetermijnstrategieën ter bestrijding van infectieziekten..
Een dergelijk proces van periodiek toezicht stelt de overheidsinstanties die verantwoordelijk zijn voor gezondheid in staat om belangrijke beslissingen te nemen over bestaande ziekten of mogelijke bedreigingen voor de volksgezondheid. Om doeltreffend te zijn, moet epidemiologische surveillance worden geïntegreerd in macropreventieplannen.
Door middel van epidemiologische surveillance is het mogelijk om de verspreiding van gevaarlijke ziekten of gebeurtenissen, zoals epidemieën, uitbraken van infectieziekten, gevallen van vergiftiging door pesticiden en andere vergiften, op te sporen en te voorkomen..
Voor de volledige vervulling van de epidemiologische surveillancefunctie van de staat is een netwerk op alle zorgniveaus noodzakelijk. Dit netwerk moet goed gestructureerd en getraind zijn.
Alleen op deze manier is het mogelijk om gegevens op te sporen, te evalueren, te verifiëren en te analyseren en vervolgens de autoriteiten op de hoogte te brengen en preventieve informatiecampagnes te lanceren. Bovendien is het een indicator uit de eerste hand voor de planning van personele en financiële middelen om de gezondheid van de bevolking te waarborgen..
Artikel index
De doelstellingen zijn onderverdeeld in twee typen: individueel en collectief. De belangrijkste doelstellingen van epidemiologische surveillance op individueel niveau zijn drie.
De opsporing van gezondheidsrisico's, de identificatie van menselijke groepen die vatbaar zijn voor risico's en de aanpassing van de bevolking aan de plannen.
Op collectief niveau zijn de doelstellingen de diagnose van de gezondheidssituatie en de tijdige detectie van nieuwe risico's, en vervolgens de planning van prioritaire en noodzakelijke preventieve acties.
Voordat de verzamelde informatie wordt geanalyseerd, verwerkt en geïnterpreteerd, moet een voorafgaande diagnose van de situatie worden uitgevoerd, hetzij voor het ontwerp van een specifiek programma, hetzij voor routinematige doeleinden en bijwerking van het algemene plan..
Periodiek moet deze initiële diagnose worden bijgewerkt, rekening houdend met verschillende variabelen, zoals sociaaleconomische aspecten van de bevolking, evenals geografische spreiding, milieu- en klimatologische bronnen, bronnen van besmetting, enz..
Dit is een zeer belangrijk onderdeel van het epidemiologische surveillanceproces. De zekerheid van de diagnose en het ontwerp van de strategie om een situatie het hoofd te bieden, hangt grotendeels af van effectieve gegevensinvoer of -verzameling..
Het bestaat uit twee componenten: de analyse van de verzamelde informatie en de interpretatie ervan. De informatieverwerking dient plaats te vinden via een snel en duidelijk beheers- en werkorganisatie-schema. Op deze manier wordt de opeenhoping van foutieve of nutteloze informatie vermeden.
Evenzo is het noodzakelijk om de stroom en de hoeveelheid informatie te definiëren die zal worden verwerkt samen met de periodiciteit, de plaats van verzameling en emissie, van de primaire bron naar de hoogste instantie van het systeem en vice versa..
De verzamelde ruwe data worden geanalyseerd en geïnterpreteerd om conclusies te kunnen trekken over de studie of het onderzoeksprogramma. De informatie is gegroepeerd per categorie met hun respectievelijke waarnemingen.
Deze fase van het epidemiologische surveillancesysteem omvat het voorstel dat wordt gedaan op basis van de analyse en interpretatie van de gegevens. Evenzo wordt het te volgen actieplan voor de verspreiding van informatie uitgevoerd.
Vervolgens worden informatiebulletins ontworpen voor de management- en uitvoeringsniveaus van het systeem (artsen en verpleegkundigen), maar ook voor de algemene bevolking..
Het omvat de evaluatie van de verkregen resultaten en het systeem in het algemeen om de structuur of plannen aan te passen.
Er zijn verschillende soorten epidemiologische surveillancesystemen (EVS), die worden opgesteld op basis van hun bereik, doelstellingen, budget, personele middelen en interesse voor staats- en niet-gouvernementele organisaties..
Het omvat het totale aantal gevallen in de bestudeerde populatie, daarom wordt het "populatie-gebaseerd" genoemd. Betrekt alle instellingen die informatie verzamelen over risico's of gebeurtenissen.
Het is gebaseerd op een deel van de verzamelde cases; dat wil zeggen, het bevat een representatieve steekproef van alle evenementen. Het moet voldoende representatief zijn voor de totale geanalyseerde populatie om realistische conclusies te kunnen trekken.
Het is gebaseerd op casussen die zijn ontleend aan instellingsdossiers die periodiek worden herzien om enkele van belang zijnde variabelen te identificeren en te analyseren..
Een goede identificatie van de instellingen en hun bronnen is hierbij erg belangrijk: medische dossiers, noodgevallen, opnames en ontslagen van patiënten, politierapporten, enz..
De EVS van institutionele dossiers vereist een grote precisie in termen van de periodiciteit van de verzamelde informatie. Het vereist ook het bepalen van de gebruikte mechanismen, de behandeling van informatie, de evaluatie ervan, de daaropvolgende verspreiding en de selectie van variabelen..
Een of meer instellingen worden gekozen om de neiging van het probleem te bepalen om de geplande EVS-activiteiten te analyseren en te focussen.
Preventieve interventies worden aanbevolen. Representatieve steekproeven van de bevolking worden hier niet genomen, maar risicosituaties worden als prioriteit bepaald om beslissingen te nemen.
Voorbeelden hiervan zijn ziekenhuizen met een hogere morbiditeit en politiebureaus met meer misdaadzaken.
De informatie wordt verkregen door middel van enquêtes of vragenlijsten die gericht zijn op het verzamelen van informatie over specifieke onderwerpen; het moet tijdens gedefinieerde periodes worden gedaan. Dit type EVS wordt gecombineerd met populatiemonsters om mogelijke epidemieën te bepalen..
Een voorbeeld van dit type systeem is de toename van zelfmoorden of criminaliteit met bepaalde gemeenschappelijke kenmerken.
Het wordt gebruikt om specifieke informatie te verkrijgen, diagnoses te bevestigen of zelfs om andere mogelijke risicofactoren te verifiëren. Het nut of belang ervan neemt toe wanneer het doel van de aldus verkregen informatie dient om mogelijke risico's van collectief belang vast te stellen..
Epidemiologische surveillance is van vitaal belang om ernstige volksgezondheidsproblemen op te sporen. Het dient om korte- en langetermijnstrategieën te ontwerpen om infectieziekten het hoofd te bieden en te bestrijden. Het is ook belangrijk in het geval van situaties of gebeurtenissen die het leven van een bepaalde bevolking in gevaar brengen.
De monitoring via de epidemiologische surveillancesystemen wordt doorgaans uitgevoerd door overheden op alle niveaus (nationaal, regionaal en lokaal). Deze omvatten individuele gevallen en de evaluatie van collectieve gevallen..
Het tracht de oorzaken van epidemieën of gevallen te identificeren en de systematische, tijdige en betrouwbare compilatie van gegevens over een populatie. De analyse en interpretatie van deze gegevens zal de belangrijkste input zijn die de overheid zal gebruiken om beslissingen te nemen over situaties..
Voorbeelden hiervan zijn gastro-intestinale, dermatologische gebeurtenissen, virale hepatitis, seksueel overdraagbare aandoeningen, enz. EVS dienen als basis voor het opstellen van overheidsbeleid ter preventie en bescherming van de volksgezondheid.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.