We zijn erfenis, we zijn materie, we zijn aangeboren en we leren. Deze elementen schetsen onze essentie als menselijke wezens en creëren onvrijwillig onze eigen versie van zijn. Aangezien de eerste drie aan ons zijn gegeven, zullen we erover praten aan het leren. Laten we zeggen dat het het grote potentieel van mensen is.
De foetus begint te leren op het moment dat hij een voldoende geconsolideerde structuur heeft om met zijn omgeving te kunnen communiceren. De laatste onderzoeken suggereren dat dit gebeurt na 4 maanden zwangerschap.
We zijn inderdaad actieve en onbewuste slachtoffers van leren, want voordat zuurstof voor het eerst door onze neusgaten komt en we onze longen beginnen te gebruiken, zijn we al aan het leren. Dat wil zeggen, terwijl we ons vormen in de baarmoeder van onze moeders, bereiden we ons echt voor om te socialiseren, ons aan te passen aan de omgeving en in staat te zijn om in de samenleving te leven..
En dit is waar leren en onderwijs naast elkaar bestaan. Leren wordt geboren met het leven, en onderwijs gaat hand in hand met leren. Op deze manier zullen we leren beschouwen als iets persoonlijks, ons eigen, intiems en bijzonder, terwijl onderwijs vooral iets collectiefs, gemeenschappelijks, interactiefs en sociaals zal zijn.
WIJ LEREN> WIJ VERANDEREN> WIJ GAAN VOORUIT> WIJ LEREN
In de meest simplistische zin betekent leren het toepassen van een valide reactie op een interne of externe stimulus om te overleven, terwijl in de meest brede zin leren impliceert dat de nieuwsgierigheid van existentiële twijfels wordt bevredigd. Zoals wij mensen de betekenis toekennen, is hier een omkeerbaar dilemma.
Er zijn mensen die het verstrijken van de tijd interpreteren als een aftelling, anderen als een kans op groei of als het zoekpad naar geluk en vervulling. Dit heeft veel te maken met leren, want dankzij onderwijs kiezen mensen voor het morele, het sociale, het politieke of het culturele.
Er zijn mensen die ervoor kiezen om niet te leren. De psychologie zegt dat leren een relatief permanente gedragsverandering is, het resultaat van het oefenen van ervaring.
Deze mensen, die ondanks ervaring hun gedrag in de loop van de tijd niet hebben veranderd, zijn geboren om te overleven, het zijn overlevenden. Ze zijn bang om het diepste deel van de mens te verkennen, dat wil zeggen leven en dood, en ze ontkennen kennis en gevoel. Ze moeten leren leren, of beter nog, ze moeten afleren, want in hun dogma's is de oorzaak van hun ongeluk.
Tegenwoordig toont de wetenschap aan dat emotionele competenties de moeilijkheid bij leren verklaren; dus negatieve emoties kunnen het leren schaden en het denken uitschakelen. Leren overleven is de meest primitieve uitdaging die mensen hebben gehad. In de eenentwintigste eeuw, wanneer je uitsluitend leert te overleven, loop je het risico de interesse in het leven te verliezen als een kans om de menselijke conditie volledig te ontwikkelen en, bovenal, loop je het risico in intellectuele veroudering te vervallen, waardoor een dreigend conflict ontstaat tussen de persoon en een wereld die vooruitgaat als nooit tevoren, in termen van technologie en informatie.
Er zijn andere mensen die de beslissing hebben genomen om binnen en buiten zichzelf te verkennen, ze leven om te leren.. En in deze kleine nuance die zo nauw verbonden is met leren, zit de zilveren rand van geluk.
Dit zijn mensen die een ingrijpende transformatie ondergaan en niet alleen een gedragsverandering. Ze kiezen wat ze willen leren, wat ze moeten leren en wat het leren waard is. Ze vinden geen wapenstilstand om hun nieuwsgierigheid te bevredigen, ze voeden zich met nieuwheid, verrassing, kennis, ze beschouwen hun leven als de overgang door verschillende paradigma's en beschouwen de omvang van het universum als hun belangrijkste voedingsstof.. De minste ervaring wordt een nieuwe kans om te leren.
Dankbaarheid is het woord dat het beste het gevoel definieert van een bewuste leerling die wordt verleid door nieuwe ideeën die de hoofdstukken van zijn leven vormgeven. Om deze reden kunnen we een wetenschap niet als een absolute kennis beschouwen, en minder op het gebied van onderwijs, omdat de persoon het resultaat is van de interactie tussen verschillende fysieke, organische, emotionele elementen, enz.. Antwoorden proberen te vinden van een enkele wetenschap of een specifiek kennisgebied, is de essentie van wie we werkelijk zijn scheeftrekken.
Dus, leef om te leren of leer om te leven, vergeet dat niet de gemene deler is altijd leren; die heel bijzondere kwaliteit van de mens die hem verbindt met zijn omgeving en met wat hij werkelijk is.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.