De anacoluthon het is een inconsistentie in de structuur van een voorstel dat in de meeste gevallen het product is van een plotselinge verandering in het discours. Dit soort inconsistenties komen veel voor in mondelinge omgangstaal, maar ze komen ook voor op schrift..
Op zichzelf wordt dit falen in de syntaxis (regels voor het samenvoegen en verbinden van woorden) gepresenteerd als een overtreding van de regels van de taal, hoewel het over het algemeen niet te wijten is aan een gebrek aan kennis van deze regels. Het praktische effect ervan is een discontinuïteit in de opeenvolging van constructie van een uitdrukking.
Etymologisch komt anacoluto van het Latijnse anakólouthon ('niet volgen', 'inconsequent'). In het Spaans begon het vanaf ongeveer 1900 te worden gebruikt met de betekenis: inconsequentie in het regime of bij de constructie van een zin.
Aan de andere kant wordt het in literair schrijven gebruikt als een retorisch middel om een informele gedachte of conversatie na te bootsen en om een bepaalde impact op lezers te veroorzaken. Deze bron wordt vooral gebruikt binnen de stijl met de naam stroom van bewustzijn.
Bovendien komt het voor in informele toespraken, vooral in een informele context. Dit gebeurt omdat, in het algemeen, spreektaal geen syntactische perfectie vereist.
Artikel index
Een van de meest opvallende kenmerken van anacoluto is dat het vaker voorkomt in spraak dan in schrift. De reden hiervoor is dat de geschreven taal meestal nauwkeuriger en bewuster is..
Aan de andere kant wordt het in de grammatica als een vergissing beschouwd. In de retoriek is hij echter een figuur die opwinding, verwarring of luiheid toont. Ze zijn te vinden in poëzie, drama en proza om het informele menselijke denken te weerspiegelen.
Anacolutos worden meestal gelijkgesteld met een van de ondeugden van taal: solecisme. Dit laatste wordt gedefinieerd als ontbrekende of syntaxisfouten.
Hoewel een anacoluto ook een fout in de syntaxis vertegenwoordigt, wordt dit veroorzaakt door een verstoring van het discours (opzettelijk of per ongeluk). Van hun kant zijn solecismen te wijten aan onwetendheid over de grammaticale regels.
Anapodoton is een veel voorkomende vorm van anacoluto. Dit bestaat uit het weglaten van het tweede deel van een reeks zinnen. Vaak wordt dit onderbroken door een alinea, en dan wordt het tweede deel weggelaten.
Bijvoorbeeld: "Je weet al hoe de dingen hier werken ... Of doe wat er van je gevraagd wordt, want het is om te doen dat het zou moeten zijn ... Op die manier heb je geen groot probleem".
In de zinvolgorde van dit voorbeeld staat een disjunctieve zin onderbroken door een onderafdeling: "Of doe wat van je wordt gevraagd ...". Maar het tweede deel van de reeks wordt weggelaten, waardoor een anacoluto ontstaat.
Een ander typisch geval is het anapodoton, of de herhaling van een deel van een zin (als een parafrase). Dit veroorzaakt ook een verstoring van het gebed.
Let op dit fenomeen in: "Als je komt, kom je en dan praten we." In dit geval is 'u komt' gelijk aan 'wanneer u komt'.
Bovendien komt in de krantenkoppen en in de persartikelen de journalistieke anacoluto zeer frequent voor. Dit gebeurt in veel gevallen vanwege de beperkte beschikbare ruimte of de beknoptheid die kenmerkend is voor dit genre..
De volgende twee fragmenten komen overeen met het werk Memorial del convent (1982) van de schrijver José de Sousa Saramago. Zoals te zien is in deze fragmenten, komen in het verhaal van deze auteur anacolutos vaak voor..
"Dit is het bed dat uit Holland kwam toen de koningin uit Oostenrijk kwam, bevolen om met opzet door de koning te worden opgemaakt, het bed, dat 75.000 kruisvaarders kostte, dat er in Portugal geen architecten van zo'n schoonheid zijn ...".
In dit fragment wordt de uitdrukking "het bed" herhaald in een onderafdeling. Wanneer de zin wordt hervat, volgt het "wie", die het onderwerp lijkt te zijn van "het bed" (hoewel het onderwerp logischerwijs "de koning" is) en treedt er een anacoluto op..
"Toen het bed hier werd neergezet en gemonteerd, zaten er nog steeds geen bedwantsen in ... maar later, bij gebruik, de hitte van de lichamen ... dat waar deze met beestjes gevulde insecten vandaan komen, is iets dat niet bekend is ... "
In deze zin wordt de uitleg onderbroken: er waren geen bedwantsen, maar later ... Dan worden verschillende gebeurtenissen genoemd, maar de auteur maakt het idee niet echt af.
De manier van spreken van het personage Cantinflas, gespeeld door de acteur Mario Moreno, was heel bijzonder. In de volgende transcripties van zijn film Er is het detail van 1940 zijn de verstoringen in de toespraak duidelijk.
"Nou, daar is het detail! Wat heeft hij jong meegebracht - het blijkt dat hij voorlopig zegt dat alles, wie weet dan ... want dat is niet zo en waar zie je, zijn eigen emancipatie maar dan ziet ieder volgens hem de dingen ... .
In dit fragment verdedigt het personage zichzelf in een moordzaak tegen hem. Discoursverstoringen zijn zo extreem dat het onbegrijpelijk is.
“Kijk jij slijmerige harige… Wacht even! Totaal - maar nee, want ja, absoluut niet. Bid dat u het niet beseft, maar we hebben veel aarzelingen. Een andere dag pakte een van hen me aan de telefoon, kijk hoe je zal zijn ... ".
Het personage gaat door met zijn verdediging, maar hij kan de zinnen niet volledig verwoorden. Voor de uitdrukking "gewoon omdat" wordt bijvoorbeeld een tweede deel verwacht, maar dit wordt niet gevonden.
“Want als je merkt dat je vecht voor proletarische eenmaking, wat dan ook
behoefte was daar van? Omdat jij en ik, nee. Maar wat je, totaal ...
Er zijn minstens twee anacolutos in dit deel van het transcript. De eerste is "omdat jij en ik, nou nee." En de tweede is "Maar wat je, totaal." In beide gevallen komen het eerste en tweede deel van de zinnen niet overeen.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.