Moet ik coaching doen? Zal psychotherapie me meer helpen? Ik voel me slecht, ik heb het druk, ik moet mezelf verduidelijken, me concentreren, mezelf begrijpen, vooruitgaan, beslissingen nemen, bewegen, doelen stellen ... mensen die mij komen opzoeken, zeggen deze dingen vaak tegen mij.
In het volgende artikel reflecteer ik op beide disciplines, coaching, psychologie en psychotherapie dat kan helpen als een van de lezers overweegt een proces van persoonlijke groei te starten.
In dit artikel reflecteer ik op de beweringen die sommige professionals doen over coaching, psychotherapie en psychologen.
Coaching is in de mode, in de VS vertelt iedereen die een coach heeft het, net als iemand met een personal shopper, het is cool en alles wat cool is, wordt gepubliceerd, openbaar gemaakt en nog meer nu, in het tijdperk van technologie en sociale netwerken . Het lijkt erop dat we geen tijd hebben om openbaar te maken wat er met ons gebeurt en wat we doen.
Soms vraag ik me af, Is onze samenleving meer voorbereid op coaching dan op psychotherapie?, Zijn we nog steeds bang of schamen we ons om naar therapie te gaan en meer naar de consultatie van de psycholoog?.
Op het gebied van gezondheid zouden alle psychologen en psychotherapeuten zich moeten inspannen om ervoor te zorgen dat de samenleving ons niet ziet als de "krimpers", of misschien zou de inspanning moeten worden gericht, zoals een collega zegt, om het niet te "psychologiseren". alles. Daarom is het belangrijk voldoen aan de mondelinge vraag klant, wat wil je? en wees eerlijk over onze manier van werken. Er zijn gewone levenssituaties waarvoor geen therapie of medicatie nodig is
Niet alle psychologen zijn psychotherapeuten, in de carrière van de psychologie leren we theorieën, maar de praktijk wordt niet geleerd, men leert niet over zichzelf, dit wordt geleerd in de opleiding tot therapeut.
Er zijn veel coaches en therapeuten die geen psycholoog zijn.
Wie vertelt hun kennissen dat ze naar psychotherapie gaan? Tegenwoordig is psychotherapie nog steeds een taboe, het wordt afgekeurd, het wordt niet gedeeld, we praten er niet over. Het lijkt erop dat als je meetelt dat je psychotherapie doet, het is dat je "jezelf moet opsluiten", er zijn nog steeds mensen die geloven dat psychotherapie is voor als ik ziek ben, zei Perls dat therapie te gunstig is om het tot de zieke te beperken..
Psychotherapie is niet alleen voor mensen met langdurige of chronische problemen. Psychotherapie is een ruimte voor verkenning, creativiteit, ontmoeting met zichzelf, met zijn essentie, een ruimte om te reflecteren zonder oordeel en om nieuwe perspectieven te openen.
Vanuit mijn oogpunt is coaching een zeer waardevolle persoonlijke groei, het is een hulpmiddel om bewust te worden, te mobiliseren, om beslissingen te nemen. Echter, naar mijn mening kunnen niet alle "eisen" van cliënten vanuit coaching worden aangepakt. Coaching is gericht op actie, op doelstellingen bereiken, als iemand je vertelt dat hij verdwaald is, moet hij eerst zichzelf vinden en dan in beweging komen.
Je kunt nergens heen als je niet weet waar ik heen wil. Een coachingproces blijft aan de oppervlakte van het ZIJN, er is geen verdieping omdat voor coaching een review van de biografie of het verleden niet nodig is.
Coaching helpt mensen om duidelijke doelen te stellen en een specifiek tijdsbestek in te stellen om deze te bereiken. En de doelen kunnen variëren van het overwinnen van een persoonlijk interactieprobleem tot het behalen van professionele doelen..
Voor mij valt niet te ontkennen dat een psychotherapieproces een complexer proces is dan een coachingproces, met alles wat dat met zich meebrengt, terugblikken op het verleden, pijnlijke gebeurtenissen aanwakkeren, praten over de biografie, ... en soms zijn we niet voorbereid of doen we dat niet. niet in het verleden willen gaan. Coaching werkt naar de toekomst toe, het verleden wordt niet herzien.
Ik wil slagen, ik wil weten waarom ik me zo slecht voel, ik wil me niet langer een mislukkeling voelen, ik wil een partner hebben, ik wil stoppen met lijden, ik wil ontdekken wat ik leuk vind ... zijn veel voorkomende eisen van mijn klanten en patiënten.
Er zijn mensen die het verleden niet willen verwijderen, die het gevoel hebben dat ze hun ouders veroordelen als ze over hun familie praten, en ze willen niet achterom kijken. We moeten de eisen van patiënten en klanten respecteren.
Aan Gestaltpsychotherapie We werken met de emotionele wereld van de persoon, die zijn behoeften kan identificeren, deze kan uiten, de voorkeur geeft aan zelfondersteuning, verantwoordelijkheid in het leven, focus op het heden, meer dan op de toekomst of het verleden. Denk na over de essentie van jezelf en de zin van het leven.
Bij Gestalttherapie werk je vanuit het heden, vanaf het heden bezoek je het verleden, als een patiënt je vertelt over de moeilijkheid met de bazen, zou een manier om te werken zijn om de eerste autoriteit, de ouders, te vragen. Hoe komt het dat je meetelt met je vader en je moeder?
Het einde van psychotherapie is wanneer een persoon erin is geslaagd om te mobiliseren en te vertrekken waar hij was, soms dit beweging is praktisch intern en extern zijn er geen verschillen, de persoon gaat bijvoorbeeld door met zijn werk, maar omdat er een interne verandering is gegenereerd, gaat hij op een andere manier om met zijn collega's en hoeft hij zijn baan niet te verlaten.
Coaching omvat altijd externe, zichtbare bewegingen, daarom objectief en meetbaar, daarom geven sommige mensen het meer waarde, ze geloven dat ze door externe veranderingen (van baan, partner, huis ...) te veranderen, beter worden. Het is waar dat externe veranderingen helpen, maar ze zijn tijdelijk, het zorgt er natuurlijk voor dat we ons beter voelen, een paar kilo afvallen, als dit ons doel is of in een groter huis wonen ... maar als er geen interne verandering is, eerder of later zullen de ontevredenheid, de klacht en de behoefte aan meer in het leven van de persoon komen.
Er zijn steeds meer “scholen” die coaches opleiden, voor mij wordt een professional niet in drie maanden opgeleid, een goede coach heeft uitgebreide kennis over zichzelf nodig. Hoeveel jaar duurt het om een opleiding tot arts of architect of administrateur te volgen? Het is onmogelijk om een persoon te begrijpen en te begeleiden als iemand geen proces van zelfkennis heeft gedaan en niet weet wie hij is en wat hij van zijn leven verwacht.
Ik heb veel professionals zien heroriënteren op coaching vanwege de winst en de reputatie die ermee gepaard gaat. Ook veel psychotherapeuten trainen als coach, en beseffen dat ze bepaalde coachingstools hebben gebruikt, zonder het de naam coaching te geven..
Achter dit woord COACH moet een professional zitten met uitgebreide kennis over het menselijk ZIJN, over psychologie, wees ook een professional met vaardigheden zoals empathie, de moed, eerlijkheid, vermogen recensie, Capaciteit voor houden emotioneel, capaciteit van communicatie, en vooral, een persoon met een hoge zelfkennis, dat hij met zichzelf heeft ervaren, dat wil zeggen dat hij een psychotherapieproces heeft ondergaan, dat hem ontwikkeling en interne groei heeft verschaft.
Hoewel velen hun handen op hun hoofd kunnen leggen, geloof ik dat een goede coach zijn eigen persoonlijke werk nodig heeft, net als een therapeut. Alle humanistische psychotherapeuten, Gestaltisten en ook psychoanalytici hebben therapie uitgevoerd. Wanneer iemand naar zijn hellen is afgedaald, heeft hij zijn schaduw gezien, hij is tegen zijn ego opgekomen, hij is meer bereid om een ander mens te vergezellen in zijn proces.
Omdat coaching in de mode is, worden in sommige gevallen prijzen misbruikt, en in veel gevallen zijn de prijzen van coachingsessies veel hoger dan die van psychotherapie.
In de filosofie van coaching is om naar de toekomst te gaan, naar onze doelstellingen. Er zijn coaches die letterlijk deze filosofie volgen, aan klanten doorgeven dat ze in hun leven alles kunnen bereiken wat ze voorstellen, dat is bijna alsof ze bevestigen dat het leven kan worden gecontroleerd en gepland, het belangrijkste is niet wat, maar de Waarvoor. Ik denk dat we allemaal veel voorbeelden kunnen bedenken van "gek" worden door iets na te jagen dat, wanneer we bereiken, het ons niet vult, het ons koud, inert, losgekoppeld achterlaat en we terugkeren naar het volgende "doel"..
Het is goed om te leren differentiëren, de egoïsche doelstellingen, die waar het ego om vraagt en de authentieke behoeften en verlangens. Het ego doet er alles aan om tekortkomingen te compenseren.
Een coach moet weten hoe hij onderscheid kan maken tussen prestatiedoelen en die van een vergoeding. Het is natuurlijk belangrijk om doelen te hebben, doelstellingen te hebben en te durven wensen, aangezien het de motor van het leven is, is het ook leren omgaan met onze emoties als onze dromen niet uitkomen.
Dus, coaching of therapie? Wel, het hangt ervan af, het hangt af van verschillende factoren: de vraag van de cliënt, de haast van de cliënt, de diepte waarnaar ze willen gaan, de doelstellingen die ze willen bereiken, hun karakter, hun 'mentale gezondheid', zijn vermogen tot introspectie ... en een lange etcetera.
Ouders berokkenen hun kinderen door hun eigen bewusteloosheid.Als men wist dat het zeggen van bepaalde dingen tegen een kind hen zou kunnen schaden, zouden ze het niet zeggen of bepaalde dingen niet doen. Therapie is om het verleden te kunnen accepteren, wat er is gebeurd, is gebeurd. In therapie praten we niet over schuld, maar over verantwoordelijkheden. Je schuldig voelen heeft geen zin.
De psychotherapeut is geen expert in het leven van zijn patiënt, zoals de coach. De psychotherapeut is een expert in zijn leven, en hoe hij innerlijk in zijn eigen therapieproces heeft gewerkt, resoneert met zijn patiënt..
Gestalttherapeuten stellen geen diagnose en plannen geen behandeling. De verantwoordelijkheid voor de inhoud van de sessies is de patiënt. De therapeut in sessie begeleidt, helpt reflecteren, wijst op inconsistenties, moedigt aan, confronteert, herkent, ... De Gestalttherapeut en de patiënt staan op hetzelfde niveau.
Er zijn veel psychotherapieën, en sommige zijn langer dan andere. Een therapieproces kost natuurlijk meer tijd dan een coachingtraject., een proces van zelfkennis vereist tijd en observatievaardigheden. Elke persoon is bereid om een X-investering te doen in zijn proces, zowel financieel als in tijd en moeite. Therapie is een plek voor dapperen, Ik vertel dit altijd aan mijn patiënten, het is dapper om naar de schaduw te kijken, hem in te ademen en te zien dat er niets gebeurt. We hebben allemaal een idee opgebouwd van hoe we zijn en in de therapie beseffen we dat je tegen jezelf hebt gezegd dat een 'leugen' moeilijk is. Als je jezelf erg genereus vindt en dat is je zelfbeeld, als je je egoïstische kant ziet, o, hoe lelijk, hoe erg ... nou nee, er gebeurt niets. We zijn wezens met onvolkomenheden.
Zowel coaching als Gestaltpsychotherapie zijn instrumenten gericht op het heden, op wat er gebeurt. In therapie observeren we waarom het gebeurt en coaching richt zich op oplossingen en jouw leren. Psychotherapie is niet alleen effectief en nuttig voor mensen die worstelen met ernstige klinische problemen, maar ook voor iedereen die zich bekneld voelt of een verandering van perspectief nodig heeft.
Professionele atleten die uitzonderlijk zijn in hun vakgebied, hebben coaches en fysieke trainers die wijzen op kleine of grote aanpassingen die de atleet kan maken om hen te helpen hun potentieel te bereiken. Iets soortgelijks gebeurt met psychotherapie, soms kunnen mensen goed of uitstekend worden.
Welnu, dan? Coaching of therapie? Wel, het hangt ervan af waar u naar op zoek bent, of u iets wilt dat op actie is gericht, met een duidelijk begin en einde, en punctueler dan een lang proces in de tijd, duidelijk coaching. Als de persoon interne in plaats van externe veranderingen zoekt, open staat voor het herzien van zijn biografie, zijn verleden, hij de relaties van zijn leven moet plaatsen, bepaalde gebeurtenissen uit het verleden moet begrijpen, enz., Dan zou ik een therapeutisch proces aanbevelen.
Wat veel professionals doen is de tools waarmee we coaches zijn en ook therapeuten, we stellen onszelf ten dienste van het proces en de verandering van de cliënt of patiënt. Ik bevestig meestal: "Zonder labels te plaatsen", "ik ga gebruiken wat ik weet en hoe ik weet hoe ik het moet doen, en ook wat ik denk dat je kan helpen, maar ik ga het niet labelen".
Een van de essentiële elementen in een persoonlijk groeiproces, waarbij de cliënt of patiënt hij opent zijn privacy, zijn hart voor ons, hij toont zich kwetsbaar, Het is de evolutie van de therapeut of coach, de evolutie als persoon, daarom voordat ik commentaar gaf op het belang van zowel de therapeut als de coach die een persoonlijk proces doorlopen.
Ik sluit af met een paar woorden van Guillermo Borja Memo die heel goed weergeven wat ik wil zeggen:
“Als je geen minimum van tien jaar op het persoonlijke pad hebt, ga je elke techniek die je krijgt vervormen. De technieken zijn ontwikkeld door degenen die hun persoonlijke ontwikkeling hebben voltooid. Een therapeut die nog niet op dat pad is gevorderd, hoe meer hij traint, hoe erger. Het zal eindigen in onderontwikkeling, weinig innerlijke groei en grootheidswaanzin van uiterlijke ontwikkeling. De groei moet gelijktijdig en coherent zijn, anders worden de technieken mechanisch geassimileerd. De techniek is ongevoelig, wat het levend maakt is de persoonlijke ontwikkeling van de therapeut. De techniek werkt als de therapeut nog helemaal leeft ".
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.