Autonome beslissingen zijn beslissingen die een persoon bewust voor zichzelf neemt, zonder opgelegd te worden door een derde partij. In het licht van heteronome beslissingen, verplicht door wetten, religie of sociale druk, zijn bij autonome beslissingen alleen de morele overtuigingen van het individu belangrijk.
Dit concept is nauw verbonden met morele autonomie. Alleen door moreel autonoom te zijn, kunt u uw eigen beslissingen nemen. Evenzo is het nodig om situaties te kunnen analyseren, zodat de beslissing het meest succesvol is. In dit opzicht vereist autonomie het nemen van meer risico's dan heteronomie.
Sommige denkers zijn echter van mening dat de werkelijke reikwijdte van deze autonomie beperkt is. Dit komt doordat elk individu wordt opgeleid binnen een bepaalde culturele en sociale context, aspecten die onvermijdelijk bepalend zijn voor hun besluitvorming..
Een ander fundamenteel kenmerk van autonome beslissingen is hun ethische component. Strikt genomen zou het nemen van een beslissing die anderen schaadt deel uitmaken van dit concept, maar filosofen die zich met het onderwerp hebben beziggehouden, bevestigen dat men ethisch het goede moet kiezen..
Een autonome beslissing zou bijvoorbeeld zijn om te beslissen om een diploma te studeren zonder enige externe motivatie, zoals het opleggen van ouders of het gemak van het vinden van een baan bij het beëindigen ervan..
Autonome beslissingen komen voort uit de moraal, overtuigingen en doelen van de persoon die ze moet nemen. De wil van dat individu wordt niet bepaald door een externe factor, maar is alleen te wijten aan persoonlijke vastberadenheid.
Autonomie kan daarom worden gedefinieerd als het vermogen om zichzelf te besturen, zonder dat het gekozen gedrag door iemand wordt opgelegd.
Dit soort beslissingen hangt nauw samen met morele autonomie. Het zijn de morele normen die het individu heeft gekozen als leidraad voor zijn gedrag, bewust of onbewust..
Dit neemt niet weg dat een deel van deze morele normen wordt beïnvloed door de samenleving waarin de persoon leeft. Zowel het onderwijs als de cultuur van de samenleving zijn krachten die bijna onvermijdelijk de overtuigingen van elk individu vormen..
Aan de andere kant omvat morele autonomie ook de mogelijkheid om te beslissen of een beslissing al dan niet aanvaardbaar is..
Autonomie wordt beschouwd als een van de belangrijkste bio-ethische principes. Volgens de definitie is het de capaciteit die elke persoon heeft om regels op te leggen die zijn gedrag beheersen. Het gaat erom beslissingen te nemen zonder externe dwang.
Verschillende filosofische scholen hebben hun ideeën bijgedragen aan het concept van autonomie, hoewel ze het bijna allemaal eens zijn over de fundamentele punten. Een van de belangrijkste bijdragen is dat deze autonomie niet mag worden gebruikt tegen de beslissingen van de rest van de mensen, die moeten worden gerespecteerd.
Autonomie, zowel geassocieerd met beslissingen als met andere levensgebieden, begint zich tijdens de kindertijd te ontwikkelen. De jongste kinderen hebben er geen en verwerven het naarmate ze opgroeien.
Een beslissende fase in de vorming van autonomie is de adolescentie. Jonge mensen beginnen hun eigen beslissingen te nemen, hoewel die autonomie vaak niet zo reëel is als ze denken.
Dus, vanwege de kenmerken van deze leeftijdscategorie, komen veel beslissingen voort uit hun verlangen om hun persoonlijkheid vorm te geven in het bijzijn van hun ouders, terwijl andere sterk worden beïnvloed door de dynamiek van hun sociale groepen..
De filosoof Immanuel Kant wordt beschouwd als de auteur van het moderne concept van autonomie. Voor deze denker ging het om het persoonlijke vermogen om volgens eigen regels te regeren, zonder dat deze door een andere entiteit werden opgelegd.
Hoewel deze definitie de nadruk legt op het individu, betekende dit voor Kant niet dat het een egoïstisch concept was. Volgens hun benaderingen werden uitsluitend individuele normen als immoreel aangemerkt. Om deze reden mogen beslissingen die vanuit autonomie worden genomen, nooit anderen schaden.
De vrijheid die wordt geboden door autonoom beslissingen te nemen, is een weerspiegeling van zowel zelfvertrouwen als volwassenheid. Op deze manier zorgt die autonomie ervoor dat de persoon leeft volgens zijn ethiek, zonder zich te laten meeslepen door de behoefte om anderen aardig te vinden of zich te conformeren aan hun wensen..
Wanneer een persoon handelt om anderen te behagen, dat wil zeggen op een niet-autonome manier, veroorzaakt dit uiteindelijk een gevoel van schuld en frustratie.
Autonome beslissingen zijn het tegenovergestelde van heteronome beslissingen. De eerste worden alleen gemotiveerd door hun eigen wil, geboren uit de moraal en ethiek van de persoon. Integendeel, de laatste zijn die welke worden genomen op initiatief van externe factoren. Deze kunnen afkomstig zijn van religieuze overtuigingen, erfenissen, verwachtingen gecreëerd door het gezin of sociale druk.
Er is echter een lijn waarin beide soorten beslissingen elkaar overlappen. Zo worden heteronome beslissingen vaak opgelegd door sociale factoren, zoals de tradities van elk land, religie of gebruiken..
Aangezien alle mensen binnen deze samenlevingen groeien en hun persoonlijkheid vormgeven, beweren sommige auteurs dat autonomie vele malen duidelijker dan reëel is. Volgens deze verklaring geloven sommige mensen dat ze voor zichzelf beslissen wanneer ze in werkelijkheid worden beïnvloed door sociale conditionering.
Het weerstaan van de invloed van de huidige mode en vrienden bij het kiezen van kleding is een voorbeeld van een autonome beslissing. Hetzelfde gebeurt wanneer iemand zich op een bepaalde manier kleedt, zelfs als de ouders het niet leuk vinden.
Kiezen welke religie je wilt belijden, zonder aandacht te besteden aan de overtuigingen van je familie of de traditie van je geboorteplaats, is een van de duidelijkste voorbeelden van dit soort beslissingen..
Start of ga verder met de partner die vrij is gekozen ondanks familiale of sociale tegenstand.
In de tegenovergestelde zin dan de vorige, is het besluit om uit elkaar te gaan of te scheiden vaak moeilijk vanwege factoren die buiten de wil van het individu liggen. Het vasthouden aan de beslissing toont persoonlijke autonomie aan.
Druk van leeftijdsgenoten of leeftijdsgenoten kan het moeilijk maken om gedrag te rapporteren dat persoonlijk als verkeerd wordt beschouwd. Een voorbeeld van een autonome beslissing is wanneer een kind zijn leraren waarschuwt dat een klasgenoot wordt gepest.
Hoewel het nooit de juiste beslissing is, houdt het niet op autonoom te zijn in het licht van de waarschuwingen van de doktoren.
In sommige omstandigheden, zoals op een feestje of bepaalde feesten, kan er aanzienlijke druk zijn om alcohol te drinken. Weigeren dit te doen is een goed voorbeeld van een autonome beslissing.
Het kiezen van de politieke ideologie en de richting van de stemming is een andere autonome beslissing, aangezien er soms druk kan zijn vanuit de omgeving van de persoon.
Beginnen met het beoefenen van een sport is een beslissing die bijna altijd autonoom wordt genomen.
Vrijwilliger worden om een sociale situatie te verbeteren is ook een autonome beslissing van elk individu.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.