Ida Bauer is een Oostenrijkse die bekend staat als een van de eerste patiënten van Dr. Freud. Om vertrouwelijkheidsredenen wijzigt Freud bepaalde gegevens en gebruikt het pseudoniem Dora in plaats van de echte naam van uw patiënt. Bij het doornemen van de klinische geschiedenis van Dora noemt Freud al in de inleidende woorden de korte duur van de behandeling, terwijl hij in de epiloog de abrupte manier uitlegt waarop Dora hem in de steek laat, verwijzend naar het concept van overdracht en erkent dat hij niet in staat was om hem in de steek te laten. domineren haar weer.
Het heeft ook mijn aandacht getrokken, hysterische symptomen aanwezig bij de patiënt vanaf zo'n jonge leeftijd en ontdekken dat de opheldering van de zaak plaatsvindt door de interpretatie van twee dromen in het kader van de analyse.
Het doel van deze lijnen is om een analogie tussen terugkerende dromen en herhaalbaarheid bij hysterische symptomen uit Dora's medische geschiedenis.
Met name de eerste droom die Dora naar de analyse brengt, is van het allergrootste belang, aangezien het een steeds terugkerende droom is. De patiënte beweert drie opeenvolgende nachten dezelfde droom te hebben gehad tijdens haar verblijf in L. en het vervolgens een vierde keer te hebben gedroomd in Wenen, dagen voor haar sessie. Dit trekt de aandacht van Freud en samen met de patiënt gaat hij erop uit om het te interpreteren. Freud weet heel goed dat een terugkerende droom niet mag worden genegeerd omdat het een onbewust verlangen dat aanhoudt totdat het wordt uitgevoerd.
Aan de andere kant drukt de patiënt door middel van terugkerende symptomen uit wat niet op andere manieren kan worden gezegd. Dat is het geval met zijn afonie en zijn nerveuze hoest. Het symptoom vraagt om naar geluisterd te worden en de herhaling daarvan toont een aandrang, een terugkeer die de verwerking ervan vereist. Bovendien moet worden opgemerkt dat het symptoom een betekenis of waarde moet hebben om terug te keren.
Vervolgens wordt geconcludeerd dat er iets gemeenschappelijks is tussen de eerste terugkerende droom van de patiënt en de herhaling van haar hysterische symptomen, die zich keer op keer probeert te manifesteren. Het gaat over de terugkeer van het onderdrukte dat op deze twee manieren wordt geëxternaliseerd, of het gaat over het onbewuste dat aandringt.
Freud legt dat uit “Zijn droom herhaalde zich elke nacht, juist omdat hij reageerde op een ontwerp. En een ontwerp blijft bestaan totdat het wordt uitgevoerd. " (FREUD, 1905, blz.60). Al in zijn boek "The Interpretation of Dreams", Freud (1900) stelt dat elke droom een wensvervulling is, aangezien de kracht die hem drijft een wens is die vanuit het onbewuste moet worden vervuld.. In het medische dossier van Dora merkt Freud dat op "Een goede droom rust als het ware op twee benen, waarvan het ene in contact staat met de essentiële huidige gelegenheid en het andere met een relevante episode uit de kindertijd." (FREUD, 1905, blz.63).
Dat wil zeggen dat het verlangen dat de droom creëert zijn oorsprong vindt in de kindertijd. Zo erg zelfs dat de patiënte, geconfronteerd met haar huidige situatie, zich tot haar jeugdverhaal wendt en haar vader "redder" oproept. Dora heeft die steeds terugkerende droom in L., de plaats waar die scène aan het meer met meneer K. zich had voorgedaan en wanneer ze beseft dat ze haar kamer niet meer op slot kan doen, creëert ze het ontwerp om niet meer alleen in huis te blijven en weggaan met zijn vader. Freud concludeert dat "De droom dempt het plan om bij de vader te schuilen, diep in het onbewuste, in een situatie die laat zien dat de wens vervuld is dat de vader haar van gevaar zou redden." (FREUD, 1905, blz.78). Tot dusverre wordt door deze eerste droom van Dora aangetoond hoe de droom is opgebouwd met dagresten, maar ook met een onbewust verlangen uit de kindertijd dat in dit geval erop staat te worden uitgevoerd..
Freud (1905) vindt een symbolische interpretatie van de afonie van zijn patiënt, aangezien meneer K. elke keer dat ze weg was, ophield met praten; omdat het zijn waarde had verloren omdat ik niet met hem kon praten. Net als Cäcilie geeft Dora door haar afonie Freud een voorbeeld van symbolisering. Een ander terugkerend symptoom is de nerveuze hoest van de patiënt. We weten dat een symptoom zich voordoet als een verbintenisvorming nadat daar repressie heeft plaatsgevonden. Dat wil zeggen, bij hysterie door bekering gaat de hoeveelheid genegenheid die voortkomt uit onverenigbare vertegenwoordiging naar het lichaam.. Onderdrukking is een mechanisme dat, wanneer het faalt, de terugkeer van het onderdrukte in werking zet dat terugkeert als hallucinatie of als symptomen..
In het geval van Dora's nerveuze hoest, vindt Freud een verband tussen de nerveuze hoest van zijn patiënt en de relatie van de vader met mevrouw K. Dora voerde aan dat er een liefdevolle relatie was tussen mevrouw K. en haar vader, maar tegelijkertijd gaf hij toe de onmacht van de laatste. Vervolgens creëert Dora een onbewuste seksuele fantasie (felatio) die wordt uitgedrukt door hoesten. Freud (1905) bevestigt dat een symptoom de figuratie -realisatie- betekent van een fantasie met seksuele inhoud, dat wil zeggen van een seksuele situatie.
Na het verborgen ontwerp in Dora's eerste droom te hebben geanalyseerd en de fantasie die het hoestsymptoom veroorzaakte, is het mogelijk om de analogie vast te stellen die in de eerste regels wordt opgeworpen, om vervolgens te kunnen zeggen dat herhaling de herhaling is van het traumatische (fixatie op trauma) door een tijdloos onbewust dat erop staat om naar boven te komen door middel van terugkerende dromen of de herhaling van hysterische symptomen.
Ten slotte komen we terug op het concept van overdracht. Laten we niet vergeten dat Dora abrupt haar korte behandeling verlaat en Freud veronderstelt dat de overdracht hem had verrast. De overdracht is niets anders dan de herhaling in handeling. Al in Over de psychotherapie van hysterie, Freud (1895) stelt dat de overdracht naar de dokter plaatsvindt door een verkeerde verbinding, aangezien dit een van de obstakels is die kunnen ontstaan wanneer de patiënt bang is door de pijnlijke representaties die uit de inhoud van de analyse naar voren komen op de persoon van de dokter over te dragen.. Dit is wat er met Dora is gebeurd en wat haar ertoe heeft gebracht de therapie te beëindigen.
Op deze manier staat wat als gevolg van de censuur van het bewustzijnsveld is uitgesloten, erop aan het onderwerp te worden geopenbaard door middel van de droom, het symptoom en de overdracht zelf, zoals we hebben kunnen verifiëren in Dora's klinische geschiedenis. Het is een kennis waarvan de patiënt op een bewust niveau niets weet, maar die er altijd op aandringt dat er naar geluisterd wordt.
BIBLIOGRAFIE
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.