"Een emotioneel geblokkeerd persoon is intellectueel geblokkeerd"
Verandering, inherent aan het leven en noodzakelijk, wordt niet altijd positief beheerd ten behoeve van ons. Veel mensen geven de voorkeur aan "slechte kennis dan goed om te weten", juist vanwege deze angst voor verandering.
Deze objectieve realiteit bracht me ertoe het onzekerheid als een element om ervaringsgericht over na te denken.
Heb je ooit gevoeld verlamd door een situatie?
Spreken in het openbaar, de angst om een hond aan te raken, de hoogtevrees, een onverwachte situatie waarin je niet weet wat je moet doen, een van die situaties "De aarde verzwelgt me, Ik wou dat ik er nu niet was "... de waarheid is dat hoewel we allemaal in dit soort situaties leven, we een relatief aangename smaak in onze mond krijgen door de ervaring? Of worden we door iets onaangenaams verwijderd? voelen wanneer we iets ervaren dat niet is, we vinden het leuk en dat we ook niet verwachten dat het zal gebeuren? Het verschil zit hem in hoe gaan we met die situatie om.
Als iets "een snaar raakt", is het ongetwijfeld ergens voor. Weglopen is natuurlijk een optie. Ren weg, raak verlamd, geblokkeerd of reageer door "aan te vallen". We kunnen fysiek aanvallen als het gevaar reëel is, of we kunnen reageren in een "defensieve aanvallende" houding als het gaat om gesprekken. We kunnen vluchten door het voor de hand liggende te ontkennen, echt en fysiek vluchten, vluchten door ons niet bij de situatie te betrekken ... er zijn veel manieren om te vluchten. Dit is niet de vraag.
De vraag is Kies je ervoor om weg te rennen? Of kies je ervoor om jezelf beter te leren kennen en te ontdekken wat er in je omgaat waardoor de situatie voor jou ongemakkelijk wordt? En vooral… wat heeft het voor zin om erachter te komen.
In deze situaties die ons emotioneel blokkeren, is er een intellectuele correspondentie, in feite werken onze intellectuele functies niet correct ze gaan naar de achtergrond. Als we ons bewust zijn van wat er met ons gebeurt en wat ons tot dit punt heeft gebracht, positioneren we ons in de rol van acteur, niet als toeschouwer. Het positioneert ons op het punt van actie. Weten wat er gebeurt en waarom, geeft ons beslissingsbevoegdheid.
Er is een wetenschappelijke basis voor deze verandering. Wil je haar ontmoeten?
De soort die overleeft is niet de sterkste, maar degene die zich het beste aanpast (Darwin)
Ons brein heeft twee opties: activeer de "survival" -modus of de "aanpassing" -modus.
In het tweede geval gebruiken en interpreteren onze hersenen alles wat ze ervaren om zich zo goed mogelijk aan de situatie aan te passen. Al onze zintuigen worden alert gemaakt, onze "mentale kaart" is niet langer geldig, en het is op dit moment dat we moeten waarderen en weten de waardevolle kans die we hebben om te leren in het licht van onzekerheid.
Ons brein verandert zijn werking om de nieuwe situatie naar tevredenheid op te lossen, het verhogen van de bloedtoevoer naar bepaalde delen ervan om dit leren te vergemakkelijken. Ideeën ontstaan, inspiratie… we voelen die nervositeit die gepaard gaat met nieuwe activiteiten. Altijd op een prettige manier.
Echter, Wat gebeurt er als we ons ongemakkelijk voelen bij verandering, met onzekerheid, met het onverwachte dat we leven en waaruit we willen ontsnappen, maar we kunnen ook niet?
Als we ons zo voelen, gaan onze hersenen in de 'overlevingsmodus'.
En aandacht, dit is heel gevaarlijk. Wanneer ons brein een gevaar waarneemt, of het nu echt of subjectief is, heeft het slechts drie opties: aanvallen, vluchten of blokkeren.
Mentale schema's zoals het nadenken over een gedachte die me zorgen baart of interne dialogen met onszelf van destructieve aard ("Ik wou dat ik dit niet leefde", "Waarom moet dit mij overkomen?" Verdienen dit?) Activeren de overlevingsmodus..
Weet je wat er dan in de hersenen gebeurt?? De partijen die verantwoordelijk zijn voor creativiteit, reflectie, onderhandeling, analyse, zitten zonder bloedtoevoer. Waarom? Er zijn andere delen van het lichaam die dringend extra bloed en energievoorziening nodig hebben in de overlevingsmodus: het spierstelsel is de maximale receptor van energie en bloedtoevoer..
Het wetenschappelijke bewijs dat de functionele magnetische resonantie beeldvormingsprocedure ze laten ons zien dat de hersenen op precies dezelfde manier worden geactiveerd wanneer de dreiging een echt fysiek gevaar is als wanneer dat niet het geval is. Dat wil zeggen, wanneer die niet-constructieve gedachten van herkauwers, Wanneer dat gevoel van hulpeloosheid en onvermogen om een situatie het hoofd te bieden een realiteit in mij is, wordt de overlevingsmodus op precies dezelfde manier geactiveerd als wanneer we een echte en fysieke dreiging ervaren.
Ons lichaam verwijdert bloed en energie uit die systemen die kunnen worden verbruikt om ons te concentreren op het spierstelsel. Ons lichaam bereidt zich voor op vluchten, aanvallen of blokkades.
Bovendien begint ons lichaam te scheiden adrenaline, noradrenaline en cortisol. Realiseer je je dat onze gedachten onze chemie veranderen? Dat is wanneer ik me omdraai prikkelbaar, opvliegend, negatief ...
Maar ook, als deze alerte toestand in de loop van de tijd wordt gehandhaafd, beseft u dat dan? systemen zoals spijsvertering of immuunsysteem ze zullen onbeschermd zijn?
Hoe vaak heeft een bezorgdheid spijsverteringsstoornissen veroorzaakt? Denk je dat het toeval is?
Hoe vaak heb je tijden meegemaakt dat je met het griepvirus van dienst kon leven en het je niet trof? Denk je ook dat het toeval is??
Ik geloof sterk in de noodzaak om te stoppen en onze te observeren houding en onze relatie Met de verandering. Ik ben ervan overtuigd dat de energie, tijd en moeite die we kunnen investeren om elkaar wat meer en beter te leren kennen, ons grote voordelen zal opleveren. Voor ons, ons gezin en onze sociale en professionele omgeving.
De sleutel is niet om me te concentreren op wat ik wil vermijden, maar op wat ik wil bereiken.
Wat denk je?
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.