Italo Calvino (1923-1985) was een Italiaanse schrijver en redacteur. Zijn bijdrage wordt algemeen erkend omdat hij zijn werken gebruikte als middel om de humanistische wereld met de wetenschappelijke te verstrengelen. Er moet echter worden vermeld dat deze auteur -hoewel hij opgroeide in Italië- in Cuba werd geboren.
Zijn hele leven viel hij op door het verdedigen van de vrijheid van mensen. Hij verklaarde impliciet in zijn teksten dat de mens opgesloten zat in een sociale kooi die hem cultureel en ideologisch bepaalde. Ik dacht dat verbeelding het enige transportmiddel was dat ons in staat stelde de chaos te ontvluchten en te transformeren.
Om de werkelijkheid te veranderen, stapte hij weg van de politieke sfeer. Niet omdat hij niet meer in socialisme geloofde, maar omdat hij inzag dat leiders soms het discours van gelijkheid en ontwikkeling gebruikten in overeenstemming met hun interesses. Om deze reden besloot hij zich te wijden aan het literaire veld, een ruimte waar hij individuen kon verenigen door middel van woorden..
Dankzij zijn stijl en verhalen werd Calvino genoemd als een van de belangrijkste schrijvers van de moderniteit. Daarnaast ontving hij verschillende onderscheidingen die zijn talent en originaliteit onderscheidden, waaronder opvallend: Bagutta-prijs (1959), Feltrinelliprijs (1972), Oostenrijkse prijs voor Europese literatuur (1976), Legion of Honor (1981) en World Fantasy Prize (1982).
Artikel index
Italo Giovanni Calvino Mameli werd geboren op 15 oktober 1923 in Santiago de las Vegas, een stad in Cuba. Hij was het eerste kind van Mario Calvino en Evelina Mameli. Zijn gezinsomgeving was fundamenteel voor de ontwikkeling van zijn karakter en overtuigingen, aangezien hij opgroeide in een omgeving van wetenschappelijke traditie.
Zijn vader was landbouwingenieur en professor in de botanie, een beroep dat hem ertoe bracht voortdurend te reizen. Hij bekleedde een functie bij het Ministerie van Landbouw van Mexico en verhuisde later naar Cuba, waar hij diende als hoofd van het landbouwstation en directeur van de experimentele school. Aan de andere kant was zijn moeder een universiteitsprofessor.
Om deze reden groeide Calvino op met het idee om de academische wereld te betreden om de technieken van agrarische exploitatie te leren.
Een ander essentieel aspect was dat zijn ouders hem geen enkel religieus dogma leerden: ze zeiden dat de mensen vrij waren om te beslissen wat ze wilden geloven. Deze perceptie was in strijd met de Italiaanse gebruiken en de leer van het fascisme..
Toen Italo twee jaar oud was, keerde het gezin terug naar Italië en vestigde zich in San Remo. In die plaats studeerde hij aan het St. George College Children's Institute; maar hij maakte de lagere school af aan de Scuole Valdesi. Onmiddellijk trad hij toe tot de Ginnasio Liceo Cassini-academie. In 1941 schreef hij zich in aan de Universiteit van Turijn. Zijn doel was om zich voor te bereiden om agronoom te worden.
De verwoesting veroorzaakt door de Tweede Wereldoorlog zorgde er echter voor dat hij zich enige tijd terugtrok van de universiteit. Bovendien werd hij in 1943 door de Italiaanse Sociale Republiek verzocht om deel te nemen aan militaire dienst, hoewel hij een paar dagen later deserteerde om zich bij de verzetsgroep aan te sluiten. Om deze reden werden zijn ouders ontvoerd door Duitse troepen..
Na het einde van de oorlog vertrok hij naar Turijn, een stad waar hij voor verschillende kranten begon te werken en besloot zijn studie te hervatten. Hij schreef zich echter niet in op de afdeling Engineering, maar op de afdeling Letters, waar hij een bachelordiploma behaalde nadat hij zijn proefschrift over Joseph Conrad had verdedigd..
Het is vermeldenswaard dat hij in dit stadium lid werd van de Communistische Partij, een groep waarvan hij halverwege de jaren vijftig ontslag nam vanwege haar extremistische aanpak. Hij ontmoette ook Cesare Pavese, die hem hielp bij de uitgeverij Einaudi.
Bij Einaudi nam hij de functie van redacteur op zich. Het was zijn taak om de te publiceren teksten te beoordelen. Voor Calvino was werken in dat hoofdartikel essentieel omdat hij deelde met talloze historici en filosofen die zijn visie op de wereld veranderden. Evenzo smeedde hij een hechte vriendschap met Elio Vittorini.
Vittorini was een romanschrijver met wie hij later samenwerkte om het literair criticustijdschrift Il Menabo mede te leiden. In 1947 schreef hij zijn eerste roman getiteld Het pad van de reeks nesten. In 1949 publiceerde hij enkele korte verhalen, wiens boek heette Ten slotte de raaf. Vanaf dat moment begon hij zijn reis door het literaire veld.
In 1964 maakte hij een reis naar Cuba om het huis te bezoeken waar hij met zijn ouders woonde. Hij ontmoette ook Ernesto (Che) Guevara. Op 19 februari trouwde hij in Havana met de Argentijnse vertaalster Esther Singer. Het echtpaar vestigde zich in Rome.
In 1965 werd zijn dochter Giovanna Calvino Singer geboren. In 1967 verhuisde het gezin naar Parijs, een stad waar Italo zich toelegde op onderzoek; maar in 1980 keerden ze terug naar Rome. Op dat moment ontving hij een uitnodiging van Harvard University om verschillende lezingen te geven.
Om deze reden bereidde hij de onderwerpen voor die hij tijdens deze bijeenkomsten zou bespreken als hij een beroerte kreeg. Italo Calvino stierf op 19 september 1985 in Castiglione della Pescaia, de stad waar hij zijn laatste vakantiedagen doorbracht..
De literaire stijl van Italo Calvino werd gekenmerkt door gevarieerd te zijn. Aanvankelijk waren zijn teksten geschreven in de eerste persoon en waren ze bedoeld om de realiteit te bekritiseren, omdat ze het onrecht van de samenleving en politici na de oorlog probeerden uit te beelden. Daarom volgden ze de lineaire volgorde. Dat wil zeggen, ze voldeden aan de begin- en eindcyclus.
Hij behaalde echter geen succesvolle resultaten. Om die reden begon hij zijn werken op een onpersoonlijke manier te schrijven. Hij stapte weg van individuele emotionaliteit en creëerde een objectieve verteller, die alle gebeurtenissen waarnam en vertelde, maar niet deelnam aan de plot. Het vereenvoudigde ook het verhaal, aangezien het een nieuwe structuur gaf aan bepaalde geschriften.
Nu hadden ze een kort formaat: elk verhaal was maximaal twee pagina's lang; hoewel hij na verloop van tijd afstand nam van het neorealisme en zich waagde aan het fantasy-genre. Dit was fundamenteel omdat zijn boeken een andere organisatie lieten zien, waar de allegorische en dromerige inhoud cursief werd weergegeven.
Het doel was om het publiek te informeren dat de getrouwheid van de feiten was veranderd. Het omvatte ook de tijd van de herinnering, daarom kwamen verleden, heden en toekomst samen en waren ze in dezelfde ruimte verward. Men kan zeggen dat bepaalde verhalen de lezer zochten om de waarheidsgetrouwheid van de onthulde gebeurtenissen te ontcijferen of te voltooien.
Calvijns verhaal is didactisch van aard. Probeer uit te leggen hoe de mens zich ontwikkelt modern in een complexe en raadselachtige wereld. Het beschrijft de relatie van het individu met de stad en de politiek. Het laat zien dat het leven een constante reis is, of het nu fysiek of psychologisch is. Het drukt ook uit dat taal verschillende verschijningsvormen heeft.
Om deze reden zijn er bijna geen dialogen in zijn teksten. In de plaats van de colloquia plaatste hij symbolische elementen, zoals de tarotkaarten. Onder zijn werken vallen op:
-De ongebreidelde baron (1957).
-Het kasteel van gekruiste bestemmingen (1969).
-De onzichtbare steden (1972).
-Als een winternacht een reiziger (1979).
Calvino's verhalen verbeelden het gevoel van leegte dat mensen dagelijks ervaren. Hij stelt dat eenzaamheid de afgelopen decennia het gezelschap is geweest van het zijn. Dit aspect zorgde ervoor dat de man narcistisch was, daarom concentreerde hij zich op zijn interne conflicten en niet op het ongemak dat de samenleving vernietigde.
Angst, individualiteit en pijn zijn de meest voorkomende thema's. Enkele van hun verhalen zullen in de volgende regels worden genoemd:
-De Argentijnse mier (1952).
-Het pad van San Giovanni (1962).
-De cosmicomics (1965).
-Geen tijd (1967).
Calvino publiceerde in de loop van zijn carrière verschillende essays over literaire en maatschappijkritiek. De geschriften die het meest opvielen, worden hieronder weergegeven:
-De antithese van de werknemer (1964).
-Fabel (1980).
-Punt: essays over literatuur en samenleving (1980).
-Fantastische literatuur (1985).
-Zes voorstellen voor een nieuw millennium (1985).
Calvijns toespraken hebben de perceptie van de werkelijkheid gewijzigd. Daarom blijven zijn woorden een erfenis voor de mensheid. De meest gebruikte zinnen zijn:
-"Zoek en weet wie en wat, in het midden van de hel, niet de hel is, en zorg ervoor dat het blijft, en maak er ruimte voor".
-"Melancholie is verdriet dat lichtheid heeft verworven".
-"Revolutionairen zijn de meest formalistische conservatieven".
-"Een klassieker is een boek dat nooit heeft gezegd wat het te zeggen heeft".
-"De hele geschiedenis is niets anders dan een oneindige catastrofe waaruit we proberen er zo goed mogelijk uit te komen".
-"De hel van de levenden is niet iets om te komen: er is er een, degene die hier al bestaat".
-"De reiziger herkent hoe weinig van hem is door te ontdekken hoeveel hij niet heeft gehad en zal hebben".
-"Ongerealiseerde toekomsten zijn slechts takken van het verleden".
-"Het vreemde van wat je niet meer bent of niet meer bezit, wacht je terloops, op vreemde en niet bezeten plaatsen".
-'De beelden van het geheugen, eenmaal vastgelegd door woorden, worden gewist'.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.