Ik laat je het beste achter Soda Stereo-zinnen, een rockband met oorsprong in Buenos Aires, opgericht in 1982. Het wordt beschouwd als een belangrijke spreker en invloed van Latijns-Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse muziek, en is verantwoordelijk voor geluidsthema's zoals American Persian, Light Music, Tea for Three and Seventh Day.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in deze uitdrukkingen van rocknummers.
-Ze sliep in de hitte van de massa, en ik werd wakker omdat ik haar wilde dromen. Enige tijd geleden dacht ik erover om hem te schrijven, en ik ben nooit om de valstrikken van de liefde heen gekomen. -Lichte muziek.
-Het is een gewone dag, een gewone dag aan de oppervlakte, geef me een gewone dag, een gewone dag, eenvoudige emoties. - Gewone dag.
-Je kleren vallen langzaam, ik ben een spion, een toeschouwer. En de ventilator die je uit elkaar scheurt, ik weet dat het je opwindt om te bedenken hoe ver ik ga. -Amerikaanse jaloezieën.
-Dit is hoe het voelt als de waarheid het woord is dat wordt overlegd. Ik was zo volgzaam als een handschoen, zo oprecht als ik kon. Ze gebruikte mijn hoofd als een revolver. -Ze gebruikte mijn hoofd als een revolver.
-De zonsverduistering was niet gedeeltelijk en verblindde onze ogen. Ik zag je huilen, ik zag je huilen om hem. Thee voor drie. - Thee voor drie.
-Als het lichaam niet verwacht wat ze liefde noemen. Er wordt meer gevraagd en geleefd, dierlijk gezang. -Dierlijk lied.
-Meestal vind je me overal, en weet je, niets is toevallig. Je mysterieuze vorm zal me pijn doen, maar elke seconde zal ik dichterbij zijn. -Het ritueel.
-Ik wil je lichaam voelen naderen, ik wil een paradijs vinden, niet om terug te keren. Een geritsel onder de huid, bijna onbedoeld. We zijn onderweg tussen de luchtspiegelingen. -Onderweg.
-Ik dwaal liever gedachteloos rond dan mijn kamer te behangen. Ik dacht dat ik dat geluid had veranderd, en hier ben ik, dansend op dit verdomde lied. Dit is niet mijn avond. -Picknick in de 4e B.
-Onder kannibalen is pijn vergif, schat, en je zult het pas op het einde voelen. Zolang je maar langzaam beweegt en naar adem snakt naar de naam die doodt. - Onder kannibalen.
-Diëtisch, diëtetisch. Wij zijn een dieetgroep, op zoek naar het esthetische paradijs. Skim New Minds, gymnastieksilhouetten. -Dieet.
-Geef me, geef me een aanwijzing, een spoor om je te vinden. Ik dans een gebroken dans, ik zou graag willen ontsnappen. - Gebroken dans.
-Overdosis tv, ik denk niet dat ik het kan weerstaan, en een te gespannen sfeer, als je hier maar was. -T.V overdosis.
-Het kost tijd om aan te komen, en uiteindelijk zijn er uiteindelijk beloningen in de beloofde zone. -Belofte gebied.
-Uit eerdere verhalen, het verbaast me niet langer om het te weten. Ze kent mijn perversie in een lange nacht, en vanavond is lang. -Een miljoen lichtjaren.
-Dawn, open je ogen. Ik ga met deze golven mee, je maakt je geen zorgen. Iedereen zal schreeuwen, man overboord. -Man te water.
-Als resteffect zal ik altijd de omweg nemen. Je ogen zullen nooit liegen, maar dat witte geluid is een alarm in mijn oren. -Escapees.
-Ik ging op zoek naar een jas, het was koud. Ik stak een sigaret op, ik was bang. En daar zag ik het, een raket in mijn kast, in mijn kast, een model om in elkaar te zetten, maar nooit te demonteren. -Een raket in mijn kast.
-De overblijfselen van een vreugdevuur, oh, mijn hart wordt veelbetekenend. Door mezelf te verraden, door onzorgvuldigheid, was ik ooit het slachtoffer van alles. -Rapporterend hart.
-Met je giftige honing was je van mij, en verveling leidde ons tot teleurstelling. En dat is gebeurd. -Het was.
-Je gedraagt je volgens wat het je dicteert, elk moment. En deze wispelturigheid is niet iets heroïsch, het is eerder iets ziekelijks. - Behandel me voorzichtig.
-Ze is zenuwachtig, aan de een of andere kant, schreeuwt de naam, van wie ik haar ontrouw zal maken. -Op de grens.
-Als het feest voorbij is, zal de stam dorst hebben, het wordt het moment van de dans, van de languis. -Languis.
-Dat is nu tijd en het was niet gisteren. Mijn vrienden, ik ben veranderd, maar toch blijft mijn hart intact, even intact als gisteren. Om maar te zeggen, tot morgen. -Wandelen door Rome.
-Niets zal veranderen, met een bochtwaarschuwing, in hun gezichten zie ik angst, er zijn geen fabels meer in de stad van woede. -In de stad van woede.
-Schatje, ik zal nooit een superman worden, en je hebt de neiging me met rust te laten. Ik open het spel, een elektrisch spel, en je laat me meestal met rust. -Je laat me meestal met rust.
-Eerlijk gezegd zou het zo goed zijn om je aan te raken. Maar het heeft geen zin, je lichaam is gemaakt van latex en ik voel niets. -Niks persoonlijks.
-Wat er is gebeurd, doet ons pijn, ons verleden doodt ons meestal. Geloof, alleen onze liefde kan overleven op de intensive care. -Hou van therapie.
-En toch wacht je, een doolhof zonder verrassingen. En toch kunt u uw zwarte doos nog openen. - Einde zwarte doos.
-Het is de droom van mijn leven, dat een vrouw op mij wacht op de heuvel. Verboden lippen, laag uitgesneden jurk. -Waarom kan ik niet van de jetset zijn?
-Laat me je zon zien, het ritme van je ogen. Liefde is niet zo zeker als deze hypnotische tijd. -Het ritme van je ogen.
-Verander de zon, verander de wereld, verander God. Mysterieuze energie, uitstraling. Terwijl mijn lichaam in wervelingen zweeft, gloeit. Nog een bloem. -In wervelingen.
-Ik wil een anatomische zoom. Ik wil het einde van het geheim tussen je zilveren lippen en mijn onvergetelijke staal. Ik wil een leidende lus. -Zoom.
-Ik hoef je niet te zien om het te weten. Ik ben de gevangene, zie je dromen, en bij mijn ontwaken laat ik mijn ogen half open. De leugens breken. -Ik hoef je niet te zien.
-Misschien dacht je eraan om te gaan zitten en naar de meteorenregen te kijken, vanuit je bed is het zinloos om jezelf serieus te nemen. Ik stel me voor dat er altijd een koninkrijk is om te onttronen en dan te vergeten. -Geen schrik.
-We zijn alleen in de jungle, niemand kan ons komen redden, ik sterf van de dorst. En het is je eigen huid, waardoor ik deze hel voel, ik zal je tot het uiterste voeren. - Verleidingsspelletjes.
-Er zal geen onfeilbare remedie zijn, ik zal je vertrouwen. Zielen zijn zo vergankelijk dat je het niet wilt weten. Van mij, alleen wat je ziet, krijg je van mij. -1990.
-Als een vreemde nerveuze tic spuwde hij woorden uit. Gebaren tegen de muur, wilde hartslag. Flitst tegen de muur, je bestaat niet. -Jij bestaat niet.
-In de buurt van zijn aantrekkingskracht struikel ik over mijn handen, ik onderga nog een mutatie, een blauwachtige kleur. -Ik ben blauwachtig.
-Ik beweeg, met mijn eigen hartslag, en vul gaten op. Alles is zo gelijk, zo voorspelbaar, zo koud. -Echo's.
-Ik zal tussen de stenen lopen, totdat ik het trillen in mijn benen voel, soms ben ik bang, ik weet het, soms schaam ik me. -Als het schudden voorbij is.
-Ik haat deze oude hybride zondag. Het kan me niet schelen, het kan me niet schelen. Het is een kus op het autofilmscherm. Zonder te genieten, zonder te genieten. -Op de zevende dag.
-Ik ken die plek waar iedereen het gelooft, ik ken de nooduitgang die ons zal redden. Ik heb je naam op de muren gekraakt, als ik weet dat je wacht, kan ik niet slapen. -Wat bloedt.
-Licht vreugdevuren, wereld van hersenschimmen. Steek vreugdevuren aan, kalmeer je motto, wereld van hersenschimmen. -Wereld van hersenschimmen.
-Als u verborgen bent, hoe u weet wie u bent. Je houdt van me in het donker, je slaapt in netten gewikkeld. -Tekens.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.