De 83 beste zinnen van Julio Cortázar

Ik laat je het beste achter zinnen van Julio Cortázar (1914-1984), Argentijnse schrijver en intellectueel, auteur van talrijke korte verhalen, poëtisch proza ​​en romans met grote invloed op de Spaanse literatuur.

Het wordt geassocieerd met magisch realisme om te bewegen binnen de grenzen van het echte en het fantastische, het vreemde en het onwerkelijke. Zijn meest erkende werken zijn: Hinkelen, Geschiedenis van chronopios en famas, Bestiarium, Spel is over, onder andere.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in deze citaten van schrijvers of deze uit beroemde boeken.

-Ik schijn geboren te zijn om dingen niet te accepteren zoals ze mij gegeven zijn.

-Het absurde is dat je 's ochtends de deur uitgaat en de fles melk op de drempel vindt en zo kalm blijft omdat je gisteren hetzelfde overkwam en morgen zal het weer gebeuren.. 

-Kom bij me slapen: we zullen niet vrijen, hij zal ons dwingen.

-Er zijn afwezigheden die een ware triomf vertegenwoordigen.

-Arme liefde die zich voedt met gedachten.

-Morgen is alles het schoolbord waarop ik je uitvind en je teken.

-Subtotaal: ik hou van je. Eindtotaal: ik hou van je.

-Muziek! Melancholisch eten voor degenen onder ons die van liefde leven.

-Boeken zijn de enige plek in huis waar je nog rustig kunt zijn.

-Ik geef nooit iets op. Ik doe alleen wat in mijn macht ligt om ervoor te zorgen dat de dingen mij opgeven.

-Het is niet dat we een verplichting hebben om te leven, aangezien het leven aan ons is gegeven. Het leven leeft zichzelf, of we het nu leuk vinden of niet.

-Hoe moest ik weten dat wat een leugen leek, waar was??

-Gewoonten zijn concrete vormen van ritme, ze zijn het quotum van ritme dat ons helpt te leven.

-In werkelijkheid zijn echt moeilijke dingen het enige dat mensen denken dat ze altijd kunnen doen..

-Niets gaat verloren als je de moed hebt te verkondigen dat alles verloren is en je opnieuw moet beginnen.

-We wilden elkaar in een dialectiek van magneet en vijlen, van aanval en verdediging, van bal en muur.

-Hoelang zullen we blijven geloven dat geluk slechts een van de spelletjes van illusie is?

-Dat is waarom we nooit het perfecte paar zullen zijn, als we niet kunnen accepteren dat alleen in rekenkunde twee geboren is uit één plus één.

-Je liefde kwelt me, het dient niet als brug want een brug staat niet aan één kant ...

-Als je valt, pak ik je op en als ik niet met je naar bed ga.

-Zelfs het onverwachte eindigt in een gewoonte als je hebt geleerd te volharden.

-Laat me binnen, laat me eens zien hoe je ogen zien.

-Omdat je niet wist hoe je je moest verstoppen, realiseerde ik me onmiddellijk dat om jezelf te zien zoals ik wilde, het noodzakelijk was om te beginnen met het sluiten van je ogen.

-Waarschijnlijk is van alle menselijke gevoelens de enige die niet echt de onze is, hoop. Hoop is van leven. Hoop is de manier waarop het leven terugvecht.

-Als de menselijke persoonlijkheid niet al zijn kracht verwerft, al zijn macht, waaronder het speelse en het erotische zijn fundamentele drijfveren, zal geen revolutie zijn pad volbrengen..

-Mensen denken dat ze vrienden zijn omdat ze een paar uur per week samenvallen op een bank, een film, soms een bed, of omdat ze hetzelfde werk op kantoor moeten doen.

-Achter dit trieste schouwspel van woorden beeft de hoop dat je me leest onuitsprekelijk, dat ik niet helemaal in je herinnering ben gestorven ...

-Mijn slechte manier om de wereld te begrijpen, hielp me zachtjes te lachen.

-Het eiland viel hem binnen en hij genoot er zo intiem van dat hij niet in staat was te denken of te kiezen..

-De waarheid is dat het me niet kan schelen als ik vrouwen niet begrijp, het enige dat het waard is, is dat ze van je houden.

-We liepen zonder ons te zoeken, maar wisten dat we elkaar zouden ontmoeten.

-Ik denk dat we allemaal een beetje van die mooie waanzin hebben die ons op de been houdt als alles om ons heen zo waanzinnig gezond is..

-Er zijn afwezigheden die een ware triomf vertegenwoordigen.

-Je zoekt naar wat je harmonie noemt, maar je zoekt het precies daar waar je net zei dat het niet is, onder vrienden, familie, in de stad ...

-Onbeduidende geschenken zoals een kus op een onverwacht moment of een haastig geschreven vel papier, kunnen meer worden gewaardeerd dan sieraden.

-Ik ga je niet vermoeien met meer gedichten. Laten we zeggen dat ik je wolken, scharen, vliegers, potloden heb verteld, en heb je ooit gelachen.

-Mijn interesse werd al snel analytisch. Moe van het me afvragen, wilde ik weten; aanschouw het onveranderlijke en fatale einde van alle avonturen.

-Het komt voor dat de cronopio's geen kinderen willen, want het eerste dat een pasgeboren cronopio doet, is zijn vader grof beledigen, bij wie hij onduidelijk de opeenstapeling van tegenslagen ziet die hij ooit zal zijn.

-Degenen onder ons die hier iets waard zijn, zijn nergens meer zeker van. Je moet een dier zijn om overtuigingen te hebben.

-De werkelijkheid is er en wij erin, het op onze eigen manier begrijpen, maar erin.

-De psychoanalyse laat zien hoe contemplatie van het lichaam vroege complexen creëert.

-Alsof je in liefde zou kunnen kiezen, alsof het geen bliksemschicht is die je botten breekt en je midden op het erf achterlaat.

-Veel mensen denken dat liefhebben het kiezen van een vrouw is en dan met haar trouwen. Ze hebben ervoor gekozen, ik heb gezien hoe ze het doen. Alsof het mogelijk was om voor liefde te kiezen.

-Ze denken misschien dat ze een vrouw kiezen omdat ze van haar houden, maar ik denk dat het andersom is. Je kunt Beatriz niet kiezen. Je kunt Juliet niet kiezen.

-Je kunt de regen niet kiezen die je nat en koud maakt als je een concert verlaat.

-Als we anderen citeren, citeren we onszelf.

-Dataplanners zijn dezelfde mensen die gelinieerd papier nodig hebben om te schrijven of die altijd tandpasta uit de bodem scheppen.

-Soms wenste hij dat er iemand was die, net als ik, niet perfect in zijn tijd paste, maar die persoon was moeilijk te vinden. Toen vond ik de katten, waarin ik gedrag zag dat vergelijkbaar was met het mijne, en de boeken.

-Ik denk niet dat ik van je hou. Ik denk dat ik gewoon de overduidelijke onmogelijkheid wil om van je te houden. Het is net als de linkerhandschoen die verliefd is op de rechterhand.

-Het geheugen is een spiegel die schandalig ligt.

-Ik moet zeggen dat ik de kans die ons ontmoette volledig vertrouw. Ik zal je nooit vergeten en als ik het probeer, weet ik zeker dat ik het niet zal redden.

-Ik vind het heerlijk om je te zien en je de mijne te maken door je zelfs van verre te zien. Ik hou van al je moedervlekken en je borst is als een paradijs.

-Je bent niet de liefde van mijn leven, noch de liefde van mijn dagen, noch van mijn moment. Ik hield echter van je en ik hou nog steeds van je, ook al zijn we niet bedoeld om samen te zijn.

-Je kijkt naar me, je kijkt me aandachtig aan, steeds dichterbij en dan worden we cyclops. We kijken dichterbij en onze ogen worden groter, dichterbij.

-We kenden elkaar amper en het leven was al van plan om uit elkaar te gaan.

-Alle afleidingen openen bepaalde deuren. Je moet jezelf laten afleiden als je je niet kunt concentreren..

-Ik realiseerde me dat zoeken mijn symbool was, het embleem van die mensen die 's nachts met een lege geest uitgaan.

-Je bent altijd mijn spiegel geweest. Om mij te zien, moest ik eerst naar jou kijken.

-Maar wat is geheugen als het niet de taal van het gevoel is, een woordenboek van gezichten en dagen en geuren die worden herhaald als werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden in een toespraak.

-Als je je kindertijd verlaat, vergeet je dat je om naar de hemel te gaan alleen een steen en het puntje van je schoen nodig hebt.

-Ik ga de woorden zeggen die worden gezegd, ik ga de dingen eten die worden gegeten en ik ga de dingen dromen die worden gedroomd en ik weet heel goed dat je er niet zult zijn. Je zult het niet zijn, je zult geen herinnering zijn.

-Als ik aan je denk, zal het alleen maar een duistere gedachte zijn die je probeert te herinneren.

-Mijn liefste, ik wil je niet voor jou of voor mij, ik wil je niet voor ons beiden samen. Ik hou niet van je omdat bloed me dwingt om van je te houden. Ik hou van je omdat je niet van mij bent, omdat je ergens anders bent en je me uitnodigt om te springen, maar ik kan het niet.

-Er zijn uren dat ik gekweld word door het feit dat je van me houdt (hoe graag je dat werkwoord ook gebruikt, je laat het op borden, lakens en bussen vallen), je liefde stoort me omdat het niet als brug dient.

-Ik raak je mond aan. Met een van mijn vingers raak ik de rand van je mond aan. Ik raak het aan alsof ik het met mijn hand teken, alsof het de eerste keer is dat je mond op een kier staat.

-Ik moet gewoon mijn ogen sluiten om alles ongedaan te maken en dan opnieuw beginnen.

-Als we bijten, is de pijn zoet. Als we verdrinken terwijl we elkaars adem inademen, is de dood ogenblikkelijk en prachtig.

-Ik voel je tegen mijn lichaam trillen zoals een maan beeft in water.

-Het was altijd laat, altijd. Zelfs als we duizend keer de liefde bedreven, moest geluk iets meer zijn. Iets droeviger dan deze vrede die we hadden en dit plezier.

-We geloven niet meer omdat het absurd is. Het is absurd omdat we moeten geloven.

-Toen het regende, drong het water mijn ziel binnen.

-Hij voelde een soort hatelijke tederheid. Het was zo tegenstrijdig dat het waar moest zijn.

-Wat we dachten dat liefde was, was misschien dat ik voor je stond met een gele bloem in mijn hand, je had twee groene kaarsen in je hand terwijl de tijd een regen op onze gezichten blies, dat betekende ontslag.

-We waren niet verliefd. We bedreven de liefde alleen kritisch en afstandelijk. Maar toen kwam de vreselijke stilte en veranderde het schuim in de bierglazen in touw, opgewarmd terwijl we naar elkaar keken..

-Ergens moet er een vuilnisbak zijn waarin alle verklaringen staan. Er blijft maar één verontrustend ding over: dat er ooit iemand zal denken om ook de vuilnisbak uit te leggen.

-Voordat ik ging slapen, stelde ik me een plastic, veranderend universum voor, vol prachtige kansen, een elastische lucht, een zon die plotseling verdwijnt of blijft staan ​​of van vorm verandert.

-Je bent als een getuige. Je bent als iemand die naar een museum gaat en de schilderijen ziet. De schilderijen zijn er en jij ook, dichtbij en ver weg tegelijk. Ik ben een schilderij.

-Je denkt dat je in de kamer bent, maar dat ben je niet. Je kijkt naar de kamer. Je bent niet in de kamer.

-Je hebt gezien, je hebt echt gezien, de sneeuw, de sterren, de zachte voetstappen van de wind. Je hebt aangeraakt, je hebt echt aangeraakt, het bord, het brood, het gezicht van die vrouw van wie je zoveel houdt. Je hebt geleefd, als een klap op het voorhoofd, het moment, de snik, de val, de vlucht. Je hebt geweten, met elke porie van de huid bekend, dat je ogen, je handen, je geslacht, je zachte hart, je moest weggooien, je moest huilen, je moest ze opnieuw uitvinden.

-.