De kerstliederen Ze zijn een poëtisch-muzikale vorm die tussen 1.500 en 1.800 in Europa populair is geworden. Ze waren vanaf het begin het domein van de mensen en beetje bij beetje begonnen ze een belangrijk onderdeel van de Latijnse culturen te vormen, en werden ze traditioneel in Spanje, Portugal en Zuid-Amerika..
Het waren wereldse gezangen met een refrein, waarvan het thema gevarieerd was. Ze gingen over liefde, tegenslagen, heldendaden van sommige ridders en alledaagse situaties. Ze werden begeleid door luiten en hadden de neiging om door de componisten op verschillende stemmen te worden afgestemd..
Het kerstlied zelf komt uit een veel oudere muzikale vorm, ontwikkeld tijdens de Middeleeuwen, "cantiga" genaamd (gepopulariseerd door Alfonso X de Wijze in de 13e eeuw). Het was een zangmodel dat veel werd gebruikt door de troubadours van die tijd bij hun presentaties op straat en op pleinen..
Ze waren ook gebruikelijk onder minstrelen om de pauzes tussen de gezangen van de daad, of in de dagelijkse routine, een beetje laat in de Spaanse Gouden Eeuw (tussen de 15e en 17e eeuw) op te vrolijken. Dankzij de pakkende refreinen was het normaal om mensen kerstliederen te horen zingen terwijl ze bezig waren met hun dagelijkse taken..
De etymologische oorsprong van het woord "kerstlied" is interessant, het komt van het woord "schurk" (degene die in de villa's woont). Dat wil zeggen, het kerstlied was het lied van degenen die de villa's bewoonden.
Onder de meest opmerkelijke componisten van kerstliederen zijn: Pedro de Escobar, Juan de Enzina, Francisco Guerrero, Juan Gutiérrez de Padilla en Gaspar Fernandes.
Tegenwoordig, en zoals is gebeurd met veel andere poëtische en muzikale vormen, betekent de term 'kerstlied' 'kerstlied'.
Artikel index
De eerste muzikale composities die de naam "kerstliederen" droegen, dateren uit ongeveer 1470. Het was tijdens de Renaissance dat deze muzikale vorm expliciet naar voren kwam, als een product van de evolutie van de "cantiga", zoals eerder vermeld..
Er zijn echter veel oudere precedenten die spreken over de aanwezigheid van kerstliederen in de 10e eeuw, zoals de compilaties die Lucas de Tuy in zijn boek maakte. Chronicon Mundi, in 1236, waar hij spreekt over een soort "protovillancicos" in de jaren 900 d. C., en anderen waren getuige dicht bij zijn tijd, in 1200 d. C.
"In Catalañazor / lost Almanzor / el atamor", is een van de fragmenten die aanwezig zijn in Tuy's boek. Zoals te zien is in dit fragment, hebben we het over een heel specifieke strofe die typisch is voor de Spaanse lyriek, met een zeer traditionele uitstraling. In dit geval heeft het drie verzen van minor art van respectievelijk 6, 5 en 4 lettergrepen, rijm aaa.
Deze versificaties hebben een duidelijke Mozarabische invloed. Dit is de reden waarom ze, vanwege de grootte van hun strofen en de variabiliteit van hun verzen en rijmpjes, verband houden met de jarcha's of veilingen van de moaxaja's. Samuel Miklos Stern was een van de onderzoekers die deze associatie met zijn studies wist te versterken.
Naast wat in de vorige paragrafen is opgemerkt, is de metriek van de verzen niet vast, het is erg variabel, en in dit geval is het rijm medeklinker, maar het accepteert ook assonanties en er zijn tastbare gevallen waarin het kan worden gewaardeerd.
Toen kerstliederen meer ingeburgerd raakten - tussen de 16e en 18e eeuw - was er een duidelijke neiging bij componisten om ze te schrijven in octosyllabische en hexasyllabische verzen, in drielingen en met abb-rijmpjes..
Het was normaal om ook strofen van een gebroken voet te vinden, dat wil zeggen met twee achtlettergrepige verzen met daarop een tetrasyllabel. De kerstliederen zelf vertoonden een grote flexibiliteit ten tijde van hun compositie, en hun poëtische diepgang werd bepaald door de lyrische omgang van hun auteurs..
Het feit dat het kerstlied het religieuze karakter kreeg dat we vandaag kunnen waarderen, beantwoordt aan historische gebeurtenissen die kenmerkend zijn voor de dominantie en expansie van het katholicisme.
De macht die de katholieke kerk heeft verworven, zelfs na de val van het oostelijke en westelijke Romeinse rijk, is voor niemand een geheim. De religieuze wortels bleven bestaan in de verschillende bevolkingsgroepen, zelfs na twee gebeurtenissen.
Kerstliederen evolueerden rond het christendom vanwege het bereik dat het katholicisme had in de landen waar ze vandaan kwamen. Tegenwoordig is Spanje, naast de duidelijke islamitische invloed, een land met een uitgebreide katholieke dominantie. Het is voldoende om de geschiedenis ervan te bestuderen om op te merken.
Als we, samen met wat vooraf is opgemerkt, aspecten toevoegen zoals de inquisitie en de uitgeoefende macht zodat alles wat werd uitgevoerd om de kerk en haar bevoegdheden draaide, de dingen een beetje beter begrepen worden..
Omdat het daarom het christelijk geloof als middelpunt had, werd het kerstlied geconsolideerd als typerend voor het katholicisme. Na zo'n tweehonderd jaar zeilde hij de zeeën en bereikte Zuid-Amerikaanse landen, hand in hand met de Spanjaarden en Portugezen - natuurlijk mag niet over het hoofd worden gezien dat de kerstliederen ook het noorden bereikten door de hand van de Engelsen.-.
Reeds in wat later Latijns-Amerika zou worden, zetten ze hun groei voort en ondergingen ze verschillende wijzigingen, waarbij ze zich aanpasten aan de kenmerken van elke regio en zijn syncretisme..
De waarheid is dat het tegenwoordig onmogelijk is om over kerstliederen te praten zonder ze te associëren met het christelijk geloof, en de reden is wat aan het licht is gebracht, maar hun oorsprong is verre van wat momenteel kan worden gewaardeerd.
De beroemde componist Thomas Tallis was verantwoordelijk voor de realisatie van een aanzienlijk aantal liturgische kerststukken in de 16e eeuw.. Puer Natus Est Nobis Het is een compositie uit de 6e eeuw, een gregoriaans meer in het bijzonder, dat Tallis harmoniseerde met verschillende stemmen en het opnam in de stukken van de kerstmis..
Tallis 'aanpassing van profane thema's aan de gezangen van de mis was niet nieuw. Jaren geleden, in de 12e eeuw, paste een Franse monnik genaamd Adán de San Víctor verschillende wereldlijke liederen uit die tijd aan en verwerkte ze in religieuze liederen.
Deze mengelmoes van stijlen heeft de kerkmuziek enorm verrijkt. De 12e eeuw diende als broedplaats voor de ontwikkeling van muzikale vormen in de verschillende moedertalen van Duitsland, Frankrijk en Italië. Deze demonstraties versterkten later wat later kerstliederen zouden worden..
Het was in 1426 toen de Engelsen voor het eerst kerstliederen in hun taal waardeerden. Het was aan een Shropshire-priester, John Awdlay, om de taak uit te voeren.
In het werk van de predikant zijn er 25 stukken met de schema's van de kerstliederen. Men denkt dat ze door de straten van de steden en van huis tot huis werden gezongen door groepen kolonisten. Er wordt ook gezegd dat ze daarbij cider dronken en zo de inwoners opbeurden.
Hieruit komt de wereldwijde gewoonte voort om op kerstavond kerstliederen op straat te zingen..
Goed spreken over kerstliederen in de Middeleeuwen in Spanje en Portugal, is onvermijdelijk verwijzen naar Mozarabische poëzie. De invloed van de Moren op de ontwikkeling van kerstliederen valt niet te ontkennen.
Zoals eerder vermeld in de bovenste alinea's, is de gelijkenis van de versopstelling van de jarcha's met de kerstliederen zeer opmerkelijk..
Echter, vóór de komst van de Arabieren naar het Iberisch schiereiland, waren de Visigoten de eigenaren en heren, en hun cultuur werd opgelegd. Het enige contraproductieve met betrekking tot de bijdrage van de Goten aan de Spaanse lyriek van die tijd was de bekering tot het katholicisme in 589.
Deze gedenkwaardige stap had zeer belangrijke gevolgen voor de poëtische ontwikkeling van Hispania. Omdat ze de kracht van het katholicisme kenden en hoe het zijn schatkist uitbreidde, werkten alle kunsten in het gebied natuurlijk rond het geloof. Poëzie was daar niet van vrijgesteld.
Al met de komst van de Arabieren, 120 jaar na de bekering tot het katholicisme, begonnen religieuze geschillen en heerste de islam. Met de komst van het nieuwe dogma ontstond, in tegenstelling tot wat verwacht werd, een intense literaire bloei. Poëzie in de vorm van cantiga, moaxaja's en veilingen of jarcha's werden protagonisten.
Het islamitische geloof werd waargenomen, maar het was niet zo invasief. Misschien wel het meest verrijkende in deze middeleeuwse Spaanse periode met betrekking tot kerstliederen was de reeks culturen die in die tijd naast elkaar in Hispania bestonden. De Hebreeuwse poëzie en de Arabische poëzie van de straat, van het gewone volk, zwermden en vertakt zich.
Uit wat in de vorige paragraaf werd besproken, kwam de logische link tussen het kerstlied en zijn vormen met de jarcha's en cantiga's naar voren. Laten we zeggen dat elke eeuw zichzelf poëtisch versierde volgens de behoeften van het gewone volk en wat de kerk van de dag oplegde.
De waarheid is dat vóór het verval van de Arabische heerschappij in Spanje, de Ismailis praktisch de hele middeleeuwen aan de macht waren, hun lyrische invloed al onuitwisbaar was voor de inwoners..
Een duidelijk voorbeeld blijkt uit 1403, door de vrouw van de ambassadeur van koning Enrique III, Ruy González de Clavijo:
"Oh dappere zee, ontwijk / ik klaag / zie me onder ogen dat ik leef / met grote mansella!".
Een duidelijk kerstlied in hexasyllable kwatrijnen met abab rijm. Vanwege zijn duidelijke Mozarabische invloed kan echter gemakkelijk worden gezegd dat het een jarcha of sluiting van een moaxaja is. Alles gaat samen.
Het genre behandelde in het begin een diversiteit aan onderwerpen, zoals eerder besproken. De waarheid is dat Mozarabische poëzie, en al zijn kwaliteiten, nauw verbonden was met de geboorte en ontwikkeling van kerstliederen in de Spaanse middeleeuwen..
Na erin geslaagd te zijn zich aan het katholicisme op te dringen, nam het het goede weg en gooide het weg wat er over was. Om voor de hand liggende redenen handhaafde de Mozarabische poëzie zijn ereplaats.
Net als bij de vele liturgische gebruiken waarvan tegenwoordig wordt aangenomen dat ze van religieuze oorsprong zijn, vinden kerstliederen hun oorsprong in het populaire, zeer ver van het goddelijke. Het was in de dagelijkse liederen, in gesprekken en informele omleidingen, die ontstonden.
Nadat personages als Thomas Tallis en Adán San Víctor, onder vele velen, aanpassingen hadden gemaakt van informele composities naar kerkelijke composities, werden kerstliederen, met hun ritmes, teksten en melodieën, onderdeel van liturgische vieringen en later Kerstmis.
Zijn verzen zijn meestal van ondergeschikt belang: hexasyllables en octosyllables. Dit type metriek geeft ze een grote muzikaliteit en is gemakkelijk aan te passen met elke begeleiding. Bovendien is het uit het hoofd leren heel gemakkelijk.
Componisten probeerden drie of vier stemmen te arrangeren. Dit gaf een plechtiger karakter aan zijn optredens in de tempels. Naarmate de muziek evolueerde, werden er meer geluidsbronnen toegevoegd aan de stukken, instrumenten en andere nuances.
Onder de onderwerpen die door dit type compositie worden behandeld, vallen er enkele op die zeer constant worden herhaald. Het 'poëtische zelf' is in de overgrote meerderheid van de gevallen meestal een vrouw. Onder deze vinden we:
- Geliefden, weergegeven als 'vrienden'.
- "La Guarda", die vrouw die vecht voor haar onafhankelijkheid.
- "De vroegrijpe jonkvrouw", het meisje dat die "vriend" moet vinden die haar aanvult, en die begint op te merken dat zij het middelpunt van de aandacht van mannen is.
- De "vrouw leed in een slecht huwelijk", die zich gevangen en gebruikt voelt en wil ontsnappen.
- De "non", die de gevangenis in het klooster ziet en elk apparaat gebruikt om vrij te zijn.
Elke poëtische vorm heeft een reeks taalkundige tekens die functioneren als metaforen en die de ideeën en bedoelingen van de dichter uitdrukken. Onder degenen die meestal voorkomen in kerstliederen, hebben we:
- De bloem van het veld die wordt verzameld en aan de geliefde wordt gegeven: vrouwelijke schoonheid of maagdelijkheid.
- Dawn: Afscheid van geliefden.
- De zonsondergang: ontmoeting tussen geliefden.
- Bloemen plukken, baden, hemden wassen: de ontmoeting tussen geliefden.
- Sterven: vreugdevolle, begeerde, intieme, seksuele eenheid.
- Zoet water uit de bron of de rivier: verliefdheid of plezier.
- Ring: de geheime liefde die wordt geaccepteerd. De ring verliezen: hopeloze liefde.
Kerstliederen worden gewoonlijk als volgt geconformeerd:
- Een couplet of refrein dat uit 2, 3 of 4 verzen bestaat, deze worden continu herhaald gedurende het hele gedicht.
- Een kwatrijn genaamd "mudanza", met rijm, gewoonlijk: abba, abab.
- Een couplet dat verantwoordelijk is voor het verbinden van het einde met het refrein, genaamd "terug" of "link".
Kerstzinnen.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.