Leren kan worden gedefinieerd als de manier waarop levende wezens informatie verkrijgen en assimileren.
In het geval van mensen zijn er verschillende classificaties van soorten leren volgens verschillende auteurs van pedagogiek en psychologie.
Elk van deze leerstijlen reageert op verschillende factoren die als essentieel worden beschouwd voor het begrijpen en verwerken van informatie, van cognitieve representatiesystemen tot persoonlijkheidstypen.
| Soorten leren | Categorieën: | Kenmerken | Auteurs |
|---|---|---|---|
| Volgens het representatiesysteem |
| Leren door middel van visuele, geluids-, bewegingsbronnen of een combinatie van twee systemen. | Richard Bandler en John Grinder (jaren 70) |
| Volgens persoonlijkheid |
| Leren volgens de neiging tot experiment, introversie, bruikbaarheid of theoretische verificatie. | Peter Honey en Alan Mumford (1986) |
| Volgens sensorische dimensies |
| Leren volgens zintuiglijke prikkels. De informatie kan worden geassimileerd op een experimentele, observationele, ordelijke, holistische, verbale, grafische, praktische of theoretische manier. | Richard Ferlder en Linda Silverman (1988) |
| Volgens denkvoorkeuren |
| Leren volgens hersenactiviteit. Informatie kan op een logische, opmerkzame, praktische of emotionele manier worden verwerkt, afhankelijk van het dominante kwadrant in de hersenen. | William Herrmann (1998) |
| Volgens de leerling |
| Leren volgens genetica, levenservaringen en de eisen van de omgeving. Informatie kan op een concrete, creatieve, abstracte of adaptieve manier worden ontvangen en verwerkt. | David Kolb (1984) |
In de jaren zeventig voerden de psycholoog Richard Bandler en de taalkundige John Grinder aan dat mensen de wereld op verschillende manieren zagen.
Volgens deze benadering zijn er verschillende systemen van weergave van de werkelijkheid die leren mogelijk maken en in elke persoon zijn er een of twee dominante systemen.
Het is een vorm van leren die wordt gekenmerkt door de assimilatie van informatie via het gezichtsvermogen.
Voorbeeld: mensen die annotaties, tekeningen of mindmaps maken om vast te houden wat ze aan het leren zijn. Het zijn ook mensen die de voorkeur geven aan geschreven of grafische gegevens om ze beter te begrijpen.
Deze leerstijl omvat actief luisteren om informatie te verzamelen en te verwerken.
Voorbeeld: mensen die meer affiniteit hebben met materiaal in audioformaat (zoals opgenomen lezingen, audioboeken, podcasts) of die liever naar aanwijzingen luisteren dan ze lezen.
Het omvat leren door beweging of direct experimenteren met wat je wilt leren.
Voorbeeld: een kinesthetisch persoon leert een recept beter door het direct te bereiden dan door een video te bekijken.
Het is een vorm van leren waarin meer dan één representatiesysteem aanwezig is.
Voorbeeld: een auditieve en kinesthetische persoon kan professionele dansvaardigheden hebben, omdat ze de neiging hebben om te leren door middel van geluid en beweging.
Voor de Britse onderzoekers Peter Honey en Alan Mumford zijn er vier leerstijlen op basis van persoonlijkheidskenmerken. Dit model wordt beschouwd als een evolutie van het werk dat is begonnen door de psycholoog David Kolb, die zijn theorie van ervaringsleren had voorgesteld (ervaringsgericht leren) of 'leren door te doen'.
Het is de stijl van de mensen die de neiging hebben om deel te nemen aan of betrokken te raken bij de ervaringen.
Voorbeeld: mensen die bij praktische activiteiten beter presteren dan bij meer theoretische activiteiten, zoals topsporters.
Het is de manier van leren die typisch is voor mensen met een neiging tot introspectie en observatie.
Voorbeeld: mensen die er de voorkeur aan geven om alleen te studeren of activiteiten te ondernemen, hebben meestal deze leerstijl.
Dit soort leren is voor degenen die kennis nodig hebben voor praktische, utilitaire doeleinden. Om deze reden zijn mensen die op deze stijl reageren niet goed in het opnemen van abstracte informatie..
Voorbeeld: degenen die informatie nodig hebben met getuigenissen, succesverhalen of verificaties, is omdat ze waarschijnlijk met deze stijl leren.
Zoals de naam al aangeeft, vereist deze manier van leren informatie met theoretische grondslagen die het individu aantonen dat er een logica bestaat die de werkelijkheid ondersteunt..
Voorbeeld: zij die een voorliefde hebben voor wetenschap of onderzoek.
In 1988 ontwikkelden ingenieur Richard Felder en psycholoog Linda Silverman een model dat leerstijlen beschrijft die zijn ingedeeld naar zogenaamde dimensies, die de dominante stimuli zijn voor het waarnemen van informatie..
Het is de manier van leren die kenmerkend is voor degenen die de voorkeur geven aan praktische activiteiten.
Voorbeeld: studenten die neigingen hebben voor die studiegebieden waarin ze kunnen ervaren of leven wat ze nodig hebben om te leren, zoals wetenschap of kunst.
Het omvat het ontdekken van nieuwe informatie met uw eigen middelen.
Voorbeeld: mensen die zich bezighouden met intellectueel of onderzoekswerk, die bestaande kennis gebruiken om nieuwe hypothesen, concepten of theorieën te creëren.
Het is een manier van leren die typerend is voor degenen die gerelateerde gegevens moeten samenvoegen..
Voorbeeld: mensen die een onderwerp grondig moeten begrijpen voordat ze naar het volgende gaan, hebben deze leerstijl.
Ze kunnen informatie holistisch bekijken, waardoor het voor hen gemakkelijker wordt om gegevens te integreren om conclusies te trekken.
Voorbeeld: mensen met het vermogen om complexe problemen op te lossen, kunnen dit type leren.
In dat geval wordt de informatie mondeling of schriftelijk verwerkt..
Voorbeeld: degenen die naar een klas kunnen luisteren en onthouden wat de leraar zei, of degenen die aantekeningen maken.
De informatie wordt verkregen uit afbeeldingen (foto's, video's, diagrammen, enz.).
Voorbeeld: mensen met een fotografisch geheugen of mensen die diagrammen, hiërarchieën of mentale kaarten moeten maken om een onderwerp te begrijpen.
In dit geval wordt de informatie verwerkt als deze wordt toegepast of ervaren.
Voorbeeld: degenen die moeten uitleggen wat ze hebben geleerd om de informatie vast te houden, reageren op dit soort leren.
Het is de stijl van de introverte en oplettende mensen. Ze zijn meestal niet erg participatief.
Voorbeeld: mensen die er de voorkeur aan geven alleen te studeren, of die veel over een onderwerp moeten nadenken voordat ze een conclusie trekken, hebben dit soort leren.
In 1998 stelde de onderzoeker in de organisatiepsychologie, William Herrmann, dat het brein verdeeld was in vier kwadranten, elk met een andere manier van waarnemen en opereren in de werkelijkheid. Volgens deze theorie zijn leerprocessen verschillend, afhankelijk van de neiging om het ene of het andere kwadrant te gebruiken, wat Herrmann 'denkvoorkeuren' noemde..
Hier overheerst het gebruik van het kwadrant dat overeenkomt met de linker cortex, verantwoordelijk voor logische processen.
Voorbeeld: mensen die meer op hun gemak zijn bij het leren met praktische en beproefde methoden in plaats van te experimenteren, reageren op deze leerstijl.
Komt overeen met het linker limbische kwadrant, verantwoordelijk voor sequenties en planning.
Voorbeeld: mensen met deze voorkeur leren over het algemeen het beste door middel van patronen, lessen of gestructureerde studie.
Het komt overeen met het gebied van de rechter cortex, verantwoordelijk voor strategisch denken. Mensen met deze voorkeur kunnen concepten op een globale manier begrijpen.
Voorbeeld: onderzoekers, academici of mensen met probleemoplossende vaardigheden.
Komt overeen met het kwadrant van het rechter limbisch, verantwoordelijk voor emoties en creativiteit.
Voorbeeld: extraverte mensen presteren beter als ze in een groep werken en hebben constante stimulatie nodig om zich niet te vervelen.
Naast zijn theorie van ervaringsleren creëerde David Kolb in 1984 een model om vier verschillende processen te verklaren waarin mensen informatie ontvangen en verwerken volgens drie modelleringsagenten: genetica, sociale omstandigheden en levenservaringen..
Het komt overeen met de mensen die de informatie op een concrete manier waarnemen en die gemakkelijk praktische oplossingen kunnen vinden.
Voorbeeld: mensen die de mogelijkheid hebben om kennis grafisch te synthetiseren (diagrammen, plannen, kaarten, enz.).
Het komt overeen met mensen die de mogelijkheid hebben om aan meerdere oplossingen te denken, vooral van een creatief type. Ze hebben de neiging om met innovatieve ideeën te komen.
Voorbeeld: kunstenaars, ontwerpers, creatievelingen, uitvinders.
Het is de stijl van degenen die het grootste vermogen hebben tot abstracte kennis, en daarom vallen ze meestal op op het gebied van onderzoek.
Voorbeeld: wetenschappers, programmeurs, ingenieurs.
Het is een vorm van leren die wordt gekenmerkt door een snelle aanpassing aan meerdere situaties, een groter vermogen tot veerkracht en een betere neiging om sociaal te communiceren en anderen te leiden.
Voorbeeld: mensen met talent voor leiderschap, geweldige sprekers en docenten, etc..
Zie ook: Soorten geheugen: korte-, langetermijn- en sensorisch geheugen.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.