De juridische wetenschap of rechtswetenschap verwijst naar de discipline die verband houdt met het rechtssysteem, de interpretatie en systematisering ervan om het een eerlijke toepassing te geven. Het benadrukt alle wetten die door middel van wetgeving kunnen worden uitgevaardigd. Wanneer een wet wordt uitgevaardigd, wordt het een element waarvan de toepassing reëel is binnen een rechtssysteem.
Een groot deel van de theoretische kennis van het recht is die welke verband houdt met de wetenschap, die de principes vaststelt die voortkomen uit de filosofie en het natuurrecht. Juridische wetenschap is daarentegen een sociale wetenschap, aangezien de wet wordt geclassificeerd als een product dat is voortgekomen uit het sociale en niet als een natuurlijk product.
De term "juridische wetenschap" heeft de neiging om gebukt te gaan onder een zekere dubbelzinnigheid binnen het rechtsgebied. Het kan variëren afhankelijk van hoe het in bepaalde omstandigheden wordt gebruikt. In sommige gevallen wordt het gebruikt om te verwijzen naar het proces van het bestuderen van de wet of het resultaat ervan. Het kan ook worden gebruikt om te praten over elke discipline die de wet als studieobject heeft of elke benadering die kan worden gekwalificeerd als 'wetenschap'..
De juridische wetenschap kan de wet evalueren en de werking ervan bepalen aan de hand van de sociale verschijnselen die ontstaan na de toepassing ervan. De toepassing van wetenschap op juridisch gebied suggereert de identificatie van de ware aspecten die verband houden met het onderzoek naar wat als eerlijk wordt beschouwd.
Artikel index
De oorsprong van de juridische wetenschappen mag in principe niet gerelateerd zijn aan een wetenschappelijke benadering. Een deel van de moderne rechtssystemen is afkomstig van de Romeinse rechtstechniek. Systemen zoals Romano-French zijn hieruit afgeleid.
Romeins recht verwijst naar de rechtsorde in de tijd van het oude Rome en wordt tegenwoordig veel gebruikt als onderdeel van het continentale recht en binnen een diversiteit aan burgerlijke wetten in de wereld.
Een van de belangrijkste bijdragen van de wet is de compilatie van keizer Justinianus I. Dit compendium heet Corpus Juris Civilis Het komt uit de Renaissance en heeft tot op de dag van vandaag geduurd. Het werd door de geschiedenis heen de meest invloedrijke tekst in relatie tot de wetenschappen.
Tijdens de middeleeuwen werd elke vooruitgang in de wet overschaduwd door religieuze normen waaraan het juridische element moest worden gekoppeld. Pas in de twaalfde eeuw begon het Romeinse recht opnieuw te worden overgenomen en later begon het als een systematisch aspect te verschijnen, vooral binnen de Italiaanse universiteiten van die tijd..
Tijdens de Verlichting werden nieuwe vormen gegeven aan de rechtsbeginselen van de oudheid zoals gelijkheid, gelijkheid en rechtvaardigheid. Het materiaal voor constitutionalisme werd ook geconsolideerd, wat plaats maakte voor de verklaringen van grondwettelijke rechten en zelfs voor de verklaring van de mensenrechten zelf..
Sommige staatsvormen, zoals het socialisme, waren van invloed op het gebied van de juridische wetenschap, aangezien de kwestie van klassenoverheersing weerklank vond in de politieke rechten..
Hoewel de wet niet als een exacte wetenschap kan worden vastgesteld, kan de studie van de juridische wetenschap een soort objectieve en ware kennis genereren. De vereniging van filosofische en wetenschappelijke perspectieven in relatie tot het recht hebben de mogelijkheid om de weg voor te stellen naar wat eerlijk en wat objectief is.
Eigenlijk is de dynamiek van de juridische wetenschappen ook onderhevig aan een soort relativiteitstheorie, aangezien er in de wet geen exacte formule is die universeel kan werken.
De juridische dynamiek van bedrijven verandert omdat ze van gebied tot gebied verschillen. Om deze reden is het niet mogelijk om één enkele formule toe te passen en overal ter wereld dezelfde resultaten te verkrijgen, aangezien de wetenschappen binnen elk gebied specifiek zijn..
Wetten en voorschriften verschijnen niet op dezelfde manier in twee totaal verschillende landen, of dit nu te wijten is aan sociale, politieke of culturele factoren..
Uit de Romeinse rechtstechniek komt het Romeins-Franse systeem en het Angelsaksische systeem voort.
Het is afgeleid van het systeem dat zijn oorsprong vindt in continentaal Europa en dat het Romeinse, Duitse en canonieke recht als wortels heeft. Gewoonlijk wordt dit type rechtssysteem het meest gebruikt door Europese landen en op hun beurt door degenen die door hen zijn gekoloniseerd..
Een van de fundamentele kenmerken van dit systeem is dat het draait om de wet als belangrijkste bron en met een betekenis die verder gaat dan jurisprudentie.
De normen binnen het continentale recht zijn vastgelegd in codes. De wetboeken bevatten een gesystematiseerde reeks artikelen die een relatie tussen hen hebben. Deze geven uitleg over de werking van de juridische mechanismen en ook over de principes, rechten en voordelen met betrekking tot de wet..
Het continentale recht is voor het grootste deel geïnspireerd door het Romeinse recht en gebruikt als een zeer belangrijke referentie het specifieke werk van keizer Justinianus I.
Het werd ook beïnvloed door de religieuze canon tijdens de middeleeuwen. Het geeft voorrang aan de wetgevende en uitvoerende macht, samen met de regelgeving die daaruit kan voortvloeien. Anderzijds beperkt het gebied van jurisprudentie zich tot de analyse en interpretatie van de huidige regelgeving..
De oorsprong van de uitdrukking "continentaal recht" komt voort uit de scheiding vanuit geografisch oogpunt tussen Groot-Brittannië en het Europese continent. Op deze manier kan een ander systeem dat bekend staat als 'Gemeenschappelijk recht.
Het is een rechtssysteem dat zijn oorsprong vindt in Engeland en wordt toegepast in de meeste landen met een sterke Angelsaksische invloed. Binnen dit systeem zijn alle juridische beslissingen gebaseerd op de rechtbanken, in tegenstelling tot het continentale recht waar de belangrijkste referentie het burgerlijk wetboek of de wet is..
Dit soort toepassing van de wet is gekoppeld aan jurisprudentie. De oorsprong ervan komt uit de middeleeuwen in het Hof van de Koningen, gelegen in Westminster, nabij Londen, en dat bijna het hele land beïnvloedde.
Andere elementen waaruit de wet bestaat binnen de Gemeenschappelijk recht Het zijn: wetgeving, die parlementaire wetten, lokale of regionale wetten, verordeningen, gemeentelijke verordeningen of ministeriële besluiten kan omvatten. Het is ook gekoppeld aan gebruiken, zoals handelswetten en, ten slotte, de Gemeenschappelijk recht wordt geassocieerd met enkele autoriteitsreferenties, zoals doctrine.
Binnen dit kader tracht de methodologie de methoden van de juridische wetenschap te bestuderen die op het recht kunnen worden toegepast binnen het teleologische en axiologische kader. Hiervoor zijn er verschillende algemene methoden die in de wet worden toegepast, waarvan er enkele zijn:
Het heeft een bijzondere relevantie omdat het het mogelijk maakt om ontmoetingspunten vast te stellen op basis van alle bestaande methoden. Als een fundamentele wetenschappelijke methode is het gericht op het uitvoeren van een systematisch proces gebaseerd op de rede om een wetenschappelijke waarheid te verkrijgen. Het is verantwoordelijk voor het genereren van hypothesen en het uitvoeren van hun verificatie.
Het wordt gekenmerkt doordat het een eerste observatie is. Het object van studie wordt vastgelegd vanuit een intuïtief perspectief dat vervolgens wetenschappelijke methoden zal gebruiken voor de verificatie ervan, zodat hypothesen of theorieën kunnen worden gegenereerd..
Toepasbaar wanneer het studieobject complex is of geen directe antwoorden mist. Het bestaat erin het object indirect te bedekken door contemplatie vanuit verschillende gezichtspunten, de mogelijke lagen stap voor stap te ontdekken en het vervolgens aan een concept te binden. De meeste technieken binnen deze methode maken gebruik van documentair onderzoek.
Neem algemene kennis of principes om conclusies te trekken. Binnen het juridische veld worden meestal algemene rechtsnormen gebruikt om op specifieke gevallen te worden toegepast.
Het is verantwoordelijk voor het overwegen van een aantal specifieke verschijnselen om conclusies te trekken. Bestudeer verschillende gevallen of specifieke doelstellingen waarmee u een algemene conclusie kunt trekken. Het kan worden aangevuld met de deductieve methode.
Het is een tak van filosofie die zich bezighoudt met de studie van de aard van het recht. Het is gebaseerd op menselijke waarden, gebruiken, attitudes en politieke gemeenschappen. Het richt zich ook op de analyse van de relatie die kan bestaan tussen de wet en andere sets van normen, zoals moraliteit of ethiek..
Het verwijst naar een verplichting die verschuldigd is aan de persoon die er recht op heeft. Deze verplichtingen kunnen wettelijk of moreel zijn. Positief recht verwijst naar acties die volgens de wet moeten worden uitgevoerd. Dit komt voort uit de consensus van de mens en wordt verleend door de staat en de samenleving.
Het is wijdverbreid gerelateerd aan de wetenschappen, en wordt vaak als hetzelfde beschouwd. Vanuit filosofisch oogpunt verwijst het naar de studie van goed en kwaad.
In bredere zin behandelt de jurisprudentie echter de interpretatie van de wet voor een prudente toepassing zoals gepast in een bepaalde situatie. Naast andere definities staat het ook bekend als de reeks principes binnen de wet die in elk land op een bepaalde manier worden gevolgd..
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.