De Mozarabische jarcha's Het zijn kleine lyrische composities, geschreven door Arabisch-Andalusische of Hebreeuwse dichters, tijdens de islamitische heerschappij in Hispania. De eerste verscheen na driehonderd jaar bewoning, tussen de elfde en de vijftiende eeuw. Deze korte literaire structuren waren verantwoordelijk voor het afsluiten van de gedichten in het Arabisch genaamd "moaxajas".
De moaxajas zijn ondertussen een poëtische verscompositie die typerend is voor het Arabische volk. In de Spaanse vertaling worden ze opgevat als "halskettingen", dus we kunnen de jarcha's voorstellen als de "charmes" die de poëtische halskettingen die de moaxajas zijn, hangen en versieren..
Normaal gesproken werden de jarcha's geschreven in het Arabisch van het vulgaire, maar er zijn verslagen waarin de uitwerking van deze poëtische afsluitingen (ook bekend als "uitgangen") in de Romaanse taal (Mozarabisch) wordt getoond. Het exacte aantal uitgangen dat in dit dialect is geschreven, is niet bekend.
De jarcha's hebben een volledig romantische connotatie die verband houdt met de oude vorm van de lyriek die typerend is voor Hispania, de kerstliederen en de zogenaamde "Cantigas de amigo". Kortom: de poëzie van de mensen.
Ondanks het feit dat hun thema's aspecten van het gewone volk raakten, waren degenen die ze schreven meestal geleerde en vermaarde mannen. Ja, de overgrote meerderheid van de geschriften kwam overeen met Ismaili en Israëlitische geleerden die de traditionele romaanse teksten als poëtisch patroon hadden..
Elke geschreven jarcha moest reageren op de kenmerken van de moaxaja waaraan hij was vastgemaakt. Met dit in gedachten moest elke dichter voorzichtig zijn bij het bestuderen van het thema, het metrum en het rijm van het basisgedicht, zodat de jarcha, of uitlaatklep, perfect zou passen..
Artikel index
Na de Arabische expansie die honderd jaar na de oprichting van de islam plaatsvond op het Aziatische continent, onderging de bekende wereld een enorme culturele verandering.
Nadat de Arabieren een deel van de Rode Zee, de Nijldelta, waren overgestoken en interactie hadden met de Egyptenaren, Berberstammen en het islamitische geloof in bijna heel Noord-Afrika hadden verspreid, bereikten ze het Europese continent. Meer specifiek naar Hispania, na het oversteken van de Straat van Gibraltar in de 8e eeuw.
Na hun aankomst en na gevechten met het Visigotische verzet waaraan de Romeinen de zorg voor het land hadden overgelaten, slaagden ze erin te zegevieren. Al zijn opeenstapeling van wetenschappelijke, architecturale, muzikale, poëtische, wiskundige rijkdommen ging sluipen onder de inwoners van het huidige Spanje.
De oudste gegevens over de potten in Spaanse landen dateren uit de 11e eeuw, de meest recente in het begin van de 14e eeuw. Ze waren buitengewoon algemeen tussen het einde van de 11e eeuw en het begin van de 12e eeuw, daar leden ze hun grootste bruisen.
De moaxajas was een soort versificatie ontwikkeld door de Arabieren vanaf de vierde eeuw. Ze bestonden meestal, op enkele uitzonderingen na, uit lange verzen die aan elkaar werden gekoppeld met eenvoudige rijmpjes, rond hetzelfde klankmotief aan het einde van elke vers..
Sinds zijn verschijning was het gebruik ervan gericht op lesgeven, zowel pedagogisch als andragogisch. Nadat Mohammed de Koran had gekregen, werden deze poëtische apparaten, de moaxaja's en de jarcha's, duidelijk gebruikt voor religieuze doeleinden door de leraren van de wet..
De Arabieren begrepen al vroeg de grote waarde van deze lyrische manifestaties, en toen ze op het Iberisch schiereiland aankwamen, aarzelden ze niet om ze mee te nemen en ze toe te passen bij de overdracht van hun kennis..
Zowel de moaxajas als de jarchas, na verwekt te zijn in de 4e eeuw na Christus. C. hebben ze vierhonderd jaar besteed aan het perfectioneren van zichzelf, als schakels tussen de inwoners van de verschillende bevolkingsgroepen en ook als brug tussen de verschillende culturen..
Vervolgens wordt een reeks eigenaardigheden van de jarcha's gepresenteerd:
Hoewel de naam "sluiten" of "vaarwel" betekent, en ze worden gebruikt om de moaxaja's te sluiten, is het noodzakelijk om in gedachten te houden dat de jarcha's de eersten zijn die worden uitgewerkt. Dat wil zeggen: de moaxaja is geschreven rond de poëzie die door de jarcha wordt voorgesteld.
De ritmische ontwikkeling van elk vers van de jarcha is onderhevig aan de eigenaardigheden van elke dichter. We kunnen bijvoorbeeld in een jarcha van vier verzen - de meest overheersende strofen trouwens - een vers van vijf lettergrepen vinden, een ander vers van zeven lettergrepen, een ander van tien en een van elf..
Ze zijn dus niet geschikt voor een bepaalde meting. Ze worden daarom meer populair vanwege de lyrische originaliteit van hun verzen, dan vanwege de meter ervan..
Laten we niet vergeten dat het juiste gebruik van omgangstaal door de componisten cruciaal was om een echte impact op de bevolking te kunnen genereren en de verspreiding ervan te bewerkstelligen..
Omdat het het bekendste en meest verspreide deel van de bevolking is, en al tot populaire uitspraken en gesprekken behoort, was het normaal dat dezelfde jarcha uit verschillende moaxaja's bestond..
Dit is helemaal niet vreemd. Als we het naar het huidige niveau brengen, laten we ons dan een populair gezegde uit een dorp voorstellen: het is gebruikelijk dat schrijvers in dat gebied, gebaseerd op die aforismen, er gedichten over schrijven..
In Latijns-Amerika zou het gebruikelijk zijn om rond deze tienden tienden te maken, en als de jarcha's achtlettergrepige kwatrijnen zijn, wat niet zo vreemd is, omdat ze zouden dienen als een 'voet' voor ervaren decimisten..
Spreken van "voet" betekent dat elk vers van de jarcha het laatste vers van vier tienden vertegenwoordigt dat eromheen is gecomponeerd. De jarcha zou dan het poëtische hart zijn van de vier tienden die later zouden opduiken.
Laten we niet vergeten dat deze "gedichten", ontwikkeld door de verschillende culturen die het leven in Hispania hebben gevormd, de connotaties van elke sector aannamen. Toen hadden de Arabieren een manier om ze uit te werken, evenals de Joden, de Hispano-Arabieren en de Hispano-Hebreeën.
Deze zelfde etnische variatie kende zeer rijke eigenschappen toe aan elke nieuwe jarcha die werd gemaakt, zijnde degene die het dichtst bij de mensen stonden die het meest verspreid waren..
Op basis van het bovenstaande was het volkomen normaal om jarcha's met twee regels te vinden, evenals jarcha's met acht regels. Toen de jarcha echter meer dan vier verzen overschreed, moesten de dichters rijm gebruiken om het broodnodige leren bij het gewone volk te bereiken..
Als de poëtische compositie erg uitgebreid was en er niet op een metrum met goed ritme en aanstekelijk rijm werd gezinspeeld, zou het voor mensen erg moeilijk zijn om de composities uit het hoofd te leren en te herhalen, waardoor ze onherstelbaar in de vergetelheid zouden raken..
Hoewel ze werden ontwikkeld vanaf de 4e eeuw door de Arabieren, dateert de oudste jarcha op de bodem van het Iberisch schiereiland van ongeveer 1050. Ondanks dat, en ondanks hun komst erg laat lijkt en geschreven wordt in Mozarabisch, vertegenwoordigt het een van de jongste populaire poëtische vormen in Hispania.
Deze "afsluitende strofen", zoals ze ook worden genoemd, kwamen van de hand van de Arabieren naar de Spaanse landen om een aantrekkelijke manier aan te duiden om de liefde voor poëzie onder de kolonisten te verspreiden, naast het aanmoedigen van het leren lezen en schrijven..
Het wijdverbreide gebruik van jarcha's sinds de 11e eeuw op het Iberisch schiereiland versterkte de consolidatie van de Spaanse taal als een logische eenheid van communicatie. Dit gebeurde natuurlijk toen de eerste jarcha's die formeel in de Spaanse taal waren geschreven, begonnen te verschijnen, met de grammaticale structuur van het dialect..
Hoe is dit mogelijk? Na de uitwerking ervan in het Mozarabisch in de eerste jaren, begonnen de jarcha's te worden geschreven in het Spaanse dialect, dat tegen die tijd, en zoals de Emilianenses Glosses aantonen, vorm kreeg.
Omdat alles wat gezongen wordt, ritme en rijm heeft, gemakkelijker te leren is en mondeling verspreid kan worden, dienden de jarcha's als bemiddelaars bij de versterking en fixatie van verschillende taalkundige en grammaticale structuren in het ontluikende Spaanse dialect..
Van de basis tot de hogere regionen van de monarchie, deze poëtische vormen drongen diep door en brachten enorme idiomatische voordelen met zich mee..
Uit het compendium van bestaande jarcha's zullen de meest populaire onder de bevolking worden getoond, degenen met de grootste aanwezigheid in de verschillende handboeken en handleidingen die zijn voorbereid om ze te bestuderen en te begrijpen (de versies in hun oorspronkelijke taal en de vertaling in het Spaans zullen worden gepresenteerd) :
"Zoveel 'liefde, zo veel' liefde,
habib, zoveel liefde!
Zieke welios nidios
en het doet zo erg pijn.
(Jarcha van Yosef al-Kātib)
- Vertaling:
"Van zoveel liefhebben, van zoveel liefhebben,
vriend, van zoveel liefhebben!
Ze maakten voorheen gezonde ogen ziek
en nu doen ze veel pijn ".
"Báayse méw quorażón de mib.
Yā Rabb, ši še me tōrnarād?
Zo erg dat het me pijn doet li-l-habīb!
Ziek: kuánd šanarád? "
(Jarcha van Yehuda Halevi)
- Vertaling
"Mijn hart gaat uit mij.
Oh meneer, ik weet niet of ik zal terugkeren!
Het doet zoveel pijn voor de vriend!
Hij is ziek, wanneer zal hij genezen? "
“Garīd boš, ay yerman ēllaš
kóm kontenēr-hé mew mālē,
Šīn al-ḥabī bnon bibrēyo:
Ad ob l 'iréy demandāre? "
(Jarcha van Yehuda Halevi)
- Vertaling
"Je zegt, oh kleine zussen,
Hoe moet ik mijn kwaad stoppen??
Zonder de vriend kan ik niet leven:
Waar moet ik het zoeken? "
Naast de bovengenoemde kenmerken die de bijzonderheden van deze poëtische vormen blootleggen, is het noodzakelijk om deze kwaliteit te versterken..
Elk van de jarcha's vertegenwoordigt op zichzelf een ondubbelzinnig voorbeeld van de verschillende Mozarabische, Arabische, Hebreeuwse, Hispano-Hebreeuwse, Hispano-Arabische dialectvarianten en andere taalkundige manifestaties die aanwezig waren in Hispania tussen de 11e en 15e eeuw..
Dit wordt een van de belangrijkste bijdragen van deze "gedichten". Ze zijn letterlijk de meest betrouwbare idiomatische afdruk van elke bevolking die op dat moment door Hispania trok. Deze bijzonderheid geeft filologen veel faciliteiten om de formele studies van het huidige Spaans te consolideren..
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.