De 71 beste zinnen van Gustavo Cerati

Ik laat je het beste achter zinnen van Gustavo Cerati, een van de belangrijkste exponenten van Latijns-Amerikaanse rock. Hij was de zanger, gitarist en componist van Soda Stereo, een van de belangrijkste bands in Latijns-Amerika, oorspronkelijk afkomstig uit Argentinië..

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in deze zinnen van Soda Stereo.

-Te veel is niets te doen, ik ben romantisch en zit vol clichés. Zonder mijn camouflage gaf ik mezelf aan jou zoals ik. -Camouflage.

-Explosies in je ogen, gaten in de grond en diepgroen in de zee. Er hangt iets in de lucht, oneindig veel details, en ik wil dat het voor altijd blijft bestaan. -Gele liefde.

-Het was altijd leuk om te rennen, om deze wereld achter je te laten. Vandaag drukt de atmosfeer haar voeten samen, ze is mijn maanmeisje. -Lisa.

-Als je verborgen bent, hoe weet ik dan wie je bent? Je houdt van me in het donker, je slaapt in netten gewikkeld. -Tekens.

-Het einde van liefhebben, meer levend voelen. Het einde van de zee is om hetzelfde te voelen, levend. -Leven.

-Ik wou dat ik de energie in je had om ketens te breken. Terwijl de stoep breekt met de zon en de trouwe aarde ontspruit. -Sulky.

-Het is de gril van de zonsondergang. Als de avond valt, neem ik het vliegtuig. Als de twijfel het verleden is. Nu is het nooit, alles is niets, als ik niet in je blik rust. - Nu is het nooit.

-Meisje met de ogen van gisteren, ik ken jou ook. Het vreemde gevoel niet bij deze wereld te horen, alsof je in trance bent. -Medium.

-Het doodt me als ik niet weet waar je bent of wat ik moet doen. Vandaag heb ik je nummer gedraaid om je stem te horen. -Ivoren toren.

-Het leven duurt een sprong, blijft, een zekere dood. Dit was het moment en je hebt het verpest. Je bent zo bang voor hem dat het eindelijk gebeurt. - Eindelijk gebeurt het.

-Ik denk dat je van plan bent, je wilt naar me toe gaan, maar vandaag ben ik mezelf niet meer. Laatst gooide ik je in een zee van brandende lava, maar vandaag ben ik mezelf niet meer. -Vandaag ben ik mezelf niet meer.

-Verlichte lichamen geleid door het zuiderkruis. In een vulkaan branden we met minerale passie. Niemand wist wat er met ons was gebeurd en nu zijn we kosmisch stof. -Konvooi.

-Ik hou van je helderheid, ik lees je naaktheid. Als je aan de zee denkt, denk ik op dezelfde manier aan jou. -Andere huid.

-Je klinkt wankel en ik wou dat ik dichterbij was. De nacht gaat door mij heen. -Mooi.

-Mijn passie voor de toekomst is de eeuwigheid. Praat niet met me over vage hoop, ik jaag de realiteit na. - Onmogelijke dingen.

-Ik stel voor dat we waakzaam blijven, voor altijd en altijd, verstrooid door fantasieën. Wat je wilde, heeft geen einde. -Ziel.

-In de eerste 3 minuten werd het verhaal geschreven. Precies alles gebeurt hier en nu. -Hier en nu.

-Tonnen wegen niets als je gewoon zweeft zonder na te denken. Door uw kanaal, de rivier de Babel, stroomt helder water diep. -Rivier Babel.

-Geen bedrog maakt je gelukkig. Het is een gelukkiger voorteken. Dit is geen uitvinding om de tijd te doden. Er is geen artefact dat visionair is. -Artefact.

-Ik heb je gemaakt als een geweldige uitvinder. Ooit willen weten, het adres om terug te keren. In het begin was het aanvankelijk een immorele wandeling. - Immorele wandeling.

-De toekomst stort voor me in, de duisternis daalt. Van angst, meer en meer, laat ik je gewoon vallen. Ik kan nu niets meer doen. -Breng me de nacht.

-Het wachten putte me uit, ik weet niets van je, je hebt zoveel in me achtergelaten. In vlammen ging ik liggen, en in een langzame degradatie wist ik dat ik je kwijt was. -Misdrijf.

-Je hebt me botweg een liefde beleden, moge onschuld ons beschermen nu alles perverser is. Voor mijn hoofd vroegen ze al om een ​​beloning, maar er is geen prijs voor het stelen van je hart. -Liefde botweg.

-Geniet, verlies jezelf meer, laat de aarde beven en elk cliché. Het klinkt als de wind en ik besloot de tijd te wissen. Ik ben mijn eigen altaar. -Altaar.

-Tegen het nieuwe einde, taboe, vuur en pijn. De jungle ging voor mijn voeten open en dankzij jou had ik de moed om verder te gaan. -Taboe.

-Het universum past in een druppel wanneer je je lichaam buigt. Mijn tong streelt je diepe bron. Maansap dat je me gaf, ik ga voor meer. - Maansap.

-We gaan langzaam om elkaar te ontmoeten, tijd is zand in mijn handen. Ik weet aan de hand van uw cijfers hoeveel u heeft liefgehad, meer dan wat u beloofde. -Meer in de lucht.

-Ik bal mijn vuist, misschien om mijn lege hand niet te zien. Als ik het je op een andere manier zou kunnen vertellen, zou ik dat doen. Ik laat je niet meer los, ik laat je niet meer gaan. Het is een opname van bewusteloosheid schat. -Vervoering.

-Ik voel dat de dagen voorbijgaan en ik blijf doorgaan, tractie op bloed. Na een melodie denk ik dat ik je zo de mijne heb gemaakt dat ik je even vergat. -Bloed tractie.

- Ik wil een huis, ik wil een hangar en een lanceertoren. Tegenwoordig is ons dorp de hele wereld en het is niet louter een voorwendsel. -Huis.

-Domheid zegeviert in dit spel. Ik weet dat je de waarheid vertelt. Ik ken haar, ik ken jou, en ik geloof je niet. -Ik geloof je niet.

-Het is de soort die ons verenigt, een salto. Zodat het leven doorgaat in vele sommen plezier. En laat het duren zolang het echte duurt, en laat het duren zolang de fictie duurt. -Soorten.

-Ik ken je van een ander leven, vandaag ga je het raam uit als een dolk die door de duisternis scheurt. Als ik u neem, is het aan u om mij te nemen, zonder te spreken, alleen maar aan te raken. -Ik neem jou mee om mij te brengen.

-Dit is een tijdbom schat, hetzelfde dat ons vandaag verenigt, doet ons desintegreren, desintegreert ons. In het decor van wachten, nog een vonk en zo begint het vuur. -Tijdbom.

-Ik kan het mis hebben, ik heb alles voor de boeg. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, ik reis zonder te bewegen. Ruimtejongens, ze spelen in mijn tuin. Ze zullen kans meten met de wind, een natuurlijke kracht. -Natuurlijke kracht.

-Avenida Alcorta, litteken, vandaag kwam ik terug moe van het praten over mezelf. Ik weet het niet, ik weet niet waar je bent. Ik weet het, ik ben hier al en ik mis je zo erg. -Av. Alcorta.

-Boven de zon, onder de weerspiegeling. Zie hoe mijn ziel explodeert, je bent er al. En de stap die we hebben gezet is oorzaak en gevolg. -Brug.

-We gaan langzaam om elkaar te ontmoeten, tijd is zand in mijn handen. Ik weet aan de hand van je cijfers hoeveel je nog hebt om te vergeten wat je deed. Voel iets dat je nooit hebt gevoeld. -Meer in de lucht.

-Kruis liefde, ik zal mijn vingers kruisen. En bedankt voor je komst, bedankt voor je komst. Er is een schattige brug tussen de twee gemaakt. -Brug.

-Hoofd van Medusa, haar mond is onzichtbaar. Het zit vast op je netvlies, verleidt op duizend manieren. Als je niet liefhebt, koop je, en het is waar! -Hoofd van kwallen.

-Ze zuchtten allebei hetzelfde, en vandaag maken ze deel uit van een regen weg. Vergis je niet, wrok is nutteloos, het zijn spasmen na afscheid. -Vaarwel.

-Laag reliëflied. Earthship, ik volg je stem. Ik dans uit illusie, een warme droom voor ons beiden. -Wortel.

-Zoveel overeenkomsten, je bent gebiologeerd. En voor die blik op de lucht verander ik alles wat ik zag. Ah, je kent me als geen ander. Ah, je herinnert me aan alles wat ik ben. -Lichtsignalen.

-Van welke ramp ik werd gered, liet ik te zijner tijd los. En binnen een seconde vond ik mezelf, uh, schat, in je baan extatisch, oh. -Ramp.

-Profane woorden uit je zuivere mond. Al mijn zoetheid hangt boven je. Ik vind het heerlijk om je zo achter te laten. Ik hou ervan om zo te blijven. -Ik vind het heerlijk om je zo achter te laten.

-Vier elementen maken wind. Vijf sterren, degene waar ik de voorkeur aan geef. Zes is de verborgen duivel. In de draad, in de draad van de tijd. -Cijfer.

-Als er niets meer te zeggen valt, word ik één met de rook. Snake de reden voor alles wat besliste. De tijd strekt zich uit (…) en ik vergeet zoals jij. En in de sfeer dwalen we onverschillig af voor de ruimte die het achterliet (…). Een verhaal zonder einde. - Bladerdeeg.

-De regen valt, verandert de landschappen van rook en wind. Ik wis de oude kaart van rampen, onze kussen klinken waar (…). Ik volgde de meest vraatzuchtige ster, het bracht me nooit zover. Waarom geloven in toeval? Ik ben hiervoor geboren. -Ik ben hiervoor geboren.

-Ze gaan naar beneden en de dag is warm zonder zon. Ze komen naar beneden, de nacht verbergt je stem. En ook, je wilt zon, langzaamaan kun je ook de maan vinden.

-Een snel verraad, en we raakten uit liefde. Misschien heb ik erom gevraagd. -Misdrijf.

-Laten we vandaag de uitzondering maken om de regels te overtreden. Zoveel honger zonder voldoening, voldoening. Laten we vandaag de uitzondering maken om het touw uit te rekken. En dat blijvend is beter dan branden. - De uitzondering.

-Toekomst crasht voor mij, ontsteekt de duisternis van angst. Meer en meer laat ik mezelf gewoon vallen, er is niets dat ik kan doen, hetzelfde. -Breng me de nacht.

-Je hebt zoveel gevraagd om dat moment van plezier vast te houden, voordat het te laat is. Hetzelfde gevoel keert terug, dit nummer is al tot in het kleinste detail geschreven. -Deja vu.

-Mijn hart heeft het begeven sinds het vertrok, het werkwoord leeft in mijn vlees. En ik vertel waarheden als leugens. Niemands schuld, alleen de mijne. -Verbod vlees.

-Nutteloos fatalisme negeert angsten, ik sta te popelen om te geloven dat we misschien vrienden zijn. Of het leven zal nog kouder aanvoelen en de geest zal niet kunnen slapen. -Geest.

-Uw stem in het bericht vraagt ​​me om met u te spreken, maar het kan te laat zijn tegen de tijd dat u me hoort. Dus ik ga je zien, ik hang op en ik ga je zien. Ik kan het gemakkelijk vergeten. -Vergeving is goddelijk.

-Hey, hey, hey, overgeleverd aan jouw genade. Verhalen over zout laten me weer overgeleverd. Neem de dosis en zweef, vastgebonden aan je onbewuste schoonheid die mijn geest doet wankelen en blijft hangen. - Overgeleverd aan uw genade.

-Hé, ik smeek je om tegen je aan te botsen, kook langzaam zoals Icarus in de zon. Sinds ik van je hield, is je litteken nooit bij mij gewist. - Je litteken op mij.

-Het begon allemaal in een kamer die ik was vergeten. De aanraking van zijde maakte haar wakker voor het raam. We begonnen te spelen om onszelf de waarheid te vertellen die het meest misleidend is om te weten. -Misleiden.

-Een kunstmatige regenboog, stillevenlicht. Ze is heel dichtbij, denk ik. Het zou omhoog moeten gaan, aangezien de echo zich zal herhalen. Ik zie het hier, het is nooit verloren gegaan. -Stilleven.

-Het is niet genoeg om te improviseren, de wangbaby maakt deel uit van het plezier. Nu gaan we je show bekijken in een hotelkamer, met uitzicht op zee. Lees mijn lippen karaoke, zoals een koning me overtuigt. -Karaoke.

-Cactus verzacht mijn toppen met zijn schil, hij is honderd jaar oud, hij bloeit maar één keer. (…) En het heeft een gif dat bitterder is dan gal, alleen door jou aan te roepen, word ik honing. -Cactus.

-Glanzende dingen komen altijd plotseling tevoorschijn, zoals de geometrie van een bloem. Het is het woord voordat uw lippen het loslaten. Zonder geheimen is er geen liefde. -Magie.

-Ik heb Lucy gezien toen ze de kamer binnenkwam, de ruimte gebogen. We zagen lichten en de metronoom van God, stopten de tijd. - Ik heb Lucy gezien.

-Op de reis naar verlossing stopt het licht niet met pulseren. Ik geloof in liefde omdat ik nooit tevreden ben. Het is mijn wilde hart, dat net op tijd arriveert. Kom net op tijd aan. -Druk op.

-Meer is er niet te doen, u bent uw eigen hulp. Ga nu en leef, ik heb altijd van je waanzin gehouden. - Je waanzin.

-Alles is verplaatst en het is beter om stil te blijven staan. Binnenkort komt de zon op en wat schade herstellen we. Eigenwijs als ik ben, blijf ik hier. De inkt droogde niet, en in woorden zei ik veel, maar in mijn hart is er nog zoveel te zeggen. -Ik blijf hier.

-Een kompas van licht, de vuurtoren die in de zee tekent. Met een blauwe kus verandert het schuim in zout, zeemeerminnen en zeepaardjes met hun lied zullen ons betoveren. -Zout.

-Voor wat ik in jouw ogen vond, voor wat ik verloor in de strijd. Weten dat de andere helft klein is, begrijpen dat gewoon zijn puurder is. -Leven.

-Eens kijken of het opklaart. Ik sprak over jou, over mijn zorgen. Vanaf de dag dat het in je mond werd geboren, door een nieuwe storm die explodeert. -Sudastada.

-Jij bent de directe weg naar mijn ondergang. Ik weet dat ik niet naar een goede haven ga en geen redding vind, en ik bevaar zonder tegenstand over de zeeën van waanzin. -Het is maar een illusie.

-Vanmiddag begon ik onder een lichtstraal naar je ansichtkaart te kijken. Een zin duurde tot de schemering, onthoud dat je een prachtige plek bent. -Andere huid.