De niets Het was een literaire beweging die eind jaren vijftig in Colombia opkwam als reactie op het sociale en culturele systeem dat toen heerste. Deze stroming trachtte een revolutie teweeg te brengen in de statuten die traditioneel door instellingen en academies werden opgesteld.
De belangrijkste maker van het nadaïsme was de Colombiaanse schrijver, dichter en journalist Gonzalo Arango. Deze auteur richtte het gedrag van de beweging op de voorschriften van de avant-garde stromingen van die tijd en nodigde verschillende jonge mensen uit om mee te doen..
Hoewel het concept in principe niet goed gedefinieerd was, werd het geassocieerd met de perceptie en interpretatie van het bestaan. Het nadaïsme was een soort sociaal protest en de intensiteit en controverse ervan waren gericht op de provocatie van sociale, culturele, politieke, religieuze en morele elites..
De filosofie van deze beweging was gebaseerd op de gedachte van de Fransen Jean Paul Sartre, de Duitser Friedrich Nietzsche en de Amerikaan Henry Miller. Zijn nalatenschap was een constante verandering.
Artikel index
Het nadaïsme is in 1959 ontstaan in de stad Medellín in Colombia op initiatief van de schrijver Gonzalo Arango. Het ontstaan ervan was verbonden met de politiek-sociale context van het land, dat werd gekenmerkt door de dubbele maatstaven van degenen die de orde en het goed functioneren van de staat moesten handhaven..
Deze literaire en filosofische beweging kwam tot leven te midden van een samenleving die werd geregeerd door de politieke bewegingen die Gustavo Rojas Pinilla aan de macht brachten, na een staatsgreep tegen Laureano Gómez. Het nadaïsme kwam naar voren als een verdedigingsmechanisme tegen de religieuze, sociale en literaire tradities van het midden van de 20e eeuw.
Arango's eerste stap was het motiveren van een groep jonge Colombiaanse schrijvers om zich bij de beweging aan te sluiten. De leden van het Nadaïsme probeerden de hogere regionen van de samenleving te ergeren door een beroep te doen op een constant sociaal protest tegen de gevestigde normen.
Het niets zocht met intensiteit en rebellie om de 'orde' die is gevestigd in een omgeving die wordt gekenmerkt door ellende en conventies, te breken en te destabiliseren. Er was in deze beweging de behoefte om de avant-gardistische literaire innovaties die naar voren kwamen te integreren om met meer vrijheid hun perceptie van het leven tot uitdrukking te brengen..
Gonzalo Arango nam de taak op zich om een document te schrijven waarin hij de bestaansreden van het nadaïsme als literaire en filosofische beweging uiteenzette. Het document is opgedeeld in dertien statuten. De tekst verwees naar het concept, de kunstenaar, poëzie en proza, het revolutionaire en veranderende, onderwijs en vrijheid.
Niets werd in dit manifest niet specifiek gedefinieerd door Arango. De intellectueel stelde het voor als een breed voorstel, gebaseerd op een bewuste geest en de zoektocht naar het nieuwe om de ware vrijheid van de mens en zijn waarde in de samenleving te vinden..
De dertien statuten of voorschriften van Gonzalo Arango over het nadaïsme worden hieronder genoemd..
- "Definitie van nadaïsme".
- "Concept over de kunstenaar".
- "Niets en poëzie".
- "Niets en proza".
- "Verboden om zelfmoord te plegen".
- "Nadaïsme: principe van twijfel en nieuwe waarheid".
- "Nadaísmo: legitieme Colombiaanse revolutie".
- "Bedrog van het Colombiaanse onderwijs".
- "Nadaïsme is een standpunt, geen metafysica".
- "Op weg naar een nieuwe ethiek".
- "Eenzaamheid en vrijheid".
- "Het nadaïsme en de cocacolo's".
- "We zullen een geloof niet intact laten, noch een afgod in zijn plaats".
Gonzalo Arango werd geboren op 18 januari 1931 in de stad Los Andes in Antioquia. Hij viel op als schrijver, journalist en dichter. Zijn literaire werk werd gekenmerkt door conflicten tussen liberalen en conservatieven en door de rol van de kerk in het onderwijs in zijn tienerjaren. Om deze reden waren zijn geschriften opstandig en uitdagend.
Arango's constante oppositie tegen wat de samenleving van zijn tijd oplegde en tegen de literatuur die zich ontwikkelde, bracht hem ertoe het nadaïsme te creëren. Dit is hoe hij afstand nam van sentimentaliteit om plaats te maken voor het nieuwe. De dichter stierf op 25 september 1976 aan een auto-ongeluk, maar liet een erfenis van hernieuwde literaire esthetiek na..
- Eerste Nadaïstisch manifest (1958).
- De rode shirts (1959).
- Seks en saxofoon (1963).
- Proza voor lezen in de elektrische stoel (1966).
- Giek tegen pum pum (1967).
- Zwart werk (1974).
Een van de belangrijkste kenmerken van het nadaïsme was dat het niet onderworpen was aan een organisatie, entiteit of politieke partij. Het was eerder een gratis voorstel, zowel qua inhoud als qua esthetiek, dat probeerde de literaire en culturele mogelijkheden van Colombia uit te breiden..
Het nadaïsme weigerde de kunstenaar, schepper of dichter als een superieur wezen te zien. De beweging was van mening dat de kunstenaar niet gewaardeerd moest worden als een entiteit ver van het aardse, maar dat het nodig was om zijn menselijke plaats terug te geven om hem te kunnen begrijpen. De man drukt uit en de kunstenaar geeft vorm aan het externaliserende.
Het nadaïsme viel op door een bredere visie op poëzie te geven. Hij bracht het naar voren als een gedesoriënteerde geest, die probeerde te desorganiseren wat werd opgericht door sentimentaliteit, gelijkheid en rechtvaardigheid. Nadaïstische poëzie was rebels, uitdagend, strijdlustig en anti-traditioneel.
Met de komst van het nadaïsme in de 20e eeuw, scheidde de ontwikkeling van poëzie in Colombia zich van de metrische en ritmische voorschriften en werd het na verloop van tijd irrationeel en minder retorisch. Hij had de leiding over het onthullen van een andere schoonheid, gebaseerd op het pure en het verborgen.
De nadaïsten namen proza op in hun esthetische revolutie en gaven het een expressief karakter, maar vanuit het onlogische en irrationele. Het nadaïsme nodigde uit om de werkelijkheid te externaliseren van het absurde en stapte af van georganiseerde retoriek. De beweging gaf de kunstenaar of schrijver de volledige vrijheid om te creëren.
Nadaísmo richtte zich op het geven van een andere cultuur aan de Colombiaanse burger dan hij gewend was. Hij streefde naar de transformatie van een samenleving die vastzat in ellende en in de dominante macht van een minderheid. Hij probeerde de samenleving de vrijheid en flexibiliteit van kennis te geven om de leugen van de werkelijkheid van zich af te werpen.
Opvallend aan het nadaïsme was de originaliteit en onafhankelijkheid van Colombiaanse en buitenlandse literaire bewegingen. Het was een soort cultuur en uitdrukkingsvorm die los stond van alle Europese gedachten en idealen. Zijn aandacht was gericht op de ontwikkeling van de man en niet op de ornamenten van het landschap die hem vergezelden..
De nadaïsten beschouwden hun beweging als tijdelijk. Deze definitie was gekoppeld aan het constante veranderingsproces in elke revolutie. Het nadaïsme zag de mens als een entiteit die zichzelf moest vernieuwen en niet verankerd bleef in de traditionele statuten van een samenleving die alleen probeerde de realiteit te verhullen en vrijheden te beperken..
Niets vierde het leven zonder angst en met de overtuiging dat het er maar één was. Zo verwees hij in zijn teksten naar alle taboes van de twintigste-eeuwse samenleving, zoals de vrees voor een andere plaats dan de hemel en de straf van God. Hij wilde dat de mens zou leven in een realiteit die voorzien was van oneindige mogelijkheden.
Hij was een Colombiaanse schrijver, romanschrijver en essayist wiens werk werd ontwikkeld binnen de parameters van het nadaïsme. Zijn literaire carrière speelde zich af tussen publicaties, culturele evenementen en de strijd voor de verspreiding van een nieuwe kunstvorm in zijn geboorteland. Deze intellectueel was de winnaar van de Nadaísta Novel Prize in 1967.
- Islanada (1967).
- Het menselijke universum.
- Fles ass. Gedicht.
Hij werd geboren op 20 december 1943 in de stad Envigado in Antioquia. Zijn opleiding was grotendeels autodidact; in zijn tienerjaren stopte hij met school om zich te wijden aan het schrijven en de nadaïstische beweging. Zijn werk omvatte verschillende literaire genres, waaronder essays, biografieën, romans en korte verhalen..
- Uitvinding van de druif (1966).
- Van embryo tot dronkenschap (1969).
- Kwakzalvers (1970).
- Minimale bekentenis (1975).
- Geschonden correspondentie (1980).
- Chronisch nadaïsme en andere epidemieën (1991).
- Beproevingen en pogingen (2001).
- Onvolledig proza (2003).
- Geïllustreerde gedichten (2007).
- Als niets overeenkomt (2013).
- Losse eindjes (2017).
Hij was een schrijver en historicus uit Antioquia die opviel door de geschiedenis een professionele rang te geven. Hij volgde universitaire studies in sociale wetenschappen en rechten. Zijn literaire werk was verantwoordelijk voor het onderzoeken en bekendmaken van de oorsprong van de ideeën en gedachten die in zijn land opkwamen; analyseerde ook de manier waarop inheemse groepen met elkaar in verband worden gebracht.
- Colombiaanse gedachte in de 19e eeuw (1964).
- Enkele aspecten van de Colombiaanse persoonlijkheid (1969).
- Geschiedenis van pedagogiek als cultuurgeschiedenis (1970).
- Van sociologie tot geschiedenis (1994).
- Intellectuele herinneringen (2007).
- Kinderen van de duisternis (2012).
Hij was een Colombiaanse schrijver en dichter, samen met Gonzalo Arango beschouwd als een van de belangrijkste grondleggers van het Nadaïsme. Er is weinig geschreven over zijn leven en werk, maar het is bekend dat de inhoud van zijn teksten indruiste tegen het sociale, artistieke en culturele systeem van zijn tijd..
- De ligfiets van Mantegna.
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.