De lyrische spreker Het is de stem of persoon die verantwoordelijk is voor het vertellen van de woorden van een gedicht of roman. Deze persoon moet niet worden verward met de schrijver, die de auteur is van de tekst. Daarom is de lyrische spreker het personage dat de auteur in zijn tekst tot leven wil brengen. Hoewel de auteur soms naar zichzelf verwijst, zal hij dit altijd doen in de vorm van een spreker en niet rechtstreeks (LiteraryDevices, 2016).
De lyrische spreker is de verhalende stem van een tekst, dat wil zeggen, hij is wie de lezer zich moet voorstellen als de verteller van de tekst. Op deze manier moet de lezer, als een geschrift over liefde spreekt, aannemen dat de lyrische spreker in dit geval een minnaar is die niet noodzakelijk de auteur van de geschreven woorden is (BrooklynCollege, 2009).
Dichters gebruiken de figuur van de lyrische spreker om meer vrijheid te krijgen in hun creaties, aangezien deze verteller emoties en ervaringen kan oproepen die niet noodzakelijk met de dichter te maken hebben. Met andere woorden, de lyrische spreker is een uitvinding van de dichter die de emoties en gebeurtenissen verpersoonlijkt die in het gedicht worden beschreven..
Deze verteller kan verschillende stemmen en houdingen aannemen, afhankelijk van wat de auteur wil overbrengen. Op deze manier kan de stem van de lyrische spreker in de eerste of derde persoon zijn, het kan afkomstig zijn van de auteur of de verteller, het kan een melancholische, verliefde, vastberaden of droevige houding hebben..
Een gedicht kan een of meer lyrische sprekers hebben. De verteller kan de spreker zijn, de dichter of een waarnemer die zowel over de auteur als over de spreker spreekt. Hoe dan ook, de verteller moet altijd als een fictief personage worden behandeld..
Het verhaal van de lyrische spreker in de eerste persoon staat bekend als een dramatische monoloog. In deze figuur creëert de dichter een fictief personage dat de leiding heeft over het voeren van een gesprek met hem als monoloog.
Artikel index
De lyrische spreker is een conventionele literaire figuur. Het wordt historisch geassocieerd met de auteur, hoewel het niet noodzakelijk de auteur is die voor zichzelf spreekt in het gedicht. De spreker is de stem achter het gedicht of de roman; is wie we ons voorstellen dat spreekt en aan wie we de attitudes en emoties toeschrijven die in de tekst worden beschreven.
Het moet duidelijk zijn dat, zelfs als de tekst biografisch is, de spreker niet noodzakelijk over de auteur gaat, aangezien de auteur kiest wat hij over zichzelf zegt alsof hij het door een externe persoon vertelt. Men kan zeggen dat de spreker de acteur achter de schermen is die de emoties en situaties van de schrijver beschrijft.
De lyrische spreker is het fictieve personage dat door de schrijver is gecreëerd om vrijuit vanuit verschillende perspectieven te spreken over kwesties buiten hem, zoals kwesties van ras, geslacht en zelfs materiële objecten. Dit personage is de "ik" die spreekt en kan worden geïdentificeerd door de lezer.
Een voorbeeld van wie de lyrische spreker is, is te zien in het gedicht "The Raven" van Edgar Allan Poe. In deze tekst is de lyrische spreker een eenzame man die zijn verloren liefde (Leonor) mist, niet Edgar Allan Poe.
Hoewel het gedicht in de eerste persoon is geschreven, kan de lezer concluderen dat de spreker niet de auteur is. Dit betekent niet dat de auteur niet werd geïnspireerd door gebeurtenissen in zijn leven of dat van iemand die hij kende om het gedicht te schrijven..
De definitie van lyrische spreker wordt vaak verward met de definitie van alter ego. Deze concepten zijn echter subtiel verschillend. Een alter ego, pseudoniem of artiestennaam is gewoon de naam die de auteur aanneemt om zijn identiteit te verbergen of om het een meer gedenkwaardig en gedenkwaardig tintje te geven (Pfitzmann & Hansen, 2005).
Het alter ego wordt, ondanks dat het wordt beschouwd als een 'tweede zelf' dat hetzelfde lichaam bewoont, niet als een lyrische spreker beschouwd, aangezien het alter ego nooit ophoudt de auteur van de tekst te zijn..
Met andere woorden, het alter ego blijft de auteur materieel vertegenwoordigen, terwijl de spreker vertegenwoordigt wat de auteur wil onderzoeken door de emoties en gevoelens van verschillende fictieve personages..
De rol van de lyrische spreker is om de auteur in staat te stellen zijn ideeën op een actievere manier over te brengen. Op deze manier vervult de lyrische spreker de functie van zender van de geschreven boodschap die de schrijver met zijn publiek wil delen..
Men kan zeggen dat de spreker een onthullende agent is van ervaringen en emoties die deze ervaringen inspireren (Hazelton, 2014).
De spreker vervult ook de functie om de schrijver meer creatieve vrijheid te geven, die zichzelf kan projecteren als een andere persoon en een andere persoonlijkheid kan ontwikkelen om te praten over onderwerpen die hem niet noodzakelijkerwijs bekend zijn..
Wanneer de schrijver deze persoonlijkheid gebruikt om een volledig gedicht te ontwikkelen en te vertellen, wordt het gedicht een dramatische monoloog genoemd. Kenmerkend voor deze monoloog is dat het een gesprek is dat de spreker met zichzelf voert (Archief, 2017).
Er zijn verschillende soorten stemmen die de lyrische spreker kan aannemen. Een van de meest voorkomende is de stem van de auteur en de stem van het personage.
De lyrische spreker neemt ook een houding aan bij het vertellen van het gedicht of de roman. Dit kan onder andere verdrietig, boos, hoopvol, depressief, angstig, kwaadaardig of verliefd zijn. Zodra het type stem dat de spreker zal hebben, is gedefinieerd, is het belangrijk om het type houding te kiezen dat u wilt aannemen.
De houding is gekoppeld aan het onderwerp waarover de stem spreekt. Als de stem over oorlog spreekt, kan de houding van de spreker verdrietig of dynamisch zijn.
Het is mogelijk dat, als de auteur persoonlijke herinneringen aan de oorlog heeft, de houding zal veranderen en hij zich zal oriënteren op zijn persoonlijke ervaringen. Het is meestal moeilijk vast te stellen in hoeverre de door de auteur verstrekte tekst puur fictie is of feitelijk materiaal uit zijn ervaring bevat.
De stem en houding van de spreker hangen ook af van de emotie die de schrijver bij de lezer wil oproepen. Het is mogelijk dat als de auteur een sterke positie heeft met betrekking tot een bepaald onderwerp, hij dit standpunt ook aan de lezer wil overbrengen..
Sommige auteurs noemen de houding van de spreker als de toon die hij aanneemt. Een van de meest voorkomende problemen voor lezers als het gaat om het identificeren van toon, is het vinden van het woord dat de toon het beste beschrijft. Voor dit doel worden meestal kwalificerende bijvoeglijke naamwoorden zoals 'blij' of 'verdrietig' gebruikt (Gibson, 1969).
Er zijn een aantal stappen die lezers kunnen gebruiken om te bepalen wie de lyrische spreker is in een gedicht:
Zodra deze eerste lezing is voltooid, moet u opschrijven wat de onmiddellijke indruk was die u van de spreker had. Evenzo moet worden opgemerkt welk type luidspreker wordt voorgesteld. De eerste volledige indruk die door de spreker wordt gegenereerd, moet worden opgemerkt.
Er moet aandacht worden besteed aan de titel van het gedicht, omdat deze bijna altijd een aanwijzing geeft over de situatie en de betekenis van het gedicht. Een ander belangrijk element bij het beantwoorden van deze vraag is het identificeren van de punten waarop de auteur de nadruk legt door middel van herhalingen..
Soms onthult de auteur de emoties en toon van de spreker door het thema van het gedicht te benadrukken.
Wat gebeurt er als het gedicht begint? Wat is het onderwerp dat door de spreker wordt behandeld? Dit scenario moet worden beschreven in afbeeldingen die het mogelijk maken om de plaats te lokaliseren waar de tekst plaatsvindt. Is het een stad, een algemene of een specifieke locatie?
Op deze manier is het mogelijk om te weten of dit personage op een informele of formele manier spreekt en aan welke elementen hij meer belang hecht. Taal bepaalt in grote mate de houding van de spreker.
Heeft de spreker een reflecterende of uitgaande toon? Leest u een pessimistische en optimistische houding? Heeft het een vloeiend of chaotisch ritme? Door de woorden die door de spreker worden gebruikt te analyseren, kunnen verschillende stemmingen, kleuren, geluiden en beelden worden afgeleid. Deze informatie helpt om nauwkeuriger te bepalen wie de spreker is.
Vermeld uw uiterlijk, leeftijd, geslacht, sociale klasse en alle details waarmee de lezer de spreker tot leven kan brengen. Als het gedicht details over de spreker mist, kan de context van het gedicht worden gebruikt om te speculeren hoe het eruit zou kunnen zien (Center, 2016).
Niemand heeft nog op dit artikel gereageerd.